INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2012 r. (data wpływu 3 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 2005 r. uzyskuje przychody wyłącznie z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, potwierdzonej wpisem do ewidencji działalności gospodarczej Wójta Gminy. Dokumentację ewidencjonuje przy pomocy podatkowej książki przychodów i rozchodów. Zainteresowany rozlicza się z urzędem skarbowym w formie podatku liniowego. W listopadzie 2011 r. Wnioskodawca zaciągnął w banku pożyczkę gotówkową. Środki pozyskane z tej pożyczki wraz z posiadanymi środkami własnymi Zainteresowany zamierza przeznaczyć w lutym 2012 r. na zakup nieruchomości zabudowanej. Nieruchomość ta zostanie nabyta przez spółkę cywilną, utworzoną w styczniu 2012 r., której Wnioskodawca jest udziałowcem (posiada 45% udziałów). Nieruchomość ta po dokonaniu zakupu zostanie oddana do użytku. Będzie w całości wykorzystywana w prowadzonej przez spółkę cywilną działalności gospodarczej (wynajem lokali użytkowych). Nie będą w niej prowadzone prace inwestycyjne. Zakupiony budynek będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i zostanie amortyzowany przez spółkę. Pozyskane środki z pożyczki gotówkowej wraz ze środkami własnymi, za które dokonany zostanie zakup nieruchomości, Wnioskodawca wprowadzi wcześniej aportem do utworzonej spółki cywilnej i zapłaci podatek od czynności cywilnoprawnych.

Konieczność zaciągnięcia zobowiązania tego rodzaju była spowodowana nieudzielaniem przez banki kredytów inwestycyjnych nowopowstałym podmiotom gospodarczym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów podatkowych odsetki od zaciągniętej przez Niego w banku pożyczki gotówkowej na zakup dokonany przez spółkę cywilną, której jest udziałowcem nieruchomości zabudowanej, która będzie w całości wykorzystywana w prowadzonej przez tę spółkę działalności gospodarczej i będzie stanowiła jej środek trwały...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 32 cytowanej powyżej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań w tym również od pożyczek (kredytów).

Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca uważa, iż odsetki od zaciągniętej w banku pożyczki gotówkowej przez udziałowca spółki cywilnej, przeznaczonej na zakup nieruchomości przez tą spółkę, wykorzystywaną w prowadzonej działalności gospodarczej są kosztami uzyskania przychodów tej spółki.

Dokonany wydatek na odsetki od pożyczki gotówkowej ma ścisły związek przyczynowy z przychodem uzyskiwanym przez spółkę, ponieważ nabyta nieruchomość w całości wykorzystywana będzie w prowadzonej działalności gospodarczej (pomieszczenia przeznaczone na wynajem). Nieruchomość ta będzie również stanowiła majątek spółki, który będzie podlegał amortyzacji.

Należy nadmienić, iż zakupiony obiekt nie będzie przedmiotem prowadzenia prac inwestycyjnych. Zaraz po zakupie zostanie oddany do użytku. Nie ma więc tu zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odsetki będą zaliczone w koszty działalności zawsze po ich zapłaceniu, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 wyżej cytowanej ustawy.

Reasumując, mając na uwadze wszystkie opisane powyżej fakty:

• istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy zaciągniętą w banku pożyczką gotówkową, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy,
• nierealizowania w zakupionym obiekcie prac inwestycyjnych zaraz po zakupie obiekt oddany będzie do użytkowania,
• opłacania w terminie, zgodnie z harmonogramem przedstawionym przez bank rat kapitałowo-odsetkowych oraz dodatkowo to, iż:
  przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytów przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej od klasyfikacji, czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu.
  
  

Wnioskodawca uważa, iż odsetki od zaciągniętej pożyczki gotówkowej są kosztem uzyskania przychodu spółki cywilnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany
  
  

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 33 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu (pożyczki).

Warunkiem uznania odsetek od pożyczki za koszt uzyskania przychodów, jest ich zapłacenie oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy między zaciągniętą pożyczką, a przychodem z działalności gospodarczej. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie pożyczki, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej jest to, czy poniesione wydatki mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty zapłaconych odsetek od pożyczki zaciągniętej na imię i nazwisko Wnioskodawcy – udziałowca spółki cywilnej, w sytuacji gdy wykaże on związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem (art. 22 ust. 1 ww. ustawy).

Z cytowanych przepisów wynika również, że odsetki, aby mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, muszą być zapłacone i nie mogą zwiększać kosztów inwestycji. Do kosztów można więc zaliczyć odsetki zapłacone po oddaniu składnika majątku do używania.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca będący wspólnikiem spółki cywilnej zaciągnął pożyczkę gotówkową na zakup nieruchomości, która będzie w całości wykorzystywana na potrzeby prowadzonej przez tą spółkę działalności gospodarczej. Jak wskazuje Wnioskodawca przedmiotowa nieruchomość zaraz po zakupie zostanie oddana do użytku.

Skoro zatem zaciągnięta pożyczka pozostaje w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z tego źródła przychodami, a odsetki od pożyczki zostały faktycznie zapłacone i nie zwiększają kosztów inwestycji, to odsetki od tej pożyczki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Wskazać przy tym należy, że ustawodawca nie uzależnia możliwości zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodów od rodzaju pożyczki, od której spłacane są odsetki, zatem bez znaczenia pozostaje fakt, iż pożyczka gotówkowa zaciągnięta została przez Wnioskodawcę, a nie przez Wnioskodawcę jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą.

Jednakże dla określenia konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać związek tego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Reasumując, stwierdzić należy, iż odsetki od zaciągniętej pożyczki gotówkowej na zakup dokonany przez spółkę cywilną, której Wnioskodawca jest udziałowcem, nieruchomości zabudowanej, w całości wykorzystywanej w prowadzonej działalności i wprowadzonej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, a tym samym Zainteresowanego, proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku.

W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Pamiętać jednakże należy, iż odsetki od kredytu naliczone i zapłacone przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej, powiększą wartość początkową tego środka trwałego i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne, natomiast odsetki od kredytu zapłacone po wprowadzeniu środka trwałego do ww. ewidencji, podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.