P O S T A N O W I E N I E

W odpowiedzi na zapytanie sformułowane we wniosku z dnia 29 września 2006 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 29 września 2006 r.), dotyczące stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie zapytań nr 1 i 4, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe

U Z A S A D N I E N I E

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w związku z wejściem w życie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. z 2005 r., Nr 133, poz. 1119) – dalej: „rozporządzenie o fakturach elektronicznych” – Spółka rozpoczęła wdrażanie odpowiednich systemów komputerowych umożliwiających fakturowanie poprzez wymianę danych elektronicznych w systemach EDI. Podmioty dokonujące elektronicznej wymiany danych (Spółka i jej kontrahenci) korzystają przy tym w zakresie EDI z wydzielonej sieci usługodawcy informatycznego, którego obowiązkiem jest zapewnienie właściwego zabezpieczenia całego systemu EDI. Spółka korzysta z usług dostawcy rozwiązań informatycznych, który jest podmiotem pośredniczącym pomiędzy nadawcą a odbiorcą faktury elektronicznej (komunikatu EDI). Zadaniem podmiotu pośredniczącego jest umożliwienie bezpiecznego przesyłania danych pomiędzy kontrahentami oraz umożliwienie przetwarzania tych danych przez systemy obydwu kontrahentów. System Spółki (jako odbiorcy faktury elektronicznej) archiwizuje dla celów podatkowych komunikaty EDI (faktury elektroniczne) w formacie, na który komunikat EDI został przekonwertowany przez dostawcę usług informatycznych.

Spółka zwróciła się o rozstrzygnięcie m.in. następujących zagadnień, dotyczących:

1. zgodności systemu EDI z wymogami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r., Nr 95, poz. 798) – dalej: „rozporządzenie o fakturach”;
2. momentu wystawienia i momentu otrzymania faktury elektronicznej.

Spółka stoi na stanowisku, że:

1. podstawową przesłanką stwierdzenia, czy dany system EDI jest zgodny z wymogami rozporządzenia o fakturach elektronicznych jest to, czy zapewnia on integralność danych zawartych na fakturze elektronicznej oraz autentyczność jej pochodzenia. W rezultacie, spełnienie w ramach systemu EDI wymagań w/w rozporządzenia, w zakresie powyżej wskazanej integralności i autentyczności pochodzenia jest warunkiem najważniejszym i wystarczającym do uznania danego systemu EDI za zgodny z wymogami prawa podatkowego.
2. momentem wystawienia faktury elektronicznej jest moment, w którym ta faktura ostatecznie opuszcza system komputerowy wystawcy (jest to moment następujący po zatwierdzeniu faktury oraz czasowo tożsamy z wybraniem opcji “Wyślij”); natomiast momentem otrzymania faktury elektronicznej jest moment, w którym ta faktura jest rejestrowana przez system informatyczny jej odbiorcy, a dokładniej kiedy faktura jest zarejestrowana na serwerze odbiorcy, tj. kiedy jest dostępna dla odbiorcy faktury na jego (lub wykorzystywanych przez niego) urządzeniach informatycznych.

Odnosząc się do opisanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uzasadnia swoje stanowisko jak niżej.

Ad. 1.

Faktury mogą być wystawiane, przesyłane i przechowywane w formie elektronicznej, pod warunkiem że autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści będą zagwarantowane m. in. poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność danych (§ 4 pkt 2 rozporządzenia o fakturach elektronicznych). Ustawodawca nie wymaga aby przesyłana w ramach systemu EDI faktura elektroniczna była w takim samym formacie u odbiorcy faktury co u nadawcy. Faktura elektroniczna może być tłumaczona z formatu nadawcy na format zrozumiały u odbiorcy, byleby została zachowana autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej treści. Zatem zmiana formatu wysyłanej faktury elektronicznej, dokonująca się w ramach systemu EDI nie ma wpływu na zgodność systemu EDI z przepisami rozporządzenia o fakturach elektronicznych.

Ad. 4.

Pojęcie “otrzymania” nie jest zdefiniowane w przepisach prawa. Odwołując się do wykładni językowej należy uznać, że przez pojęcie “otrzymać” rozumie się – cyt.: ,,stać się odbiorcą czegoś, dostać coś w darze lub w zamian za coś” - internetowy Słownik Języka Polskiego PWN . Otrzymanie faktury jest sytuacją w której podmiot ma z dokumentem kontakt tego rodzaju, iż może zapoznać się z jego treścią. Stąd też należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że takim momentem nie będzie moment, w którym faktura elektroniczna trafia do systemu dostawcy rozwiązań EDI (pośrednika w systemie EDI) oraz przechodzi przez system pełniący rolę systemu pocztowego, ale będzie nim chwila w której faktura elektroniczna jest dostępna dla odbiorcy faktury na jego (lub wykorzystywanych przez niego) urządzeniach informatycznych.

Plik komputerowy może być uznany za fakturę elektroniczną jedynie gdy zostanie wystawiony i przesłany w tej formie (§ 2 rozporządzenia o fakturach elektronicznych). Plik dopóki nie zostanie wysłany w sposób wskazany w w/w rozporządzeniu nie może być uznany za wystawioną fakturę elektroniczną. Wobec powyższego należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że momentem wystawienia faktury jest moment, w którym faktura elektroniczna ostatecznie opuszcza system komputerowy wystawcy.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie orzekł jak powyżej.

Interpretacje co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawach przedstawionych w pozostałych punktach wniosku zostały udzielone odrębnymi postanowieniami.

Niniejsza interpretacja dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego zawartego we wniosku z zastrzeżeniami wynikającymi z art. 14a, 14b oraz 14c ustawy Ordynacja podatkowa.

Na postanowienie – na podstawie art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu, w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu oraz uzasadnienie przyczyn uznania interpretacji zawartej w niniejszym postanowieniu za niewłaściwą. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz po 0,50 zł od każdego załącznika .