Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po rozpatrzeniu wniosku wniesionego w dniu 16.08.2006 r. do Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tyt. podróży związanych ze świadczeniem pracy kierowcy dla jednego podmiotu gospodarczego oraz sposobu ich obliczania, działając na podstawie art. 14a § 1, 2, 3, 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku art. 23. ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), postanawia uznać stanowisko przedstawione we wniosku za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 4.08.2006 r., uzupełnionym w dniu 5.09.2006 r. pan Adam K. zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z prośbą o udzielenie informacji: czy wyliczone koszty diet zagranicznych (ilość diet x wysokość diety w walucie kraju docelowego x średni kurs waluty) stanowić będą koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej oraz czy diety należy liczyć według stawek kraju docelowego czy krajów tranzytowych.

Zdaniem podatnika koszty diet zagranicznych stanowić będą koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Często wyjeżdża za granicę do krajów Unii Europejskiej. Miejscem jego zamieszkania i siedzibą jego firmy jest R. Koszty, które ponosi związane są z wyjazdem, dotyczą jedynie jego pobytu poza miejscem zamieszkania. Nadto podatnik podkreśla, że ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczył diety jako zwolnienia od podatku dochodowego, które jak uważa może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Podatnik oświadczył, iż w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, stosownie do postanowień art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pan Adam K. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług, które polegają na świadczeniu usług kierowania pojazdem samochodowym należącym do firmy transportowej przewożącej towary za granicę.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Problematykę zaliczania w koszty uzyskania przychodu wydatków z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą a także osób z nimi współpracujących, reguluje art. 23 ust.1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu z tytułu podróży ww. osób - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach, wydanych przez właściwego ministra - rozporządzeniami Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r.:

• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.),
• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Ustawodawca dopuszcza zatem co do zasady możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów - diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących.

Nadmienia się, że przepisy prawa podatkowego, w swej treści nie określają zakresu znaczeniowego pojęcia "podróż służbowa". W związku z czym, należy odwołać się do definicji "podróży służbowej", zawartej w przepisach kodeksu pracy. Zgodnie z art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy ( Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) podróżą służbową jest wykonywanie zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Odnosząc tą definicję do osób prowadzących działalność gospodarczą przyjąć należy, że podróżą służbową jest wyjazd związany z tą działalnością poza miejsce jej prowadzenia.

Ogólnie pod pojęciem miejsca pracy rozumie się bądź stały punkt w znaczeniu geograficznym, bądź pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju lub w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym ma nastąpić dopełnienie świadczenia. W przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportu samochodowego brak jest zatem uzasadnienia dla przyjęcia tezy, iż wykonywanie zadań poza miejscowością zamieszkania i siedzibą firmy wiąże się w każdym przypadku z odbyciem podróży służbowej. Wyjazdy krajowe i zagraniczne należą do istoty tego rodzaju działalności i jako takie nie są podróżami służbowymi, stanowiąc czynności będące przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. W świetle powołanych wyżej definicji istotą podróży służbowej jest wykonywanie pojedynczego zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba podatnika lub jego stałe miejsce pracy. Uwzględniając powyższe - podróżami służbowymi u osób prowadzących działalność gospodarczą, będą np. podróże odbywane do kontrahentów w celu omówienia warunków świadczenia usług, zawarcia umowy (kontraktu), uczestnictwa w targach itp. Tylko w takich przypadkach, będą przysługiwały diety do wysokości określonej w art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji powyższego, przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą w zakresie usług transportu samochodowego nie przysługuje prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, diet z tytułu podróży związanych z istotą prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym bez znaczenia jest fakt, że samochód, przy pomocy którego świadczone są usługi stanowi własność przedsiębiorcy, czy zleceniodawcy wykonywanych usług. Zatem w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest podstaw do uznania za koszt uzyskania przychodów, wydatków osób prowadzących działalność gospodarczą w omawianym zakresie, poniesionych na sfinansowanie wydatków w czasie świadczenia usługi transportowej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Kosztem uzyskania przychodów, w pełnej wysokości będą natomiast inne poniesione w czasie świadczenia tych usług i prawidłowo udokumentowane przez przedsiębiorcę wydatki (np. rachunki za pobyt w hotelu, opłaty za przejazd płatną autostradą).