P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu działając na podstawie art. 216 i art. 14a-14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz.U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 31.10.2006 r. złożonego dnia 09.11.2006 r. dotyczącego obowiązku wykazania kasy rejestrującej w remanencie likwidacyjnym i opodatkowania jej zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 ze zm.).

postanawia

uznać za nieprawidłowe stanowisko podatnika, iż kasa rejestrująca pozostająca na stanie majątkowym firmy w momencie likwidacji działalności gospodarczej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskiem złożonym dnia 09.11.2006 r. zwrócił się Pan do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o zakresie i sposobie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika.

Zgodnie z art. 14a Ordynacji podatkowej Naczelnik Urzędu Skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zdaniem Pana, jak wynika z uzasadnienia z ww. wniosku, kasa rejestrująca pozostająca na stanie majątkowym firmy w momencie likwidacji działalności nie podlega opodatkowaniu, gdyż celem ustawodawcy było, aby zapobiec sytuacji, w której towary pozostające na stanie majątkowym podatnika w chwili likwidacji działalności, a następnie po tej likwidacji byłyby sprzedawane lub przekazywane na inne cele z ominięciem podatku należnego. Jednak zdaniem Pana, kasa rejestrująca nie może być sprzedana, zaś jej charakter powoduje, że trudno dostrzec w niej jakiekolwiek walory, dzięki którym mogłaby być przeznaczona do czyjegokolwiek użytku osobistego. W sytuacji, gdy działalność byłaby kontynuowana i wystąpiłoby wyczerpanie pamięci fiskalnej kasy oraz fizyczne wyeksploatowanie, kasa taka, za wyjątkiem modułu fiskalnego przeznaczona byłaby do kasacji, wobec czego nie wystąpiłby podatek należny. W związku z czym nie ma powodu, by jej wcześniejsze zaprzestanie użytkowania taki podatek powodowało. Ponadto pisze Pan we wniosku, że opodatkowaniu podlegają towary własnej produkcji oraz towary, które po ich nabyciu nie zostały odsprzedane, a pod tym pojęciem można rozumieć wyłącznie towary, które mogą być odsprzedane w tym charakterze, w jakim zostały nabyte. Zatem kasy fiskalne nie powinny podlegać ujęciu w remanencie, gdyż nie mogą być odsprzedane jako kasy fiskalne, w którym to charakterze zostały zakupione, lecz ewentualnie jako zbiór części i materiałów. W związku z tym, iż serwisy kas rejestrujących nie są zainteresowane zakupem elementów kasy rejestrującej. Tak więc nie ma ani teoretycznych, ani praktycznych możliwości zbycia kasy lub jej części.

W świetle regulacji prawnej zawartej w art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego. W myśl art. 14 ust. 4 ww. ustawy wyżej wymienione przepisy stosuje się do towarów, w stosunku do których podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z art. 14 ust. 8 ww. ustawy podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegająca spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29 ust. 10, tj. wartość w cenie nabycia, a gdy cena nabycia nie istnieje, koszt wytworzenia określony w momencie dostawy tych towarów.

Ponadto przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Cytowany przepis art. 14 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy nie zawiera wyłączeń w odniesieniu do środków trwałych, czy też urządzeń stanowiących wyposażenie firmy np. kas rejestrujących, dlatego też należy przyjąć, iż każdy towar posiadany w momencie likwidacji działalności, od którego nabycia podatnik miał prawo odliczyć podatek naliczony, powinien znaleźć się w spisie z natury i zostać opodatkowany podatkiem VAT.

Zatem skoro będąc podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ww. ustawy, który zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu i jeżeli w momencie nabycia przedmiotowej kasy fiskalnej przysługiwało Panu prawo odliczenia podatku naliczonego, zawartego w cenie jej nabycia, to kasa ta powinna być ujęta przez Pana w spisie z natury na dzień likwidacji działalności gospodarczej według ceny jej nabycia. Nieistotna jest przy tym rynkowa wartość towaru, o którym mowa w art. 14 ustawy.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż żadne przepisy nie zabraniają sprzedaży kasy rejestrującej. Oczywiście brak jest możliwości ufiskalnienia używanej kasy rejestrującej przez innego podatnika. Jednak brak zapotrzebowania na elementy kasy rejestrującej, bądź samej kasy rejestrującej, nie może skutkować brakiem odprowadzenia podatku należnego od kasy rejestrującej pozostającej na stanie majątkowym w dniu likwidacji działalności gospodarczej zgodnie z ww. art. 14 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Tym samym tut. organ podatkowy nie podziela Pana stanowiska w przedmiotowej sprawie.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Interpretacja jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od daty jej otrzymania (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).