Pismem z dnia 12.09.2006r., uzupełnionym w dniu 16.11.2006r. i 22.11.2006r., Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej używa samochody niestanowiące składników majątku firmy. W zależności od rodzaju samochodów w świetle ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) podatnik może zakwalifikować poniesione wydatki związane z ich użytkowaniem do kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik ma wątpliwość: na podstawie jakich dokumentów powinien kwalifikować wynajmowane samochody do osobowych bądź ciężarowych?

Zdaniem Spółki dokumentem takim może być dowód rejestracyjny pojazdu, w którym zamieszczona jest informacja zarówno o rodzaju, jak i ładowności pojazdu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie, uprzejmie wyjaśnia:

Ustawa z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku, nie określa dokumentów na podstawie, których pojazdy kwalifikuje się do osobowych bądź ciężarowych. W art. 16 ust. 3a ustawy zostało zdefiniowane jedynie pojęcie "samochodu osobowego”. Jest nim każdy samochód, który spełnia dwie przesłanki:

• nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz
• którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kilogramów.
  
  

Tym samym samochody, które zgodnie z ustawą nie spełniają ww. kryteriów nie są samochodami osobowymi. Mogą być to również samochody ciężarowe.

Zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Homologacja pojazdu jest urzędową próbą (testem) danego typu pojazdu przed wydaniem zezwolenia na jego eksploatację i produkcję. Zagadnienie to reguluję art. 68 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005r. Nr 108 poz. 908), który mówi, że producent lub importer nowego pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, motoroweru, tramwaju lub przyczepy oraz przedmiotów ich wyposażenia lub części jest obowiązany uzyskać dla każdego nowego typu tych pojazdów, przedmiotu ich wyposażenia i części świadectwo homologacji wydane przez ministra właściwego do spraw transportu. Obowiązek ten nie dotyczy producenta lub importera samochodu osobowego z silnikiem spalinowym, ciągnika rolniczego, motocykla i motoroweru, który uzyskał w odniesieniu do poszczególnych tych pojazdów świadectwo homologacji wydane zgodnie ze wspólnotową procedurą homologacji przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Świadectwo homologacji wydaje się za opłatą na podstawie wyników badań homologacyjnych polegających na sprawdzeniu, czy dany typ pojazdu, przedmiot jego wyposażenia lub część odpowiadają określonym warunkom.

Natomiast, aby określić ładowność samochodu podatnik może posłużyć się dokumentami na podstawie, których dokonuje się rejestracji pojazdów. Są one wymienione w art. 72 ust. 1 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Dokumentem takim może być dowód rejestracyjny wydany dla danego typu pojazdu lub też inny dokument - na przykład karta pojazdu, jeżeli była wydana dla danego pojazdu.

Biorąc powyższe pod uwagę, dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych podatnik powinien kwalifikować pojazdy do samochodów osobowych lub innych niż osobowe np. ciężarowe - na podstawie świadectwa homologacji oraz dokumentów wymienionych w art. 72 ust. 1 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Zatem wyrażone we wniosku stanowisko podatnika jest nieprawidłowe gdyż dokument w postaci dowodu rejestracyjnego jest jednym z dokumentów, na podstawie którego można określić dopuszczalną ładowność pojazdu, o której mowa w art. 16 ust. 3a ustawy. Jedynie w przypadku kiedy dopuszczalna ładowność samochodu przekracza 500 kg nie będzie on uznany za samochód osobowy, niezależnie od treści homologacji.