Burmistrz Miasta Świdwin działając na podstawie art. 14a § 1, 2, § 3 i § 4, art. 14 b § 1, § 2 i § 7, art. 216 w zw. z art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r . - Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 5 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.) uznać, że internat Wojskowej Agencji Mieszkaniowej podlega opodatkowaniu stawką podatku od nieruchomości właściwą dla budynków mieszkalnych lub ich części- art. 5 ust.1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zmianami) Wojskowa Agencja Mieszkaniowa Oddział Regionalny w we wniosku z dnia 27 listopada 2006 r. zwróciła się do Burmistrza Miasta Świdwin w trybie art. 14 a wyżej wymienionej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji, co do rodzaju stawki opodatkowania podatkiem od nieruchomości w 2006 r. Wojskowa Agencja Mieszkaniowa posiada internat położony na terenie miasta Ś.

Strona posiłkuje się stanowiskiem Dyrektora Departamentu Podatków Lokalnych i Katastru z dnia 27 kwietnia 2005 r. znak: LK-833/PP/05/BM6-605.

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121 poz. 844 ze zm.) w art. 5 określa wysokość stawek podatku od nieruchomości i między innymi od budynków lub ich części. Stawki te zróżnicowane są w zależności od rodzaju budynku. Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt) tej ustawy budynkiem jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Ww. ustawa podatkowa, jak również ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207 poz. 2016 ze zm.) nie zawierają definicji budynku mieszkalnego. Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 240 poz. 2027 ze zm.) podstawę wymiaru podatków stanowią dane w ewidencji gruntów i budynków. Sposób prowadzenia ewidencji określony został w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38 poz. 454). W § 65 ust 1 ww. rozporządzenia prawodawca wymienił 10 rodzajów budynków podzielonych ze względu na ich podstawowe funkcje użytkowe, w tym między innymi budynki mieszkalne, budynki przemysłowe, budynki transportu i łączności oraz inne budynki niemieszkalne. Zgodnie z ust. 2 tego przepisu przynależność budynku do odpowiedniego rodzaju ustala się zgodnie z zasadami klasyfikacji środków trwałych, wprowadzonej na podstawie przepisów o statystyce publicznej. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych KŚT (Dz. U. Nr 112 poz. 1317 ze zm.) budynki mieszkalne zostały określone jako obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej budynku jest wykorzystywana na cele mieszkalne tj. Budynki jednorodzinne o dwóch mieszkaniach, wielomieszkaniowe i budynki zamieszkania zbiorowego np. Domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne itp. Stosownie do przepisu § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie „budynek zamieszkania zbiorowego" to budynek przeznaczony do okresowego pobytu ludzi, w szczególności hotel, motel, pensjonat, dom wypoczynkowy, dom wycieczkowy, schronisko młodzieżowe, schronisko, dom studencki, budynek koszarowy, budynek zakwaterowania na terenie zakładu karnego, aresztu śledczego, zakładu poprawczego, schronisko dla nieletnich, a także budynek do stałego pobytu ludzi, w szczególności dom dziecka, dom rencistów i dom zakonny. Należało zatem przyjąć, że podstawowym kryterium mającym wpływ na ocenę, czy dany budynek jest budynkiem mieszkalnym w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych musi być jego faktyczne przeznaczenie i wykorzystywanie na cele mieszkalne. W przypadku braku w prawie podatkowym definicji budynku mieszkalnego, należy zastosować przede wszystkim wykładnię językową. Sięgając do Słownika Języka Polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN 2003 r. za budynek mieszkalny przyjęto budynek służący, przeznaczony i nadający się do mieszkania czy zamieszkiwania. Natomiast pojęcie „mieszkać" oznacza zajmować jakieś pomieszczenie i traktować je jako główne miejsce swojego pobytu, czyli przebywać gdzieś stale albo czasowo. Pojęcie zaś „zakwaterować się" to zająć kwaterę, zamieszkać gdzieś na określony czas, na czas pobytu w danej miejscowości. Wykładnia językowa pojęcia budynku mieszkalnego przemawia więc za uznaniem budynku internatu WAM za budynek mieszkalny. Wykładnię taką analizując analogiczny problem, zastosował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyrokach z dnia 16 stycznia 2004 r. sygn. akt III S.A. 1117/03 i z dnia 16 czerwca 2004 r. sygn. akt III S.A. 487/03 oraz Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznając skargę kasacyjną (wyrok z dnia 7 czerwca 2005 r. sygn. akt FSK 1936/04). Sąd Administracyjny stwierdził, że dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać podatkowego rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę. Przy klasyfikacji budynków wyżej przedstawiona wykładnia językowa znajduje poparcie w innych dyrektywach interpretacyjnych, a w szczególności w wykładni systemowej. Znaczenie przesądzające dla zaliczenia budynku internatu Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, do budynków o charakterze mieszkalnym, mają przepisy ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP (Dz. U z 2005 r., Nr 41 poz. 398 ze zm.).

W tym stanie rzeczy postanowiono jak wyżej.