POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. (tj. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku X S.A. z dnia 22 września 2006r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że prowadzi ona działalność gospodarczą w zakresie ubezpieczeń. Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia składka stanowiąca wynagrodzenie Spółki może być płatna w określonym terminie po zawarciu umowy ubezpieczenia. W takiej sytuacji klienci mogą być objęci ochroną ubezpieczeniową także w okresie od zawarcia umowy ubezpieczenia do dnia opłacenia składki. Jednocześnie na mocy ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Spółka zawiera umowy z zakresu ubezpieczeń obowiązkowych, w których ochrona ubezpieczeniowa istnieje bez względu na fakt zapłaty składki, a Spółka nie może odmówić zawarcia umowy ubezpieczenia tego rodzaju ani rozwiązać takiej umowy z powodu nieopłacenia składki przed upływem okresu, na który została zawarta umowa. W przypadku gdy klient, na podstawie umowy jest objęty ochroną ubezpieczeniową mimo nieopłacenia składki, po stronie Spółki powstaje roszczenie wobec klienta do zapłaty składki za okres, przez który Spółka poniosła odpowiedzialność ubezpieczeniową. Obecnie Strona rozważa sprzedaż wierzytelności wynikających z przedmiotowych roszczeń na rzecz podmiotu, który będzie dokonywał windykacji wierzytelności we własnym zakresie lub będzie dokonywał dalszej odsprzedaży przedmiotowych wierzytelności. Kwoty składek, w tym składek należnych a nieopłaconych, wynikające z umów ubezpieczenia, są rozpoznawane w rachunku podatkowym Spółki jako przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadzie przychodu należnego w momencie zawarcia umowy ubezpieczeniowej, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wierzytelności są wymagalne i nieuregulowane przez klientów, cena ich sprzedaży może być niższa niż kwota nominalna wierzytelności.

Przedmiotowym wnioskiem Spółka wystąpiła z pytaniem, czy w przypadku w/w wierzytelności różnica między ich wartością nominalną a kwotą otrzymaną ze sprzedaży wierzytelności może stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów. Zdaniem Podatnika, w omawianym przypadku różnica między wartością nominalną wierzytelności a kwotą otrzymaną z tytułu ich sprzedaży, jako strata, może stanowić koszt uzyskania przychodów w związku z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego przedstawiona przez Stronę argumentacja jest prawidłowa. Jak wynika z wniosku Spółki, rozważa ona sprzedaż wierzytelności wynikających z zawartych umów ubezpieczenia. Przychody ze sprzedaży ubezpieczeń Spółka ujmuje jako przychody należne w momencie zawarcia umowy ubezpieczeniowej. U zbywcy wierzytelności, jeżeli wierzytelność została uprzednio zaliczona do przychodów należnych zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), odpłatność za zbytą wierzytelność nie zwiększa przychodów, bowiem w tym przypadku następuje jedynie spłata należności zaliczonej już wcześniej do przychodów. Jednocześnie, zbywca wierzytelności nie uwzględnia w kosztach uzyskania przychodów kwoty odpowiadającej wartości nominalnej zbywanej wierzytelności, zaliczonej do przychodów na podstawie art. 12 ust. 3 w/w ustawy. Transakcja taka powinna być wykazana dla celów podatkowych wynikowo. Oznacza to, że w przypadku odpłatnego zbycia wierzytelności zaliczanych uprzednio do przychodów należnych, podatnik może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów - zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 w/w ustawy - jedynie stratę powstałą w wyniku tej transakcji. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 39 w/w ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy, została zarachowana jako przychód należny. Strata, o której mowa w powołanym powyżej przepisie występuje wówczas, gdy kwota uzyskana przez podatnika ze sprzedaży wierzytelności jest niższa od kwoty nominalnej zbywanej wierzytelności, zaliczonej do przychodów należnych. Reasumując, w opisanym stanie faktycznym, w przypadku odpłatnego zbycia wierzytelności Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów różnicę powstałą pomiędzy wartością nominalną zbywanej wierzytelności a kwotą otrzymaną z jej sprzedaży.

Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.