Postanowienie

W sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie wnioskodawcy Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kraśniku zgodnie z przepisem art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) w odpowiedzi na zapytanie, które wpłynęło do tut. urzędu dnia 18 października 2006 r. postanawia: uznać przedstawione przez podatnika stanowisko za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Stan faktyczny: Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że jest Pan podatnikim podatku od towarów i usług VAT i prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą "kasową", zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko pytającego: Zapytanie wnioskodawcy jest następujące: Kiedy należy uznać, że koszty zostały poniesione przez podatnika stosującego metodę kasową... Czy w momencie otrzymania dokumentu, faktury potwierdzającej zobowiązanie podatnika do dokonania wydatku czy w dacie faktycznego wydatku... Przykładowo, kiedy należy zaliczyć do kosztów wydatek za energię lub telefon ( faktura wystawiona i otrzymana w październiku 2006r, zapłacona w listopadzie 2006 r), ubezpieczenie majątku firmy za okres październik 2006r - wrzesień 2007r (polisa wystawiona w październiku , zapłacona w listopadzie), za zakup wyposażenia ( faktura i towar otrzymane w październiku 2006r, zapłata styczeń 2007r.). Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia poniesionych kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 4 i ust. 5 tej ustawy. Brak ustawowej definicji tego pojęcia przysparza poważnych problemów interpretacyjnych, czego wyrazem jest różnorodność stanowisk w pismach organów podatkowych. Koszt poniesiony to:1) koszt faktycznie zrealizowany-wydatek w znaczeniu kasowym (rozchód pieniędzy) lub2) każdy faktycznie dokonany odpis nie będący wydatkiem, który powoduje zmianę w aktywach lub pasywach firmy np. odpis na fundusz socjalny, czy straty związane z likwidacją nie w pełni umorzonych środków trwałych.Tak też należy postąpić w wymienionych sytuacjach.

Ocena stanowiska wnioskodawcy: Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kraśniku stwierdza, że zajęte przez jednostkę stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe i nie znajduje potwierdzenia w przytoczonych poniżej przepisach prawa podatkowego:

Podatnik, który prowadzi podatkową ksiegę przychodów i rozchodów jest obowiązany stosować przepisy określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. z 2003, Nr 152 poz. 1475 ze zm.). Termin dokonywania zapisów w księdze wydatków ponoszonych przez podatnika związanych z prowadzoną działalnością uzależniony jest od ich rodzaju tzn. czy wydatki dotyczą zakupu materiałów podstawowych oraz towarów handlowych, czy pozostałych wydatków.Zgodnie z §17 ust. 1 w/w rozporządzenia zakup materiałów podstawowych i towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży. Stosownie do §17 ust. 2 w/w rozporządzenia zapisów pozostałych wydatków dokonuje się z zastrzeżeniem § 20 i 30, jeden raz dziennie, po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według art.22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991roku (tj. Dz.U. z 2000 Nr 14, poz. 176 z późn. zm) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wyrażenie "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" oznacza, że aby można było uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu, to między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy, a mianowicie gdy poniesiony wydatek powoduje powstanie lub powiększenie przychodu. Wynika z tego, że podatnik może odliczyć od przychodów wszelkie koszty bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli ich poniesienie decyduje o wiekości przychodu.

Koszty uzyskania przychodów u podatników prowadzących podatkową ksiegę przychodów i rozchodów mogą być ewidencjonowane metodą kasową lub memoriałową.

W myśl ogólnej zasady zawartej w przepisie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z zastrzeżeniem ust. 5 i 6 są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione (metoda kasowa). Wybór tej metody oznacza, że wydatki zaliczane są do kosztów według daty ich poniesienia, bez względu na to, jakiego okresu dotyczą.

Odrębna metoda została określona w art. 22 ust. 5 ustawy zgodnie z którym, u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe), koszty uzyskania przychodów objetych tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym którego dotyczą (metoda memoriałowa), tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesionio, jeżeli odnoszą sie do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe; w tym wypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Stosownie do art. 22 ust. 6 ustawy zasada określona w ust.5 ma zastosowanie również do podatników prowadzacych podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem ze stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

W związku z powyższym sam podatnik dokonuje wyboru sposobu rozliczania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów poniesionych wydatków, przy czym raz wybraną metodę ewidencji kosztów należy stosować stale, w każdym roku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w stosunku do wszystkich kosztów.

We wniosku o interpretację podatnik oznajmił, iż prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą kasową tj. na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że przyjmując metodę kasową, koszty powinno się ujmować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w momencie ich faktycznego poniesienia – z chwilą dokonania zapłaty. Skutkiem takiego stanu rzeczy, wobec przedstawionych przykładowo wątpliwości co do zaliczania wydatków do kosztów stwierdza się, że w przedmiocie zaliczenia do kosztów wydatku za energię lub telefon, gdy fakturę wystawiono i otrzymano w październiku 2006r., a zapłacono w listopadzie 2006r koszt powinien być ujęty w dniu zapłaty tj. w miesiącu listopadzie 2006r. Analogicznie księgowanie kosztów będzie miało miejsce w pozostałych przykładowo przytoczonych sytuacjach.

Zgodnie z powyższym należy uznać stanowisko podatnika za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika tut. urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia zgodnie z art. 239 i art. 222 Ordynacji podatkowej.