INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 23 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego na terytorium Republiki Czeskiej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego na terytorium Republiki Czeskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 14 marca 2011 r. na mocy testamentu zmarłego wujka - obywatela Republiki Czeskiej Wnioskodawczyni otrzymała mieszkanie położone w Republice Czeskiej. Wnioskodawczyni opłaciła wszelkie podatki z tytułu tego spadku w należnej wysokości przewidzianej prawem Republiki Czeskiej.

Wnioskodawczyni nadmienia, że jej wujek na stałe (do śmierci) mieszkał w Republice Czeskiej, podlegał tamtejszemu prawu łącznie z opłacaniem należnych podatków.

W dniu 11 grudnia 2011 r. Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotowe mieszkanie obywatelowi Republiki Czeskiej. Sprzedaż została przeprowadzona przez tamtejsze biuro nieruchomości, a sam akt sprzedaży został zarejestrowany w Urzędzie Katastralnym. Zgodnie z obowiązującym czeskim prawem, w styczniu 2012 r. Wnioskodawczyni opłaciła w Urzędzie Skarbowym w Republice Czeskiej należny podatek w związku ze zbyciem tego mieszkania.

Na gruncie prawa czeskiego Wnioskodawczyni rozliczyła się wobec Republiki Czeskiej ze wszelkich należności podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni jest również zobowiązana do zapłacenia podatku dochodowego od sprzedaży tego mieszkania na gruncie prawa polskiego...

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek dochodowy od sprzedaży mieszkania nie podlega zapłaceniu w Rzeczpospolitej Polskiej, ponieważ należny podatek Wnioskodawczyni opłaciła już w Republice Czeskiej, a sprawa została uregulowana Umową między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 24 czerwca 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189) ratyfikowaną w Warszawie w dniu 07 października 1993 r.

Takie rozwiązanie określa art. 1 i 2 przedmiotowej Umowy. Art. 2 pkt 3 stanowi, że Umowa dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce i Republice Czeskiej. Dodatkowo upewnia Wnioskodawczynię o tym przepis zawarty w art. 13 pkt 1 tejże Umowy, który określa, że zyski osiągnięte z przeniesienia własności majątku nieruchomego położonego w drugim Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 24 pkt 1 lit. a) Umowy w przypadku osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w ten sposób, że jeśli osiągnięty dochód zgodnie z postanowieniem tej umowy może być opodatkowany w Republice Czeskiej, to Polska zwolni ten dochód od opodatkowania.

W zakresie równego traktowania potwierdza tę zasadę postanowienie art. 25 pkt 1 tej Umowy mówiący, iż obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim obowiązki, którym są lub mogą być poddani w tych samych okolicznościach obywatele tego drugiego Państwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W myśl art. 4a tej ustawy, art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W opisanym przez Wnioskodawczynię stanie faktycznym zastosowanie znajdą uregulowania Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 Umowy zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jak wynika z art. 6 ust. 2 Umowy określenie "majątek nieruchomy" posiada takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Państwa, w którym majątek ten jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie należące do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, budynki, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji pokładów mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki, barki oraz statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

Należy wyjaśnić, że użyte w Umowie określenie „mogą być opodatkowane” oznacza prawo dla administracji podatkowej danego kraju do opodatkowania tego typu dochodów; w żadnym zaś wypadku nie oznacza prawa dla podatnika do wyboru kraju, w którym uzyskany przez podatnika przychód podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z powyższą regulacją zyski z przeniesienia własności majątku nieruchomego mogą być opodatkowane zarówno w państwie, w którym osoba osiągająca ten dochód ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, jak również w kraju miejsca położenia nieruchomości zawsze, o ile prawo podatkowe tego państwa przewiduje opodatkowanie takiego dochodu.

Z przepisu art. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że opodatkowaniu podlega dochód/przychód podatnika bez względu na miejsce położenia źródeł tych przychodów. Zatem dochód/przychód osoby mającej miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej ze zbycia nieruchomości, co do zasady będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie bowiem z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Jednocześnie w świetle powołanego wyżej art. 13 Umowy dochód ten może być również opodatkowany w Republice Czeskiej zgodnie z przepisami podatkowymi obowiązującymi w tym państwie.

Aby uniknąć podwójnego opodatkowania tego samego dochodu należy zastosować właściwą metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną w art. 24 Umowy. Zapis art. 24 ust. 1 lit. a) w/w Umowy stanowi, iż w przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Czeskiej, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień punktu b) i ustępu 3, taki dochód lub majątek od opodatkowania. Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony z opodatkowania. Powyższy przepis przewiduje metodę wyłączenia z progresją co oznacza, że dochód ze zbycia nieruchomości położonej w Republice Czeskiej, który może być opodatkowany zgodnie z prawem podatkowym tego państwa – w Polsce będzie zwolniony z opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni nabyła w marcu 2011 r. w wyniku dziedziczenia testamentowego lokal mieszkalny położony na terytorium Republiki Czeskiej, który został sprzedany w grudniu 2011 r. W związku ze zbyciem przedmiotowego lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni uiściła zgodnie z prawem Republiki Czeskiej należny podatek.

W świetle powyższego, odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego położonego na terytorium Republiki Czeskiej nie podlega opodatkowaniu w Rzeczpospolitej Polskiej.

Rację ma Wnioskodawczyni powołując zasadę równego traktowania obywateli wynikającą z art. 25 Umowy, jednakże z zasady tej wynika iż osoby zamieszkujące na terytorium jednego z umawiających się państw podlegają obowiązkom wynikającym z ustawodawstwa tego państwa na tych samych warunkach co obywatele tego państwa. A zatem równe traktowanie, o którym mowa w art. 25 Umowy, nie polega na zwolnieniu z opodatkowania lub zwolnieniu z bardziej „uciążliwego” opodatkowania w Polsce dochodów opodatkowanych w Republice Czeskiej. Na przykładzie można przedstawić, iż równe traktowanie ma polegać na obciążeniu Polaka mieszkającego w Republice Czeskiej takimi samymi obowiązkami, jak mieszkającego tam Czecha albo Czecha mieszkającego w Polsce takimi samymi obowiązkami, jak mieszkającego tu Polaka.

Zatem stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.