P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku X Sp. z o.o., z dnia 22 czerwca 2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uzupełnionego pismem z dnia 12.09.2006r., Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka posiadała zobowiązania wobec podmiotu zagranicznego oraz banku polskiego z tytułu zaciągniętych pożyczek. Pożyczki te zostały zaciągnięte w euro. W styczniu 2006r. Spółka zaciągnęła nowe pożyczki od swojego nowego udziałowca, spłacając tymi pożyczkami stare pożyczki (od podmiotu zagranicznego i banku polskiego). W piśmie z dnia 12.09.2006r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Strona wskazuje, że posiadała kilka pożyczek zaciągniętych w euro, w tym jedną od banku, a pozostałe od swojego poprzedniego udziałowca. Nowy udziałowiec, który nabył udziały w Spółce, spłacił jej długi, udzielając jej nowej pożyczki. Zaistniała więc sytuacja, w której Strona nie uregulowała swoich zobowiązań, lecz zrobił to jej nowy udziałowiec poprzez udzielenie Spółce pożyczki. W efekcie, w księgach Spółki nie zmieniała się wartość pożyczek, a tylko wierzyciel, gdyż nowy pożyczkodawca uregulował pożyczki wg stanu na dzień spłaty. "Nowa" pożyczka została zaciągnięta w tej samej walucie, w jakiej udzielone były "stare" pożyczki, tj. euro. Środki z nowej pożyczki nie zostały przelane na rachunek Spółki, ale zostały przekazane na konta dotychczasowych pożyczkodawców. Przelew środków nastąpił w tej samej walucie, w jakiej zaciągnięto pożyczki.

W związku z powyższym, Spółka zwróciła się do Naczelnika tutejszego Urzędu z zapytaniem, czy różnica między wartością złotową pożyczek w momencie ich udzielenia, a wartością tych pożyczek w momencie spłaty (poprzez zaciągnięcie nowych pożyczek od udziałowca Spółki w miejsce świadczenia pieniężnego) powinna wpływać na podstawę opodatkowania Spółki podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, powstała różnica (wynikająca ze zmiany kursu euro) w momencie uregulowania zobowiązań z tytułu umów pożyczek poprzez zaciągnięcie nowych pożyczek nie ma wpływu na podstawę opodatkowania Spółki podatkiem dochodowym od osób prawnych. Swoje stanowisko Strona opiera na treści art. 12 ust.1 pkt 1 i ust. 3 oraz art. 15 ust.1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki, analiza w/w przepisów prowadzi do wniosku, że na ustalenie podstawy opodatkowania wpływ mają jedynie zrealizowane różnice kursowe. Natomiast w sytuacji, gdy rozliczenia pomiędzy podmiotami następują bezgotówkowo (poprzez zaciągnięcie nowych pożyczek w miejsce świadczenia pieniężnego), nie dochodzi do realizacji różnic kursowych wpływających na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Konsekwentnie, fakt, iż pożyczka w momencie dokonania rozliczenia bezgotówkowego ma inną wartość w złotych niż w momencie zaciągania zobowiązania, nie prowadzi do powstania różnic kursowych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, a tym samym ta różnica nie będzie wpływać na wynik podatkowy Spółki.

Ponadto na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka przytacza między innymi:1.pismo Ministra Finansów z dnia 19.12.2002r., w którym stwierdzono, że w przypadku dokonania rozliczeń na zasadach kompensaty nie powstaną różnice kursowe, które miałyby wpływ na podstawę opodatkowania, ponieważ potrącenie nie jest równoznaczne z zapłatą,

2.odpowiedź Ministra Finansów z dnia 20.04.2004r. na interpelację poselską, w której Minister potwierdził swoje stanowisko z dnia 19.12.2002r.; jednocześnie Minister Finansów podkreślił, że przeciwny pogląd doprowadziłby w efekcie do naliczania różnic kursowych w inny sposób niż zostało to przewidziane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych,

