Wnioskiem z dnia 23.06.2005r. (uzupełnionym dnia 27.06.2005r.) zwrócił się Pan z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:

Na podstawie wyroku sądowego wykonuje Pan funkcję likwidatora w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. W wyroku tym sąd orzekł o rozwiązaniu spółki i ustanowił likwidatora. Z tytułu wykonywania czynności likwidatora otrzymuje Pan od spółki wynagrodzenie w wysokości określonej orzeczeniem sądu.

Zwrócił się Pan z zapytaniem: czy czynności likwidatora należy zaliczyć do czynności opodatkowanych podatkiem VAT w świetle uregulowań zawartych w art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)

Składając powyższy wniosek przedstawił Pan również własne stanowisko w sprawie, w którym stwierdził, iż: czynności likwidatora nie można uznać za wykonywanie samodzielnej działalności gospodarczej, lecz za czynności korzystające z wyłączenia z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług - zawartego w art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy w oparciu o art. 13 pkt 6 i 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku postanowieniem z dnia 17.08.2005r. nr RO-XV/443/VAT-391/56/BD/05 uznał je za nieprawidłowe.

Z powyższym rozstrzygnięciem Pan się nie zgodził. Dnia 31.08.2005r. - po upływie ustawowego terminu do wniesienia zażalenia - Pełnomocnik Pana złożył do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia wraz z zażaleniem. Uchybiony termin postanowieniem z dnia 9.02.2006r. nr PPII/4430-51/AT/06 został przez tut. organ przywrócony.

W zażaleniu Pełnomocnik wskazuje, iż stanowisko organu I instancji jest nieprawidłowe ponieważ wynika z błędnej wykładni bądź nieprawidłowego stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów kodeksu spółek handlowych. Uważa, iż nie można uznać przedmiotowych czynności za działalność prowadzoną samodzielnie. Wskazuje na art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Twierdzi, że nie ulega wątpliwości, iż Podatnik uzyskuje przychody z działalności wykonywanej osobiście na skutek zlecenia przez sąd wykonywania czynności likwidatora określonych wyrokiem wydanym na podstawie właściwych przepisów (art. 276 § 3 ksh oraz przepisów postępowania cywilnego). Wskazuje, że między sądem a likwidatorem stworzony został stosunek procesowy, nie zaś cywilnoprawny stosunek o charakterze zobowiązania. Wyrok, którym sąd ustanawia likwidatora wywołuje skutek w postaci określenia warunków wykonywania tych czynności, albowiem oparty jest na przepisach kodeksu spółek handlowych. Pełnomocnik strony skarżącej zwraca uwagę również na fakt, iż likwidator nie jest w swoich czynnościach samodzielny: po pierwsze dlatego, że w stadium likwidacji spółki nadal funkcjonują organy nadzoru , którym przysługują przewidziane dla tych organów uprawnienia, a po drugie, gdyż likwidator podporządkowany jest nie tylko przepisom ksh ale również postanowieniom umowy spółki, jednomyślnym uchwałom wspólników, a także osobom które spowodowały jego ustanowienie.

W związku z powyższym Pełnomocnik Pana wnosi o zmianę zaskarżonego postanowienia i wydanie decyzji uznającej za prawidłowe stanowisko podatnika, ewentualnie jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji.

Dyrektor Izby Skarbowej po zapoznaniu się z aktami sprawy postanowił utrzymać w mocy postanowienie organu pierwszej instancji, a swoje stanowisko argumentuje następująco:

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Wynika to z przepisu art. 8 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o VAT.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 3 pkt. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, dla uznania, że działalność wykonywana osobiście nie jest samodzielną działalnością gospodarczą w rozumieniu w/w ustawy, konieczne jest, aby pomiędzy zlecającym wykonanie czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2 - 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i wykonującym te czynności istniały więzy prawne tworzące stosunek prawny co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Na gruncie przepisu art. 13 pkt 6 cyt. ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody uzyskiwane przez likwidatora są kwalifikowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się bowiem przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd, prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności.

Na tle powołanych wyżej przepisów działalność prowadzoną przez likwidatora ustanowionego przez sąd należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 cyt. ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Wskazać należy, iż sąd orzekając o likwidacji spółki ustanawia postanowieniem likwidatora powierzając mu pełnienie określonych funkcji w postępowaniu likwidacyjnym. Zakres tych czynności precyzuje ustawa kodeks spółek handlowych. Ponadto sąd orzeka o wysokości wynagrodzenia likwidatora. Wynagrodzenie to jednak jest wypłacane z majątku spółki. Wydając stosowne postanowienia w powyższym zakresie sąd działa jako organ władzy. Pomiędzy sądem a likwidatorem nie istnieje stosunek prawny, o którym mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, w zakresie odpowiedzialności za powierzone funkcje. Likwidator bowiem dokonuje czynności na rachunek likwidowanej spółki, lecz w imieniu własnym. Ryzyko gospodarcze wszelkich czynności prawnych (które wg orzecznictwa ETS dotyczącego stosowania przepisów VI Dyrektywy Rady z dnia 17.05.1977r. jest jednym z podstawowych kryteriów ustalenia czy działalność ma charakter samodzielny czy nie) w tym także czynności zobowiązaniowych likwidatora ponosi zawsze likwidowana spółka. Likwidator nie odpowiada za zobowiązania zaciągnięte wobec osób trzecich w sprawach dotyczących likwidowanej spółki. Odpowiedzialności tej nie ponosi również sąd. Sąd nie jest związany z likwidatorem więzami tworzącymi stosunek prawny jaki istnieje między zlecającym a zleceniobiorcą, a zatem nie są spełnione warunki określone w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Za słuszne więc należy uznać stanowisko organu I instancji, iż czynności likwidatora powierzone przez sąd wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym orzeczono jak na wstępie.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku nie jest wiążąca dla wnioskodawcy.