P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie: art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) odpowiadając na wniosek Pana ... z dnia 6 października 2006r., uzupełniony dnia 3 listopada 2006r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, dotyczącej uznania za koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej wierzytelności odpisanych jako nieściągalne

uznaję

stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 6 października 2006r., uzupełnionym w dniu 3 listopada 2006r. zwrócił się Pan do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Świeciu z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu płyt gipsowych i z tego tytułu opłaca podatek dochodowy na ogólnych zasadach. Zapisów zdarzeń gospodarczych dokonuje Pan w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W stosunku do dwóch kontrahentów, którzy zalegają wobec Pana z płatnościami została ogłoszona upadłość. Wierzytelności od ww. kontrahentów zarachował Pan w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w 2004r. jako przychody należne. Z uwagi na brak zapłaty od dłużników chciałby Pan przedmiotowe wierzytelności zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jako wierzytelności nieściągalne - zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na udokumentowanie nieściągalności wierzytelności posiada Pan następujące dokumenty:

• pismo z dnia 1 marca 2005r. od syndyka - radcy prawnego informujące, iż Sąd Rejonowy w Toruniu wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości Przedsiębiorstwa Budowlanego ... w ...,

• postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 1 grudnia 2005r. o ogłoszeniu upadłości Przedsiębiorstwa Budowlanego "...", obejmującego likwidację majątku upadłego.

Nadmienił Pan, iż został zaliczony do 3 kategorii spłacania należności, posiadany przez ww. firmy majątek został wyprzedany i nie jest w stanie pokryć Pana należności.

Uważa Pan, iż może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów ww. wierzytelności jako wierzytelności nieściągalne.

Po analizie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie Naczelnik Urzędu Skarbowego w Świeciu postanawia uznać Pana stanowisko za nieprawidłowe ponieważ:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Użyte sformułowanie "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" wskazuje, iż za koszty uzyskania przychodów mogą być jedynie uznane wydatki, które pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodów, czyli takie które wpływają lub co najmniej w danych okolicznościach powinny wpłynąć na uzyskanie przychodu z danego źródła.

Mając na uwadze powyższe za koszty uzyskania przychodów mogą być uznane tylko takie wydatki, które spełniają jednocześnie dwa warunki, tj.:

1. są poniesione w celu osiągnięcia przychodów,
2. nie zostały wymienione w art. 23 wym. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z generalną regułą wynikającą z treści art. 23 ust. 1 pkt 20 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Od tej zasady ustawodawca przewidział jednak odstępstwo, gdyż stosownie do art. 23 ust. 2 wym. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2. postanowieniem sądu o:
   a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
   b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidacją majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub
   c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Wymienione przesłanki stanowią katalog zamknięty. Oznacza to, że dla celów podatkowych tylko ww. dokumenty stanowią dowody, na podstawie których ustawodawca pozwala zaliczyć wierzytelność do kosztów dla celów podatkowych. Regulujących przedmiotowe zagadnienie przepisów nie można interpretować rozszerzająco.

Zawiadomienie sporządzone przez syndyka o ogłoszeniu upadłości dłużnika a także postanowienie sądu rejonowego o ogłoszeniu upadłości dłużnika nie spełniają żadnego z ww. warunków.

Wobec powyższego, w obecnym stanie faktycznym, przedstawione przez Pana wierzytelności nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Zajęte przez Pana własne stanowisko w sprawie należy uznać za nieprawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, jeżeli jednak podatnik zastosuje się do niej, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia niniejszego postanowienia, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Powyższa interpretacja - w myśl art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej - jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie. Zażalenie wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia.