POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie, działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 31.08.2006 r., uzupełnionego na żądanie tut. Organu w dniu 2.11.2006 r., w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko dotyczące anulowania faktur oraz opodatkowania spłat dokonanych przez byłego pracownika jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Na mocy art. 14a § 1 powołanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swej właściwości, na pisemny wniosek podatnika, naczelnik urzędu skarbowego ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskiem przesłanym do Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie w dniu 6.09.2006r., uzupełnionym pismem z dnia 27.10.2006 r. (daty wpływu do tut. Urzędu - 2.11.2006 r.), Spółka zwróciła się o udzielenie interpretacji, w odniesieniu do następującego stanu faktycznego.

Odpowiedzialny materialnie pracownik Spółki wystawił faktury na transakcje, które nigdy nie miały miejsca, potwierdzając je podrobionym podpisem. Faktury te ujęte zostały przez Spółkę w rejestrach VAT, podatek należny został odprowadzony zgodnie z okresem, jakiego faktury dotyczyły. W wyniku postępowania sądowego pracownik został uznany winnym podrobienia podpisów i sfałszowania dokumentów oraz zobowiązany do naprawienia szkody poprzez zapłatę zasądzonej kwoty.

Zdaniem Spółki, wszystkie sfałszowane faktury winny zostać anulowane, a podatek VAT skorygowany. Jednakże z uwagi na wyrok nakazujący spłatę zagarniętego mienia, spłaty winny zostać opodatkowane w momencie ich dokonania przez pracownika.

W oparciu o dokonaną analizę stanu prawnego w przedmiotowym zakresie, tut. Organ zauważa:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej w dalszej części ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Generalnie przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, znajdującym potwierdzenie w wyroku sądu, pracownik Spółki, w  wyniku popełnionego przestępstwa, wystawił "faktury" dotyczące transakcji, które nigdy nie miały miejsca. Wymieniony w tych dokumentach towar nie został odebrany przez podmioty wskazane jako nabywcy, właściciel towarów nie otrzymał należnej zapłaty, na dokumentach mających potwierdzać sprzedaż sfałszowano podpisy. Okoliczności te, w ocenie tut. Organu podatkowego, przesądzają o tym, iż w powyższym zakresie nie wystąpiła sprzedaż, którą w rozumieniu ustawy jest między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Oznacza to, że wystawionych przez pracownika dokumentów nie można uznać za faktury, gdyż, jak wynika z przepisu art. 106 ust. 1 ustawy, faktura w szczególności stwierdza dokonanie sprzedaży.

Ponadto, podkreślić należy, że w podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku, obejmująca całość świadczenia od nabywcy (art. 29 ust. 1 ustawy). Skoro w przedstawionym stanie faktycznym sfałszowane faktury nie dokumentują sprzedaży, tym samym nie generują obrotu, w związku z czym nie powinny być uwzględnione w rozliczeniu podatkowym z tytułu podatku od towarów i usług. Dokonane przez Spółkę rozliczenie przedmiotowych "faktur" w miesiącu ich wystawienia spowodowało zatem zadeklarowanie podatku nienależnego. Podatek ten może zostać zwrócony w drodze stwierdzenia nadpłaty, o której mowa w art. 75 § 2 pkt b powołanej na wstępie Ordynacji podatkowej, o ile został on wpłacony na konto urzędu skarbowego.

Jednocześnie przepis art. 108 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku, gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Przepis ten wiąże obowiązek zapłaty podatku z samym faktem jego wykazania na fakturze. Powyższy przepis jest zgodny z art. 21(1)(d)VI Dyrektywy, który stanowi, że do zapłaty podatku zobowiązana jest również każda osoba, która wykaże ten podatek na fakturze. Jednakże, z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wynika, że obowiązek rozliczenia podatku wykazanego na fakturze przez wystawcę tej faktury dotyczy tylko transakcji dokonywanych przez podmiot działający jako podatnik. Bowiem tylko wtedy kwota podana na fakturze może być uznana za podatek VAT. Jeśli tak nie jest i wykazanej kwoty nie można uznać za podatek od towarów i usług, wówczas nie znajdują zastosowania przepisy odwołujące się do wykazanego na fakturze podatku. Tym samym wystawienie faktury i wykazanie "podatku" od transakcji nie podlegających opodatkowaniu lub przez podmiot nie działający jako podatnik nie jest objęte normą art. 108 ustawy o podatku od towarów i usług. Istotne jest również, że obowiązkiem zapłaty podatku wynikającym z powołanego art. 108 ustawy ustawodawca obciąża wystawcę faktury. Bez wątpienia w niniejszej sprawie faktycznym wystawcą faktur nie jest Spółka, co wprost wynika z wyroku sądu.

Dodać należy, że nieuznanie wystawionych dokumentów za faktury, skutkuje brakiem podstaw do wystawienia faktur korygujących. W przepisach wykonawczych do ustawy (§ 16 i 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawienia faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług - Dz. U. Nr 95 poz. 798) ściśle określono bowiem przypadki, w których można wystawić fakturę korygującą i żaden z tych przypadków nie odpowiada stanowi faktycznemu niniejszej sprawy. Nie można również anulować wystawionych "faktur", gdyż Spółka posiada jedynie ich kopie.

Ponadto, jak wynika z przedłożonej kopii wyroku, na podstawie przepisów Kodeksu karnego były pracownik został zobowiązany do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz Spółki określonej kwoty. Mając zatem na względzie powołane wcześniej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, uznać należy, że dokonanie takiej zapłaty, ze względu na swój charakter, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zapłata będzie bowiem bezpośrednim następstwem wydanego w sprawie wyroku, pozostając tym samym poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle przedstawionych okoliczności Naczelnik tut. Urzędu stwierdza, iż stanowisko Podatnika, dotyczące anulowania przedmiotowych faktur oraz opodatkowania dokonanych przez pracownika spłat zagarniętego mienia nie jest prawidłowe.

Jednocześnie informuje się, że odpowiedź na zapytanie dotyczące podatku dochodowego udzielona zostanie w odrębnym piśmie.

1. Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
2. Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Pouczenie:
Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie Ośrodek Zamiejscowy w Tarnowie, za pośrednictwem tut. Organu, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia.