Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień konwencji z dnia 19 listopada 2004 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. 2006 r., Nr 26, poz. 193),

Minister Finansów uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie obliczania okresu 183 dni pobytu pracowników na terytorium Szwecji dla potrzeb opodatkowania dochodów pracowników w 2006 r.

Uzasadnienie

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Spółka realizuje kontrakty zawierane z kontrahentami ze Szwecji. W ramach kontraktów pracownicy Spółki świadczą usługi na terytorium Szwecji.

Do dochodów uzyskiwanych od dnia 1 stycznia 2006 r. znajdują zastosowanie postanowienia nowej konwencji zawartej w dniu 19 listopada 2004 r. między Polską a Szwecją w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt a) konwencji, jednym z warunków aby wynagrodzenie pracowników podlegało opodatkowaniu wyłącznie w Polsce jest to, aby ich pobyt nie przekraczał okresu 183 dni liczonych w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynających się lub kończących w danym roku podatkowym.

W związku z powyższym, Spółka zwraca się z pytaniem w jaki sposób należy liczyć okres 183 dni, o którym mowa w art. 15 ust 2 pkt a) konwencji. Zdaniem Spółki, ponieważ postanowienia nowej polsko-szwedzkiej konwencji znajdują zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2006 r., okres 183 dni należy obliczać biorąc pod uwagę dni pobytu od początku 2006 r. Oznacza to, iż do tego okresu nie należy wliczać dni pobytu pracowników w Szwecji w 2005r.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, zważono co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Stosownie do art. 15 ust. 1 konwencji z dnia 19 listopada 2004 r. między Polską a Szwecją w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie (w Polsce) otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim umawiającym się państwie (w Szwecji). Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim państwie (w Szwecji).

Jednakże, zgodnie z art. 15 ust. 2 konwencji, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie (w Polsce) otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim umawiającym się państwie (w Szwecji), podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym państwie (w Polsce), jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim państwie (w Szwecji) przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynających się lub kończących w danym roku podatkowym i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim państwie (w Szwecji), i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim państwie (w Szwecji).

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 konwencji, wynagrodzenie pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Szwecji. W takim przypadku dochód ten może być opodatkowany zarówno w Szwecji jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Natomiast, art. 15 ust. 2 konwencji określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 konwencji, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Szwecji) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

Jeżeli wynagrodzenie wypłacane jest przez pracodawcę mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce i pracodawca ten nie prowadzi działalności za pomocą położonego w Szwecji zakładu, dochód pracowników będzie podlegał opodatkowaniu w Szwecji tylko w sytuacji, gdy pobyt pracowników przekracza łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynających się lub kończących w danym roku podatkowym. Jeżeli podatnik przebywa dłużej niż 183 dni w danym okresie, dochód z tytułu pracy podlega opodatkowaniu w Szwecji w całości, licząc od pierwszego dnia pobytu pracownika na terytorium Szwecji.

Należy podkreślić, iż konwencja w art. 15 ust 2 pkt a) odnosi się do okresu 183 dni pobytu liczonych w trakcie każdego dwunastomiesięcznego okresu, który rozpoczyna się lub kończy w danym roku podatkowym. Przepis konwencji nie odnosi się zatem jedynie do danego roku podatkowego, lecz w przypadku pracowników obecnych w Szwecji przed dniem 1 stycznia 2006 r. nakazuje wziąć pod uwagę każdy dzień pobytu, który nastąpił w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy poprzedzających ten dzień, czyli w trakcie 2005 r.

Jednocześnie, ponieważ postanowienia polsko-szwedzkiej konwencji z dnia 19 listopada 2004r. znajdują zastosowanie do dochodów uzyskiwanych od dnia 1 stycznia 2006 r., w przypadku, jeśli pobyt pracownika przekroczy 183 dni w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy (w tym w 2005 r), opodatkowaniu na zasadach określonych w konwencji podlegają jedynie te dochody pracownika, które zostały uzyskane od dnia 1 stycznia 2006 r.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż nieprawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym okres pobytu 183 dni należy obliczać biorąc pod uwagę jedynie dni pobytu pracownika na terytorium Szwecji w 2006 r. Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt a) konwencji z dnia 19 listopada 2006 r., dla potrzeb obliczania tego okresu należy wziąć pod uwagę wszystkie dni pobytu pracownika w Szwecji w ciągu okresu dwunastu miesięcy rozpoczynającego się lub kończącego w roku podatkowym 2006 r., czyli również dni pobytu pracownika w roku 2005 r. Jednakże, o ile pobyt pracownika przekroczy 183 dni w tym okresie, opodatkowaniu na zasadach określonych w konwencji podlegać będą tylko te dochody, które zostały osiągnięte od dnia 1 stycznia 2006 r.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.