3.wyrok NSA z dnia 30.08.1995r., zgodnie z którym przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie różnic kursowych, które mogą mieć wpływ na wysokość przychodu lub kosztów, jednoznacznie nawiązują do przychodów faktycznie uzyskanych i faktycznie poniesionych kosztów, a tym samym nie mogą mieć zastosowania w przypadku innych form wygaśnięcia zobowiązania niż płatności dokonane drogą faktycznych transferów pieniężnych za pośrednictwem banku.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu stan faktyczny, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdza, że w świetle obowiązujących w tym stanie faktycznym przepisów prawa, stanowisko Spółki jest prawidłowe. Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie ma art. 15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1 . Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote wg kursów średnich ogłoszonych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Podkreślić należy, że zarówno przychody jak i koszty uzyskania przychodów z tytułu różnic kursowych nie stanowią samodzielnych wielkości ekonomicznych, będących przychodami lub kosztami podatkowymi w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Różnice te korygują wyłącznie wielkości przychodów lub kosztów do wysokości kwot faktycznie otrzymanych przychodów lub faktycznie poniesionych kosztów. Oznacza to, że zgodnie z powołanymi przepisami, jeżeli różnice kursowe dotyczą transakcji przynoszących przychód, podatnik nabywa prawo do obniżenia lub podwyższenia przychodów o różnice wynikające z różnych kursów walut, ogłaszanych przez NBP i bank, z którego usług korzysta osoba uzyskująca przychód, w dniu faktycznego otrzymania należności. Analogicznie, jeżeli różnice kursowe dotyczą transakcji związanych z poniesieniem kosztów, podatnikom przysługuje prawo do obniżenia lub podwyższenia kosztów uzyskania przychodów, gdy pomiędzy dniem zarachowania kosztu a dniem jego poniesienia występują różne kursy walut. Z powyższego wynika ponadto, że powstanie różnic kursowych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związane z faktycznym uzyskaniem przychodu lub poniesieniem kosztu poprzez dokonanie płatności drogą transferów pieniężnych za pośrednictwem banku. Jedynie w przypadku zapłaty dokonanej w pieniądzu dochodzi do powstania różnic kursowych. Rozliczenie podatkowe obejmuje zatem różnice kursowe zrealizowane. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spłata dotychczasowych zobowiązań Strony nastąpiła poprzez zaciągnięcie nowej pożyczki. Jednocześnie środki z tej pożyczki nie wpłynęły na rachunek Spółki, lecz zostały przekazane na konta jej wierzycieli. Spółka zastosowała więc instytucję przekazu, uregulowaną w art. 921¹ i następne ustawy z dnia 23.04.1964r. Kodeks Cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), która jest formą regulowania wzajemnych zobowiązań i należności. Zgodnie z wymienionym powyżej art. 921¹ Kodeksu Cywilnego, kto przekazuje drugiemu (odbiorcy przekazu) świadczenie osoby trzeciej (przekazanemu), upoważnia tym samym odbiorcę przekazu do przyjęcia, a przekazanego do spełnienia świadczenia na rachunek przekazującego. Niemniej nie można uznać, iż jest ona związana z finansowymi operacjami, skutkującymi - w kasowym ujęciu- utratą lub wzrostem wartości waluty. Dlatego w sytuacji, gdy rozliczenia pomiędzy kontrahentami następują z pominięciem rachunku bankowego Strony, nie powstają różnice kursowe, które miałyby wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie należy zaznaczyć, że różnice kursowe powstałe pomiędzy dniem poniesienia kosztu, a dniem wygaśnięcia zobowiązania, tj. z dniem przekazania przez nowego udziałowca, środków pieniężnych wyrażonych w walucie obcej na rachunek podmiotu zagranicznego i banku polskiego, jako niezrealizowane, mogą zostać uwzględnione jedynie w bilansowym rachunku podatnika. W wyniku zastosowania przekazu lub kompensaty następuje wygaśnięcie zobowiązania oraz powstają niezrealizowane różnice kursowe, które nie mają wpływu na wysokość podstawy opodatkowania Spółki podatkiem dochodowym od osób prawnych. W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w przedstawionym stanie faktycznym wygaśnięcie zobowiązania Spółki z tytułu zaciągniętych pożyczek poprzez zastosowanie instytucji przekazu, o której mowa w art. 921¹ i następne Kodeksu Cywilnego, w ramach której Spółka nie spłaca bezpośrednio długu w stosunku do pożyczkodawców (kredytodawców), lecz robi to inny pożyczkodawca Spółki na jej polecenie, nie jest objęte zakresem przedmiotowym pojęcia zapłaty w rozumieniu art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym na dzień wygaśnięcia zobowiązania poprzez zastosowanie instytucji przekazu nie należy ustalać różnic kursowych dla potrzeb podatku dochodowego.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.