W dniu 8.09.2006r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego w podaniu stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem działalności Spółki „R” z o.o. jest handel narzędziami marki „R”.

Spółka organizuje okresowo akcje promocyjne, w czasie których wydaje przy zakupie określonych towarów dodatkowo gratisowy upominek w postaci na przykład: piłek do gry w piłkę nożną, kombinezonów, czapek, parasolek, długopisów i innych. Któraś z akcji Wnioskującej polegała na wydawaniu skórzanych piłek z napisem stanowiącym nazwę Spółki (markę sprzedawanych przez Spółkę towarów) oraz kamizelek i polo-shirtów. Gratisowe upominki są w pierwszej kolejności wydawane do partnerów handlowych, którzy kupują towar Spółki i przekazują te upominki ostatecznym klientom, nabywcom promowanych w ten sposób towarów.

Wobec powyżej przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskująca złożyła zapytanie, czy wydatek na zakup piłek, kombinezonów, czapek, parasoli i innych przedmiotów z logo marki towarów sprzedawanych przez Spółkę, które są przekazywane nieodpłatnie, łącznie ze sprzedawanymi towarami Spółki, może Ona w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Spółki prowadzenie akcji promocyjnej w formie wydawania gratisowych upominków jest formą tzw. sprzedaży premiowej. Sprzedażą premiową, jak wskazuje Wnioskująca, jest taki sposób prowadzenia sprzedaży, że dochodzi do wydania nagrody z racji nabycia określonego towaru lub usług, nagroda przyznawana jest każdemu nabywcy, który spełnił określone przez sprzedającego warunki zakupu i nagroda nie zostaje przyznana w pieniądzach, ani w towarach lub usługach, które sprzedano nabywcy. Spółka wskazuje, iż powyższe warunki są spełnione przez Nią, gdyż warunkiem otrzymania nagrody jest zakup określonego towaru w podanym okresie i nagroda jest innym towarem, niż ten, który nabywa klient (nie jest to towar znajdujący się w ofercie Wnioskującej).

Upominki mają na celu uatrakcyjnienie zakupu towarów marki „R” sprzedawanych przez Spółkę i przyczyniają się do wzrostu sprzedaży towarów objętych tą formą promocji. Premia w postaci nagrody ma wpływ na podniesienie poziomu sprzedaży i tym samym wpływa na zwiększenie przychodów Spółki. Ponieważ istnieje związek celowościowy pomiędzy działaniem Spółki (dołączenie nagrody do towaru głównego) i przychodami, to poniesione wydatki na sprzedaż premiową stanowią w całości koszt uzyskania przychodu Spółki na zasadach ogólnych, tj. na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie stosuje się w tym zakresie ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej, ponieważ sprzedaży premiowej nie można utożsamiać z prowadzeniem reklamy: reklama poprzedza sprzedaż i jest formą poinformowania i zachęcenia do zakupu, natomiast sprzedaż premiowa jest już sposobem prowadzenia sprzedaży.

Tutejszy organ podatkowy ustosunkowując się do powyżej przedstawionej kwestii, stwierdza co następuje:

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...). Oznacza to, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy ponoszone być muszą dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych.

Zauważyć należy, iż zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

– przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

– potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej.

Zaznaczyć należy, iż organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatników do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody winny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami jednostki.

Stosownie do regulacji art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Po przekroczeniu więc ustawowego limitu, wydatków poniesionych przez Podatników na reprezentację oraz reklamę prowadzoną niepublicznie, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nawet, gdy zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Wobec braku w przepisach podatkowych definicji pojęcia “reklama”, należy zastosować wykładnię językową. Właściwe określenie jej zakresu ma istotne znaczenie dla ustalenia podatkowej kwalifikacji różnych działań podejmowanych przez podatników. Za reklamę uznać należy rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu; także: środki służące do tego celu, np. plakaty, ogłoszenia w prasie, radiu i telewizji (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003). Reklama to działanie mające na celu zachęcanie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług. Reklama polega więc na rozpowszechnianiu informacji o towarach, o ich zaletach i wartościach, miejscach nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś. Polega ona zatem na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi). Od strony przedmiotowej można rozróżniać: reklamę towaru, reklamę usługi, reklamę marki.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje również terminu „reprezentacja”, dlatego też ponownie posłużyć należy się wykładnią słownikową. Reprezentacja oznacza „okazałość, wytworność, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania dobrego wrażenia. W określeniu reprezentacja mieści się więc takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku firmy. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego towarów, produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego towarów czy produktów. Dobre reprezentowanie może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów, czy też innych okolicznościach.

Zdaniem tutejszego organu podatkowego, wydatki opisane we wniosku, które są związane z wydawaniem osobom kupującym towary Spółki upominków, nie stanowią wydatków na reklamę lub reprezentację, która odpowiada przytoczonej powyżej definicji. Bowiem według definicji reklamy, stanowią ją działania polegające na rozpowszechnianiu informacji o towarach, miejscach nabycia tych towarów i zachwalaniu ich. W przedmiotowej sprawie natomiast nie dochodzi ani do rozpowszechniania informacji o towarach sprzedawanych przez Spółkę, ani o miejscach ich sprzedawania, ani tym bardziej do zachwalania tych konkretnych towarów i zachęcania do ich kupienia z uwagi na szczególne zalety – jako prezenty nie są wydawane towary Spółki, których dotyczą działania promocyjne. Ponadto, z uwagi na dołączenie prezentu do towaru głównego, można jedynie założyć, iż prezent ten stanowi wyłącznie dodatkowy bodziec zachęcający do zakupu danego towaru, jednakże głównym powodem dla którego klient decyduje się na zakupienie narzędzi marki „R” są walory tegoż towaru głównego, a wręczenie prezentu nastąpi po już dokonanych zakupach tzn. wraz z odbiorem nabytego towaru. Nie mamy w przedmiotowej sprawie również do czynienia z reprezentacją. Bowiem „obraz przedsiębiorcy” jaki ma powstać w oczach osób trzecich w wyniku reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, ma przełożyć się na nawiązanie współpracy wywołane dobrym wrażeniem o tym przedsiębiorcy. W przypadku zaś opisanym we wniosku Spółki ponosi Ona wydatki na prezenty dla nabywców Jej towarów, których to prezentów nie wydaje Wnioskująca osobiście. Prezenty te są wydawane przez partnerów handlowych Spółki, którzy dokonują zakupów u Wnioskującej narzędzi marki „R”, a następnie sprzedają te narzędzia klientom detalicznym. Zatem, w opinii organu podatkowego, w przedstawionej we wniosku sytuacji działania Spółki „R” – polegające na tym, że na prezentach umieszczone zostało logo „R”, mają jedynie podtrzymać pozytywne wrażenie u osoby, która już kupiła produkt (narzędzie) marki „R”, który to produkt był uprzednio sprzedany przez Wnioskującą partnerowi handlowemu.

Reasumując, ponieważ wydatki przedstawione w niniejszym wniosku Spółki, nie stanowią wydatków na reprezentację i reklamę w rozumieniu przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy podatkowej, mogą stanowić w całości koszty uzyskania przychodów przy spełnieniu przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej. Jak wskazuje zaś Wnioskująca w złożonym wniosku upominki cyt. „przyczyniają się do wzrostu sprzedaży towarów objętych tą formą promocji”, a więc przyczyniają się do wzrostu przychodów osiąganych przez Spółkę.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.