DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) oraz ust. 3 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w związku z wnioskiem z dnia 14.02.2005r. złożonym przez Spółkę, dotyczącym udzielenia informacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do wysokości stawki podatku dla wykonywanych robót budowlano – montażowych oraz postanowieniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w sprawie wszczęcia postępowania w sprawie postanowienia Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

zmienić z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście uznając stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 14.02.2005r. Spółka wystąpiła w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 - tekst jednolity) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zgodnie z przedstawionym w powyższym wniosku stanem faktycznym Spółka w ramach zawartego kontraktu na modernizację węzła gazowo – osadowego w oczyszczalni ścieków (wykonanie instalacji hydrolizy termicznej oraz elektrociepłowni do skojarzonego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej) prowadzi roboty budowlano – montażowe. Przeważającą część ścieków oczyszczanych przez przedmiotową oczyszczalnie, poza ściekami przemysłowymi, stanowią w 78% ścieki komunalne, pochodzące z gospodarstw domowych, od niewielkich podmiotów gospodarczych (usługowych i handlowych towarzyszących terenom mieszkaniowym) oraz ścieki opadowe. Usługi wykonywane przez Spółkę dotyczą wyłącznie tej części oczyszczalni, która neutralizuje ścieki komunalne. Przy tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka wystąpiła z wnioskiem o interpretację w zakresie prawidłowości zastosowania stawki podatku w wysokości 7% do robót budowlano – montażowych dotyczących tej części oczyszczalni, w jakiej oczyszcza ona ścieki komunalne. Zdaniem Strony fakt, iż w niewielkim zakresie wśród ścieków komunalnych mogą znajdować się ścieki inne niż pochodzące z lokali mieszkalnych nie stanowi przeszkody do zastosowania stawki podatku w wysokości 7%, skoro w przeważającym zakresie oczyszczalnia związana jest z budownictwem mieszkaniowym. Ścieki komunalne, zgodnie z przytoczoną przez Spółkę definicją z ustawy z dnia 27.06.2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym oczyszczaniu ścieków (Dz. U. Nr 72, poz. 747 z późn. zm.) są to zarówno ścieki bytowe jaki i ich mieszanina ze ściekami przemysłowymi i wodami opadowymi. Przy czym Strona zaznacza, iż brak jest możliwości wyodrębnienia spośród ścieków komunalnych tych ścieków, które nie pochodzą z lokali mieszkalnych.

Postanowieniem Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście, powołując się na art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), uznał powyższe stanowisko podatnika za prawidłowe. Zdaniem Naczelnika Urzędu, zgodnie z w/w przepisem w okresie do dnia 31.12.2007r.- w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą stosuje się stawkę w wysokości 7%. W dalszej części uzasadnienia dokonano zdefiniowania pojęć „roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą", „infrastruktura towarzysząca", „obiekty budownictwa mieszkaniowego". Naczelnik Urzędu stwierdza, iż przedmiotowa oczyszczalnia ścieków, jako obiekt wymieniony w art. 146 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi infrastrukturę towarzyszącą. Natomiast w odniesieniu do jej związku z obiektami budownictwa mieszkaniowego organ pierwszej instancji wyraża pogląd, iż obowiązujące przepisy nie określają na czym polegać ma ten związek. Jednakże zdaniem Naczelnika Urzędu warunek taki jest spełniony, jeżeli obiekt infrastruktury towarzyszącej wykorzystywany jest w przeważającym stopniu dla potrzeb budownictwa mieszkaniowego. Wobec powyższego Naczelnik Urzędu stwierdza, iż w przedmiotowej sprawie dla zastosowania analizowanego przepisu nie stoi na przeszkodzie fakt, że w skład ścieków komunalnych, wpływających do oczyszczalni, wchodzą również ścieki opadowe oraz ścieki pochodzące od niewielkich podmiotów gospodarczych. Ze względu na przyjęty w ośrodkach miejskich system odprowadzania ścieków nie ma bowiem możliwości ich wyodrębnienia. Gdyby zatem ograniczyć stosowanie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit a) ustawy, w zakresie oczyszczalni ścieków, do obiektów oczyszczających ścieki pochodzące wyłącznie od gospodarstw domowych, przepis w tym zakresie miałby bardzo ograniczone zastosowanie lub byłby wręcz przepisem martwym, co na pewno nie było intencją ustawodawcy.

Reasumując Naczelnik Urzędu potwierdza, iż wykonywane przez Spółkę roboty budowlano -montażowe w oczyszczalni ścieków, w części oczyszczającej ścieki komunalne, należy uznać za związane z infrastrukturą towarzyszącą obiektom budownictwa mieszkaniowego, a tym samym prawidłowe jest zastosowanie dla tych usług stawki podatku w wysokości 7 %, zgodnie z art. 146 ust. l pkt 2 lit a ustawy podatku od towarów i usług.

