We wniosku z dnia 26 lipca 2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego Podatnik zwrócił się z zapytaniem odnoszącym się do skutków podatkowych cesji wierzytelności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik posiada wierzytelności, które zamierza w drodze cesji przenieść na osobę trzecią. Przeciwko dłużnikowi toczy się postępowanie upadłościowe. W związku z tym posiada wątpliwości w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności objętych cesją jak również czy otrzymana kwota od cesjonariusza stanowi przychód z działalności gospodarczej, a ponadto czy umowa sprzedaży (cesji) stanowi podstawę do ujęcia należności w koszty uzyskania przychodów.

Wnioskodawca w uzupełnieniu zapytania wyraził własne stanowisko w sprawie stwierdzając, że kosztem uzyskania przychodów z tytułu cesji będzie kwota netto wynikająca z faktur sprzedaży, przychodem z działalności będzie natomiast kwota otrzymana od cesjonariusza pomniejszona o należny podatek od towarów i usług. Podstawę do ujęcia należności w koszty uzyskania przychodów stanowić będzie umowa sprzedaży.

Z uwagi na brak danych czy wierzytelności Podatnik zaliczył już w koszty uzyskania przychodów jako wierzytelności nieściągalne, niniejsza interpretacja dotyczyć będzie sytuacji, gdy przedmiotowe wierzytelności nie zostały uznane jako nieściągalne i nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów

Instytucja prawna zmiany wierzyciela jest określona w art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zmianami). Przepisy te stanowią między innymi, że wierzyciel może przenieść wierzytelność na osobę trzecią, co w konsekwencji oznacza zmianę wierzyciela. Przeniesienie to w prawie cywilnym jest określane jako przelew wierzytelności (cesja), pod warunkiem, że obrót wierzytelnościami nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej. W wyniku przeniesienia (przelewu, cesji) wierzytelność wygasa u dotychczasowego wierzyciela (cedenta), powstają natomiast nowe stosunki zobowiązaniowe w rozumieniu cywilnoprawnym pomiędzy nabywcą wierzytelności (cesjonariuszem) a dłużnikiem oraz pomiędzy zbywcą a nabywcą wierzytelności, jeżeli przeniesienie wierzytelności jest odpłatne.

W opisanej we wniosku sytuacji, wnioskodawca występuje jako zbywca wierzytelności. U zbywcy wierzytelności, w wypadku, gdy zbycie następuje odpłatnie, jeżeli wierzytelność została uprzednio zaliczona do przychodów należnych na podstawie art. 14 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zmianami) odpłatność za zbytą wierzytelność nie zwiększa przychodów, bowiem w tym przypadku następuje jedynie spłata należności zaliczonej już wcześniej do przychodów. Wartość zbytej wierzytelności nie będzie stanowiła w takim przypadku również kosztów uzyskania przychodów, gdyż tylko wierzytelności uznane jako nieściągalne w rozumieniu art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią taki koszt. Odpłatne przeniesienie wierzytelności nie może być uznane jako nieściągalne, zatem i wartość takiej wierzytelności nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.