P O S T A N O W I E N I E

W odpowiedzi na zapytania sformułowane we wniosku z dnia 10 lipca 2006 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 13 lipca 2006 r.) dotyczące stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie zapytań nr 3, 4, 6 i 7, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w związku z wejściem w życie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. z 2005 r., Nr 133, poz. 1119) – dalej: „rozporządzenie o fakturach elektronicznych” – Spółka rozpoczęła wdrażanie systemów komputerowych, pozwalających na uproszczenie współpracy z partnerami poprzez przesyłanie faktur drogą elektroniczną

Spółka zwróciła się o rozstrzygnięcie m.in. następujących zagadnień:

1. Z jakich mechanizmów musi skorzystać wystawca, aby mieć pewność, że odbiorca otrzymał fakturę elektroniczną?
2. W jaki sposób odbiorca może potwierdzić otrzymanie elektronicznej korekty faktury?
3. Czy faktury elektroniczne można stosować do fakturowania wewnętrznego?
4. Czy faktury elektroniczne można stosować w tzw.: samofakturowaniu – self-bilingu? Jeżeli tak, to czyj podpis powinien być na takiej fakturze: samofakturującego (czyli kupującego), sprzedającego, czy obu stron?

Spółka stoi na stanowisku, że:

1. Wystarczającym dowodem na otrzymanie faktury elektronicznej przez odbiorcę jest log z systemu wystawcy lub log z dokumentu faktury potwierdzający wysłanie dokumentu do odbiorcy.
2. Wystarczającym dowodem na otrzymanie korekty faktury elektronicznej przez odbiorcę jest log z systemu wystawcy lub log z dokumentu faktury potwierdzający wysłanie dokumentu do odbiorcy.
3. Faktury elektroniczne mogą być wykorzystywane do fakturowania wewnętrznego.
4. Faktury elektroniczne mogą być wykorzystywane do samofakturowania pod warunkiem ich podpisania przez samofakturującego (kupującego). Sprzedajacy nie musi podpisywać faktury.

Ad 3.

Zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r., Nr 95, poz. 798) – dalej: „rozporządzenie o fakturach” – jak i rozporządzenia o fakturach elektronicznych nie zawierają wymogu posiadania przez wystawcę faktury elektronicznej potwierdzenia odbioru tej faktury przez jej odbiorcę, nie określają również żadnej szczególnej formy dla takiego potwierdzenia. Tak więc wystawca faktury może skorzystać ze wszelkich dostępnych mechanizmów, aby uzyskać pewność, iż faktura elektroniczna dotarła do odbiorcy. Zauważyć jednakże należy, iż log z systemu wystawcy lub log z dokumentu faktury potwierdzający wysłanie dokumentu do odbiorcy będzie jedynie świadczył o wysłaniu faktury, nie zaś o jej dotarciu do adresata.

Ad 4.

Zasady wystawiania faktur (w tym faktur korygujących) określa rozporządzenie o fakturach. Zgodnie z przepisem § 16 ust. 4 w/w rozporządzenia sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę, które to potwierdzenie stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca to potwierdzenie otrzymał. Przepisy jednakże nie określają formy, w jakiej powinno nastąpić potwierdzenie odbioru faktury elektronicznej. Potwierdzenie takie może więc być dokonane w każdej formie, która pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, iż odbiorca otrzymał fakturę. Może to być np. e-mail, automatyczny komunikat wysłany przez system informatyczny odbiorcy faktury elektronicznej w momencie jej zarejestrowania, itp. Należy jednak zwrócić uwagę na konieczność zapewnienia jednoznacznej identyfikacji odbiorcy faktury korygującej, czas jej otrzymania oraz zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności, niezaprzeczalności i nienaruszalności otrzymanego komunikatu. Log z systemu wystawcy lub log z dokumentu faktury korygującej, potwierdzający wysłanie dokumentu do odbiorcy, będzie jedynie świadczył o wysłaniu faktury korygującej, nie zaś o jej dotarciu do adresata, w związku z czym nie może być uznany za dowód otrzymania korekty faktury przez odbiorcę.

Ad 6.

