INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 02 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 04 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania do przychodów pracowników 50% kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 kwietnia 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zastosowania do przychodów pracowników 50% kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka jest wiodącym twórcą oprogramowania rozrywkowego w Polsce. Głównym profilem działalności Wnioskodawcy jest kompleksowe tworzenie gier internetowych, począwszy od projektowania, tworzenia grafiki i oprogramowania po ich testowanie i wdrożenie. Programy tworzone są w wersjach do korzystania na rożnych platformach – stronach www, platformach socjalnych, iPad, iPhone. Ponadto Wnioskodawca zajmuje się prowadzeniem i obsługą własnych serwisów internetowych i serwisów partnerskich w zakresie obsługi serwerów, obsługi płatności, obsługi klienta oraz marketingu.

W związku z powyższym profilem działalności Wnioskodawca zatrudnia:

• programistów do których podstawowych zadań należy tworzenie kodów aplikacji i serwisów internetowych,
• projektantów tworzących projekty gier, interfejsów użytkownika oraz stron www,
• grafików zajmujących się kreowaniem grafik do gier i stron www,
• pracowników działu marketingu zajmujących się tworzeniem koncepcji kampanii marketingowych i promocyjnych, a także
• pracowników biurowych,
• pracowników kadry zarządzającej.
  
  

Pracownicy w ramach swoich zadań na poszczególnych stanowiskach tworzą utwory podlegające ochronie prawno-autorskiej. Z umów o pracę wynika, że pracownikom przysługuje pełnia autorskich praw majątkowych i osobistych do utworów z wyłączeniem osób trzecich a pracodawca nabywa autorskie prawa majątkowe do utworów stworzonych przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy z chwilą przyjęcia utworu przez pracodawcę. Analogiczne postanowienia umów o pracę dotyczą praw do utworów stanowiących programy komputerowe stworzonych przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy - prawa autorskie przysługują pracownikom i są nabywane przez pracodawcę.

W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza wprowadzić do umów o pracę postanowienia dotyczące obowiązku i sposobu dokumentowania czasu pracy poświęcanego przez każdego z pracowników twórczych na stworzenie utworu, a co za tym idzie postanowienia dotyczące podziału wynagrodzenia na dwa elementy: na wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do utworu na pracodawcę oraz na wynagrodzenie za pracę dotyczące pozostałych obowiązków służbowych. Pracownicy będą prowadzić rejestr czasu pracy w systemie informatycznym, pozwalający na ustalenie proporcji czasu pracy w każdym miesiącu i na jej podstawie ustalana będzie wysokość składników wynagrodzenia za poszczególne okresy rozliczeniowe.

W stosunku do tak ustalanego wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich Wnioskodawca zamierza potrącać 50% koszty uzyskania przychodów, natomiast w stosunku do pozostałej części wynagrodzenia - koszty uzyskania przychodów w kwocie wynikającej z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ogólne koszty uzyskania przychodu z tytułu umowy o pracę).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo zamierza potrącić pracownikom wykonującym w ramach powierzonych obowiązków utwory będące przedmiotem prawa autorskiego 50% koszty uzyskania przychodu od części wynagrodzenia stanowiącego honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych, pod warunkiem udokumentowania proporcji w jakiej pozostaje wynagrodzenie odpowiadające nakładowi pracy poświęconemu na stworzenie utworu w ogólnym czasie pracy danego pracownika w miesiącu, którego dotyczy wynagrodzenie...

Zdaniem Wnioskodawcy, pracodawca może potrącić 50% koszty uzyskania przychodu od części wypłacanego wynagrodzenia odpowiadającej honorarium z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich przysługujących pracownikom wykonującym pracę twórczą, wynikiem której są utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca w swoim stanowisku przywołał treść art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazując jednocześnie, iż ustawa jako źródło przychodów podlegających opodatkowaniu wymienia m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Od przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej pracodawca potrąca koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 ww. ustawy według normy ogólnej. Potrącenie tych kosztów nie jest uzależnione od spełnienia jakichkolwiek warunków.

W przypadku przychodów osiąganych z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami koszty uzyskania przychodu zgodnie z normą art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa się ryczałtowo, w wysokości 50% uzyskanego przychodu, pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) cyt. ustawy, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. O zastosowaniu podwyższonych, zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika (pracownika) przychodu z tytułu korzystania z praw autorskich lub z ich przeniesienia, jeżeli zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest twórcą utworu. W zakresie definicji twórcy i utworu należy posiłkować się przepisami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji tych pojęć.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem ochrony prawno-autorskiej jest utwór definiowany jako każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron, chyba że ustawa lub umowa stanowią inaczej. Doprecyzowaniem tego przepisu w zakresie programów komputerowych jest art. 74 ust. 3 ww. ustawy, który stanowi, że w przypadku gdy program komputerowy został stworzony przez pracownika w wyniku wykonywania zadań ze stosunku pracy autorskie prawa majątkowe do tego programu przysługują pracodawcy, chyba że co innego wynika z łączącej strony umowy o pracę.

Zdaniem Wnioskodawcy utworami podlegającymi indywidualnej ochronie prawno-autorskiej są rezultaty pracy poszczególnych pracowników: programistów, projektantów gier i grafików, a także pracowników działu marketingu polegających na tworzeniu kampanii marketingowych (w odniesieniu do tych ostatnich w zakresie w jakim rezultaty ich prac posiadają taki sposób wyrażenia, że można im przypisać przymiot utworu) a wypłacane im wynagrodzenie za pracę stanowi wówczas równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. W przypadku pracowników, których efektem pracy jest program komputerowy podkreślenia wymaga, fakt że z umów o pracę wynika, iż pracownikom przysługuje pełnia praw autorskich do stworzonych programów, które następnie przenoszone są na pracodawcę.

Aby jednak zastosować 50% koszty uzyskania przychodu konieczne jest wyodrębnienie tej części wynagrodzenia pracownika, która stanowi honorarium autorskie od części wygrodzenia, która dotyczy pozostałych obowiązków pracowniczych nie związanych ze stworzeniem utworu. W tym celu pracownicy rejestrować będą czas pracy w systemie informatycznym z wyszczególnieniem czasu pracy poświęconego w danym miesiącu na realizację projektów do których prawa autorskie przenoszone są na pracodawcę i w oparciu o powyższy rejestr oddzielnie dla każdego miesiąca ustalane będą składniki wynagrodzenia: za przeniesienie praw autorskich oraz z tytułu wykonywania pozostałych obowiązków pracowniczych. Po takim wydzieleniu składników wynagrodzenia do części dotyczącej przeniesienia praw autorskich zastosowanie znajdą 50% koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast od pozostałej części stanowiącej wynagrodzenie za pracę potrącane będą koszty ogólne zgodnie z normą art. 22 ust. 2 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania do przychodów pracowników 50% kosztów uzyskania przychodu.

W pozostałym zakresie, tj. możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do przychodów pracowników osiąganych za czas przebywania na zwolnieniu lekarskim bądź urlopie wypoczynkowym wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie znak: IBPB II/1/415-356/12/BD.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 2 cyt. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1. wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
2. nie mogą przekroczyć łącznie 2.002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
3. wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
4. nie mogą przekroczyć łącznie 2.502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
   
   

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m. in. z tytułu stosunku pracy przysługuje, co do zasady, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej, pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Inaczej jednakże jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów (artystów) zatrudnionych na umowę o pracę. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jak z powyższego wynika o zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 04 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności – jak stanowi ust. 2 tego przepisu - przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. Z kolei zgodnie z art. 74 ust. 3 tej ustawy, prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej. W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i nie będących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej (lub innego stosownego dokumentu) powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Z treści umowy o pracę (lub innego dokumentu) winno wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w związku z profilem swojej działalności Wnioskodawca zatrudnia:

• programistów do których podstawowych zadań należy tworzenie kodów aplikacji i serwisów internetowych,
• projektantów tworzących projekty gier, interfejsów użytkownika oraz stron www,
• grafików zajmujących się kreowaniem grafik do gier i stron www,
• pracowników działu marketingu zajmujących się tworzeniem koncepcji kampanii marketingowych i promocyjnych, a także
• pracowników biurowych,
• pracowników kadry zarządzającej.
  
  

Pracownicy w ramach swoich zadań na poszczególnych stanowiskach tworzą utwory podlegające ochronie prawno-autorskiej. Z umów o pracę wynika, że pracownikom przysługuje pełnia autorskich praw majątkowych i osobistych do utworów z wyłączeniem osób trzecich a pracodawca nabywa autorskie prawa majątkowe do utworów stworzonych przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy z chwilą przyjęcia utworu przez pracodawcę. Analogiczne postanowienia umów o pracę dotyczą praw do utworów stanowiących programy komputerowe stworzonych przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy - prawa autorskie przysługują pracownikom i są nabywane przez pracodawcę.

Z wniosku wynika ponadto, iż Wnioskodawca zamierza wprowadzić do umów o pracę postanowienia dotyczące obowiązku i sposobu dokumentowania czasu pracy poświęcanego przez każdego z pracowników twórczych na stworzenie utworu, a co za tym idzie postanowienia dotyczące podziału wynagrodzenia na dwa elementy: na wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich do utworu na pracodawcę oraz na wynagrodzenie za pracę dotyczące pozostałych obowiązków służbowych. Pracownicy będą prowadzić rejestr czasu pracy w systemie informatycznym, pozwalający na ustalenie proporcji czasu pracy w każdym miesiącu i na jej podstawie ustalana będzie wysokość składników wynagrodzenia za poszczególne okresy rozliczeniowe.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że tylko wówczas gdy:

• praca wykonywana przez podatnika (pracownika) jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
• podatnik (pracownik) jest twórcą bądź artystą wykonawcą w rozumieniu tej ustawy

do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

Jednocześnie podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne.

W związku z powyższym należy uznać, że skoro pracownicy Wnioskodawcy – programiści, projektanci gier i grafików, a także pracownicy działu marketingu o ile ich praca posiada taki sposób wyrażenia, że można im przypisać przymiot utworu – są traktowani w świetle przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jako twórcy, to do przychodów osiąganych przez nich tytułem wynagrodzeń za pracę twórczą, ustalonych zgodnie z rejestrem czasu pracy poświęcanego przez każdego z ww. pracowników na stworzenie utworu – mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu. Natomiast do pozostałego przychodu z wynagrodzenia za pracę niemającego przymiotu pracy twórczej – koszty uzyskania przychodu określone będą na podstawie art. 22 ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.