Po rozpatrzeniu przedmiotowej sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14 § 5 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia lub uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 z urzędu, jeżeli postanowienie to rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w przedmiotowej sprawie mamy właśnie do czynienia z jedną z wyżej wymienionych przesłanek obligujących organ odwoławczy do zmiany z urzędu postanowienia Naczelnika Urzędu jako rażąco naruszającego prawo. Wyjaśnienie użytego powyżej określenia „rażące naruszenie prawa”, było przedmiotem wielu opracowań teoretycznych oraz orzeczeń sądowych. Na bazie tego dorobku stwierdzić należy, iż rażące naruszenie prawa zachodzi wówczas, gdy istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu a rozstrzygnięciem objętym aktem administracyjnym i gdy sprzeczność jest w sposób łatwy, wyraźny, oczywisty, niewątpliwy i bezsporny możliwa do stwierdzenia. Ponadto wstępnym warunkiem uznania, iż nastąpiło rażące naruszenie prawa, jest stwierdzenie, iż w zakresie objętym rozstrzygnięciem obowiązywał niewątpliwy stan prawny, w stosunku do którego nie może być mowy o istnieniu jakichkolwiek wątpliwości interpretacyjnych.

Zgodnie z art, 146 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, póz. 535), przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu rozumie się:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

-jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

W/w przepis wyraźnie zatem wskazuje w odniesieniu do jakiej infrastruktury zastosowanie ma preferencyjna stawka podatku w wysokości 7%. Muszą to być obiekty wymienione w pkt 1-3 art. 146 ust. 3 i dodatkowo spełniające jeszcze jeden warunek jakim jest związek z obiektami budownictwa mieszkaniowego. Obniżona stawka podatku nie dotyczy zatem wszelkich obiektów, które w jakikolwiek sposób i stopniu związane są z budownictwem mieszkaniowym, ale tych które obsługują wyłącznie te obiekty, są z nimi związane. W praktyce w/w infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu (poza nielicznymi przypadkami) może być związana zarówno z funkcjami gospodarczymi (lokale usługowe i handlowe) a tylko w pewnej części związana jest ściśle z budownictwem mieszkaniowym. Warunkiem zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 7% do robót budowlano – montażowych infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, jest jednak jej związek z obiektami tego budownictwa. W/w przepis nie dopuszcza do możliwości częściowego wykorzystania infrastruktury towarzyszącej na potrzeby budownictwa mieszkaniowego a częściowego do innych celów, nie wskazuje jaki jej procent wykorzystania uprawnia do zastosowania preferencyjnej stawki. Wskazuje zaś wyłącznie na jej związek z obiektami budownictwa mieszkaniowego co prowadzi do wniosku, iż przepis art. 146 w/w ustawy odnosi się wyłącznie do tej infrastruktury lub jej części, która taki związek posiada i służy obsłudze obiektów budownictwa mieszkaniowego. Tym samym, w przypadku gdy infrastruktura dotyczy zarówno infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu jak i innym obiektom, należy dla zastosowania właściwej stawki wydzielić tę część, która związana jest z obsługą budownictwa mieszkaniowego.

Wobec powyższego niewłaściwe jest stanowisko Naczelnika Urzędu, iż wykorzystanie w przeważającym stopniu infrastruktury towarzyszącej w budownictwie mieszkaniowym, uprawnia do zastosowania preferencyjnej stawki w wysokości 7%. Pojecie „przeważający stopień” czy „znaczący stopień” nie zostało użyte przez ustawodawcę w omawianym przepisie, wskazującym warunki zastosowania obniżonej do 7% stawki podatku. Przepis ten nie odnosi się również do szczególnych unormowań związanych z funkcjonowaniem tej infrastruktury, zatem na sposób jego zastosowania nie może mieć wpływu przyjęty w ośrodkach miejskich system odprowadzania ścieków, niejako uniemożliwiający wyodrębnienie jaka cześć oczyszczalni związana jest ściśle z budownictwem mieszkaniowym.

Odnosząc się zaś do podnoszonej przez organ pierwszej instancji woli ustawodawcy, która zdaniem Naczelnika Urzędu nie ograniczałaby zastosowania przepisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT w zakresie oczyszczalni ścieków do obiektów oczyszczających wyłącznie ścieki pochodzące z gospodarstw domowych, zauważyć należy, iż preferencyjna stawka dotyczy wyłącznie robót budowlano montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, która zgodnie z art. 146 ust. 3 tej ustawy również związana musi być z obiektami budownictwa mieszkaniowego. Intencją ustawodawcy było zatem przyznanie preferencyjnej stawki tym robotom, które dotyczą budownictwa mieszkaniowego. Tak samo zatem jak nie można rozszerzać prawa do zastosowania preferencyjnej stawki 7% do całości robót budowlano – montażowych, które w jakimś stopniu, nawet przeważającym, związane są z budownictwem mieszkaniowym tak samo preferencje nadane zostały robotom budowlano – montażowym związanym z infrastrukturą towarzyszącą, ale w części w jakiej dotyczą one budownictwa mieszkaniowego. Inne zastosowanie w/w przepisu prowadziłoby zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do stosowania preferencyjnej stawki podatku, która z samej nazwy ma zastosowanie do wybranych grup dostawy czy usług, do większości robót budowlano montażowych, remontowych czy konserwacyjnych, bowiem zawsze w jakimś stopniu mogą być one nawet pośrednio związane z budownictwem mieszkaniowym.

Biorąc powyższe pod uwagę, ze względu na rażące naruszenie prawa, postanowiono jak w sentencji.

Od niniejszej decyzji, zgodnie z art. 221 ustawy Ordynacja podatkowa, Stronie służy odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji (art. 223 § 2 pkt 1 w/w ustawy). Odwołanie winno zawierać zarzuty przeciwko decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 w/w ustawy).