Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Bank w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczy m.in. usługi polegające na wypłacie klientom świadczeń emerytalno-rentowych pochodzących z zagranicy od których, zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r. poz. 176 ze zm.) z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, pobiera jako płatnik zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Bank otrzymuje przedmiotowe świadczenia m.in. za pośrednictwem innego banku bądź innej instytucji płatniczej, które otrzymują świadczenia od zagranicznych organów rentowo-emerytalnych na rzecz klientów, którzy wskazali zagranicznemu zleceniodawcy rachunek prowadzony w Banku jako rachunek na który należy przekazać środki z tytułu emerytury lub renty.

W związku z powyższym stanem faktycznym Bank stoi na stanowisku, iż obowiązki płatnika będą ciążyły na Banku jedynie w przypadku gdy emerytury i renty będą do Banku przekazywane bezpośrednio przez zagraniczny organ rentowo-emerytalny, zaś takie obowiązki nie będą ciążyły w przypadku gdy świadczenia te są przekazywane do Banku z innego polskiego banku lub innej polskiej instytucji płatniczej na podstawie dyspozycji przelewu beneficjenta świadczeń. Zdaniem Banku przyjęcie przez ten bank lub instytucję zlecenia beneficjenta oznacza wypłatę przedmiotowego świadczenia w rozumieniu art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podziela stanowisko Banku i wyjaśnia:

Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

Rozróżnić należy różnicę pomiędzy dwoma następującymi stanami faktycznymi. W pierwszym, świadczenia emerytalno-rentowe przekazywane są przez zagraniczny podmiot je wypłacający za pośrednictwem różnych instytucji finansowych, lecz jako bank docelowy beneficjent tych świadczeń wskazał Bank. W takiej sytuacji to na Banku ciążą obowiązki płatnika, gdyż te inne instytucje finansowe są jedynie podmiotami pośredniczącymi w transakcji przekazywania środków pomiędzy podmiotem wypłacającym świadczenia a Bankiem. W takim przypadku chwilą otrzymania przez podatnika kwoty przedmiotowych świadczeń jest chwila uznania jego rachunku w Banku. Ten stan faktyczny został przez Bank określony jako sytuacja gdy jest on "bankiem beneficjenta".

W drugim możliwym stanie faktycznym świadczenia emerytalno-rentowe przekazywane są przez zagraniczny podmiot je wypłacający na rachunek beneficjenta tych świadczeń w innym banku lub innej instytucji płatniczej, a następnie na zlecenie beneficjenta środki te przekazywane są na rachunek w Banku. W takim przypadku środki te tracą charakter świadczenia emerytalno-rentowego i są środkami własnymi tego świadczeniobiorcy. W związku z tym na Banku w takim przypadku nie ciążą obowiązki płatnika, gdyż środki których wypłaty dokonuje nie są świadczeniami emerytalno-rentowymi z zagranicy.

Reasumując, w przedmiotowym stanie faktycznym obowiązki płatnika będą ciążyły na Banku jedynie w przypadku gdy świadczenia emerytalno-rentowe z zagranicy są przekazywane na rachunek beneficjenta prowadzony w Banku na podstawie zlecenia podmiotu wypłacającego świadczenie (gdy jest "bankiem beneficjenta"), zaś nie będą ciążyły w przypadku gdy środki takie otrzymuje on na podstawie wtórnego polecenia przelewu beneficjenta świadczeń z innego polskiego banku lub innej polskiej instytucji płatniczej.