POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie działając na zasadzie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 04.11.2006 r. (data wpływu: 4.12.2006 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 14a § 1 w/w ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskiem złożonym w tutejszym organie w dniu 04.12.2006 r. zwrócił się Pan o udzielenie pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania prawa podatkowego dotyczącej obowiązku lub braku takiego obowiązku wystawiania rachunków (faktur) za wykonaną przez biegłego skarbowego na zlecenie urzędu skarbowego usługę z naliczeniem podatku od towarów i usług.

Nadmienia Pan, iż jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie jest Pan zatrudniony i pobiera świadczenie przed emerytalne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego formułuje Pan następujące pytanie wymagające interpretacji tutejszego organu podatkowego, czy biegły skarbowy za wydanie opinii ma obowiązek wystawić rachunek czy fakturę VAT.

Zdaniem Podatnika biegli są zwolnieni z rozliczania podatku od towarów i usług.

W oparciu o dokonaną analizę stanu prawnego w przedmiotowym zakresie tutejszy organ zauważa:

Rozstrzygnięcie kwestii zawartej w Pana wniosku uzależnione jest od zidentyfikowania charakteru czynności wykonywanych na zlecenie urzędu, a także Pana statusu prawno-podatkowego w ramach w/w czynności.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazu wynikającego z mocy prawa, co wynika z brzmienia art. 8 ust. 1 pkt 3 w/w ustawy. Zatem sam fakt wykonywania pewnych czynności z nakazu władzy, np. sądu nie jest kryterium do uznania, że świadczenie nie stanowi usługi wykonywanej w sposób samodzielny.

Wymaga także podkreślenia, że chodzi o każde świadczenie stanowiące, w rozumieniu w/w ustawy o podatku od towarów i usług, świadczenie usług. Charakter świadczenia biegłego w przypadku czynności zleconych przez organ władzy ma charakter złożony i uwarunkowany czynnikami natury podmiotowej (biegłym jest osoba fizyczna bądź jednostka badawcza) oraz przedmiotowej (złożonością badanej materii i przyjętej metodologii badawczej), np. oględziny, gromadzenie materiału porównawczego, zapoznanie się z aktami sprawy, udział w rozprawie, pobyt w ośrodku leczniczym, itp.

W świetle art. 15 ust. 1 w/w ustawy podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 w/w ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie tych czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Uregulowanie to dotyczy również wymienionych w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodów osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w w pkt 9.

Zatem oceny zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności wykonywanych na zlecenie urzędu skarbowego należy dokonywać w świetle uregulowań zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, pod kątem kryterium decydującym o uznaniu tych osób za podatników podatku od towarów i usług.

Aby czynności osoby fizycznej nie były uznane za samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług muszą być spełnione łącznie warunki wymienione w art. 15 ust. 3 pkt 3 tejże ustawy przewidujące m.in. odpowiedzialność zlecającego wykonanie czynności wobec osób trzecich. Opinia wydana przez biegłego skarbowego jest dowodem w postępowaniu. Urząd skarbowy dopuszczając w toku postępowania dowód w postaci opinii biegłego, odwołuje się do autorytetu i jego specjalistycznej wiedzy. Za wydaną przez biegłego skarbowego opinię organ podatkowy nie bierze odpowiedzialności. Organ odpowiada za wydaną decyzję. Niespełnienie warunku w zakresie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności powoduje, iż czynności te w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług są uznane za samodzielną działalność gospodarczą, a osoby fizyczne - w tym biegli skarbowi wykonujący czynności na zlecenie urzędu skarbowego - są podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy zatem stwierdzić, że czynności wykonywane na zlecenie sądu lub innych organów administracji publicznej przez biegłych nie korzystają co do zasady z wyłączenia z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności wobec osób trzecich. Tym samym sporządzane przez biegłego skarbowego opinie w ramach usług świadczonych na rzecz organów podatkowych podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 9 ww. ustawy podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy w/w kwoty.

Powyższe zaś skutkuje stwierdzeniem, iż biegli korzystający ze zwolnienia podmiotowego nie mają obowiązku wystawiania faktur VAT i wykazywania w nich podatku od towarów i usług.

Stosownie bowiem do przepisu art. 106 ust. 1 i 8 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) obowiązek ten spoczywa na podatnikach, o których mowa w art. 15, zarejestrowanych jako podatnicy podatku od towarów i usług czynni.

Odnosząc powyższe regulacje do stanu faktycznego sprawy stwierdzić należy, iż jeżeli utracił Pan zwolnienie określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy lub zrezygnował ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 4 ustawy, jest Pan zobowiązany do wystawienia faktury VAT na okoliczność wynagrodzenia za czynności wykonywane jako biegły. W przeciwnym wypadku osiągnięty przez Pana obrót powinien zostać udokumentowany rachunkiem, o którym mowa w art. 87 ustawy Ordynacja podatkowa.

Wobec powyższego, tutejszy organ uznaje za nieprawidłowe Pana stanowisko w sprawie dokumentowania obrotu z tytułu czynności wydawania opinii jako biegły skarbowy.

1. Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
2. Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Pouczenie:
Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie Ośrodek Zamiejscowy w Tarnowie, za pośrednictwem tutejszego organu, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia.