POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z nr 8/2005, poz. 60 ze zm.) – Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rybniku stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku bez znaku z datą 20.12.2006 r., który wpłynął do tut. Urzędu Skarbowego w dniu 22.12.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika dotyczącej podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.12.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Rybniku wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.Pismem z dnia 12.12.2006r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Ponowny wniosek został złożony pismem bez znaku z datą 20.12.2006 r. (data wpływu do US 22.12.2006 r.).Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

We wniosku Podatnik podał następujący stan faktyczny:

„Firma (...) prowadzi działalność gospodarczą od miesiąca marca 2006 r.Przedmiot działalności firmy obejmuje między innymi:

• produkcję pomp i sprężarek – PKWiU 29.12.Z,
• produkcję żeliwa i stali oraz stopów żelaza – PKWiU 27.10.Z,
• produkcję konstrukcji metalowych , z wyłączeniem działalności usługowej – PKWiU 28.11.B,
• działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju – PKWiU 51.19.Z,
• transport kolejowy - PKWiU 60.10.Z,
• sprzedaż detaliczną pozostałą w niewyspecjalizowanych sklepach – PKWiU 52.12.Z,
• działalność komercyjną pozostałą, gdzie indziej nie sklasyfikowaną – PKWiU 74.87.B,
• transport drogowy towarów pojazdanmi specjalizowanymi – PKWiU 60.24.A,
• transport rurociągowy – PKWiU 60.30.Z,
• usługi kształcenia ustawicznego – PKWiU 80.42.B,

Podstawową działalnością firmy jest: produkcja pomp i sprężarek – PKWiU 29.12.Z oraz działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju – PKWiU 51.19.Z.

Od początku tj. od 01.03.2006 r. firma wykonywała wyłącznie czynności opodatkowane stawką VAT w wysokości 22% za wyjątkiem jednorazowej sprzedaży w miesiącu wrześniu 2006 r. w kwocie 4.740,00 zł a dotyczącej PKWiU – 80.42 B- usług kształcenia ustawicznego.Usługi te dotyczyły przeprowadzonego zgodnie z zleceniem szkolenia, które to wykonano poza siedzibą firmy. Oprócz tej jednorazowej usługi firma od 01.03.2006 r. do dnia dzisiejszego tj. do 20.12.2006 r. nie wykonała żadnych innych czynności zwolnionych z podatku VAT.

Ponieważ art. 90 pkt 1 i 2 Ustawy o podatku od towarów i usług mówi, że:

1. W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
2. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jest rzeczą zrozumiałą, że prowadząc działalność gospodarczą ponosi się koszty ściśle powiązane z określonymi przychodami np. zakup materiałów i towarów, usługi transportowe jak i koszty ogólne związane z funkcjonowaniem firmy jako całość np. wynajem pomieszczeń biurowych, koszty energii, czy korzystania z telefonów. Kosztów tych nie można stricte przypisać określonym czynnościom.

Dlatego firma (...) analizując poniesione koszty stwierdza, że wszystkie koszty dotyczyły działalności opodatkowanej. Szkolenie to wykonano poza siedzibą firmy a więc nie poniesiono wydatków z tytułu wynajmu pomieszczeń. Szkolenie przeprowadził pracownik firmy (..) – a jak wiadomo wynagrodzenia nie podlegają opodatkowaniu.W piśmie z dnia 25.09.2006 r. zaznaczono także, że usługi kształcenia wykonywane były jednorazowo i od miesiąca września nie wykonywano innych czynności zwolnionych z podatku VAT.

Treść zapytania podatnika:

„Czy słusznie firma postąpiła w rozliczeniu podatku VAT za miesiąc wrzesień 2006 r. przypisując koszty ogólne /najmu pomieszczeń, telefony/ wyłącznie czynnościom opodatkowanym i czy nie powinna w tym wypadku zastosować proporcji o której mowa w art. 90 pkt 2 i 8?”

Własne stanowisko Podatnika w sprawie:

„Zdaniem firmy niema tu zastosowania pkt 8 art. 90 mówiący o wyliczeniu szacunkowej proporcji, ani pkt 2 art. 90. Ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ poniesione koszty ogólne związane były wyłącznie z sprzedażą opodatkowaną.”

We wniosku Podatnik oświadczył, że w jego indywidualnej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Dokonując oceny prawnej przedstawionego własnego stanowiska Wnioskodawcy w jego indywidualnej sprawie stwierdza się, co następuje:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 54/2004, poz. 535 ze zm.) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 90 ust. 1 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 2 ww. ustawy jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3).

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4). Zgodnie z art. 90 ust. 8 podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Ww. ustawa o podatku od towarów i usług ustala zasadę, iż podatnik może zmniejszyć podatek należny o kwotę podatku naliczonego, związaną z czynnościami opodatkowanymi. W związku z tym na podatnika wykonującego równolegle czynności, w związku z którymi przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, ustawodawca nałożył obowiązek odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Podatnik w swojej działalności powinien zatem dążyć do przypisania konkretnych nabyć i towarzyszących im kwot podatku naliczonego do określonych rodzajów dostaw, z którymi nabycia i te są związane.

Z powołanych wyżej regulacji prawnych wynika więc, że jeżeli dokonane nabycia Podatnik jest w stanie przyporządkować konkretnym czynnościom podlegającym opodatkowaniu, podatek naliczony im towarzyszący w całości podlega odliczeniu od podatku należnego. W sytuacjach, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego, związanego z dostawą opodatkowaną podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego tylko o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego zgodnie z powołanym wyżej art. 90 ust. 2 ww ustawy.

W opisanym stanie faktycznym Podatnik podał, że nie dokonał nabyć związanych z wykonaną czynnością zwolnioną od podatku. Zatem nie zaistniała sytuacja, o której mowa w/w przepisach art. 90 ust. 1 i 2 ustawy z 11.03.2004 r. – brak podatku naliczonego.

W związku z powyższym tut. organ podatkowy uznaje stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku za prawidłowe.