Sposób wystawiania faktur, faktur korygujących oraz faktur wewnętrznych, a także dane, które powinny zawierać określa rozporządzenie o fakturach. Zgodnie z przepisem § 25 w/w rozporządzenia przepisy § 9, 13-17, 19, 20 i 23 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Wymienione przepisy nie uwzględniają jednakże możliwości wystawienia elektronicznej faktury wewnętrznej. Takiej możliwości nie uwzględniają również przepisy rozporządzenia o fakturach elektronicznych. Natomiast zgodnie z przepisem § 3 w/w rozporządzenia faktury mogą być wystawiane i przesyłane w formie elektronicznej, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tej formy przez odbiorcę faktury. Ten warunek w przypadku faktur wewnętrznych jest niemożliwy do spełnienia ze względu na brak odbiorcy faktury. Tak więc obecnie obowiązujące przepisy nie przewidują i nie umożliwiają wystawiania faktur wewnętrznych w formie elektronicznej.

Ad 7.

Instytucja samofakturowania jest uregulowana w przepisie § 10 rozporządzenia o fakturach. Polega na tym, że po spełnieniu pewnych, określonych w w/w przepisie warunków to podmiot nabywający towary lub usługi może wystawić fakturę, dokumentującą daną transakcję. Faktura wystawiona przez nabywcę jest zwykłą fakturą, która skutkuje na ogół powstaniem obowiązku podatkowego u podmiotu będącego dostawcą towarów lub świadczącego usługi. Zgodnie z przepisem § 4 rozporządzenia o fakturach elektronicznych faktury mogą być wystawiane i przesyłane w formie elektronicznej, pod warunkiem że autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści będą zagwarantowane bezpiecznym podpisem elektronicznym, weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu albo poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI), jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność danych. Wystawca faktury (nabywca towarów lub usług) ma więc do wyboru dwa sposoby na zagwarantowanie autentyczności ich pochodzenia i integralności ich treści przy przesyłaniu do odbiorcy faktury (sprzedającego). Przepis § 10 ust. 2 pkt 2 lit b rozporządzenia o fakturach zawiera wymóg, zgodnie z którym umowa pomiędzy stronami powinna zawierać w szczególności postanowienie, że podatnik dokonujący nabycia towarów lub usług będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu. Zatem w przypadku samofakturowania na fakturze wymagany jest podpis jej odbiorcy (dostawcy towarów lub świadczącego usługi), umieszczany w ramach akceptacji faktury. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym słowniku języka polskiego PWN pojęcie „podpis” oznacza <<1. nazwisko (imię), rzadziej godło, inicjały, napisane zwykle własnoręcznie; 2. potwierdzenie pisma, nadanie mu ważności przez napisanie własnego nazwiska; podpisanie>>, zaś pojęcie „podpisywać” oznacza << zaświadczyć, stwierdzić coś własnym podpisem, nadać ważność jakiemuś dokumentowi przez napisanie na nim swojego nazwiska>>. Należy zauważyć, iż bezpieczny podpis elektroniczny jest szczególną formą podpisu, a jego przeznaczeniem jest zastąpienie na dokumentach elektronicznych podpisu składanego na dokumentach papierowych. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2001 r., Nr 130, poz. 1450 z późn. zm.) dane w postaci elektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu są równoważne pod względem skutków prawnych dokumentom opatrzonym podpisami własnoręcznymi, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. W przypadku faktury elektronicznej jej odbiorca ma tylko jeden sposób na spełnienie w/w wymogów, tj. podpisanie faktury własnym podpisem elektronicznym, o którym mowa w przepisie § 4 pkt 1 rozporządzenia o fakturach elektronicznych, oraz odesłanie jej do wystawcy.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie orzekł jak powyżej.

Niniejsza interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego zawartego we wniosku oraz w oparciu o przepisy prawa obowiązujące w dniu jej udzielenia. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków podatnika. Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy.

Interpretacje co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawach przedstawionych w pozostałych punktach wniosku zostały udzielone odrębnymi postanowieniami.

Zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 ustawy Ordynacja podatkowa, Stronie służy prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu. Zażalenie należy wnieść w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Zażalenie powinno być opatrzone znakami opłaty skarbowej (podanie 5 zł, każdy załącznik 0,5 zł).