Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 25 maja 2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kutnie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny postanawia uznać stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Zdaniem Spółki X prowizja pieniężna wynikająca z Umowy (service fee") w wysokości określonej jako procent wartości netto towarów sprzedawanych na terytorium Polski przez Spółkę X przed 1 maja 2004 r. winna być traktowana jako rabat, w konsekwencji winna skorygować podstawę opodatkowania, tj. wartość celną przy imporcie towarów.Spółka X wyjaśnia, że w dniu 21 lutego 2002 r. pomiędzy Spółką X, a Spółką Y z siedzibą w Szwajcarii została zawarta umowa nazwana "UMOWA WSPÓŁPRACY W ZAKRESIE OBROTU PRODUKTAMI KONSYGNOWANYMI". Umowa określała zasady współpracy odnośnie przechowywania towarów /dodatków paszowych/ Spółki Y w składzie celnym prowadzonym przez Spółkę X, wyprowadzania towarów ze składu celnego, tj. zakupu (importu) towarów przez Spółkę x oraz odsprzedaży zakupionych przez Spółkę X towarów na rynku krajowym.
Na mocy umowy Spółka X zobowiązana była do następujących czynności:
1) przechowywania towarów Spółki Y, w tym prowadzenia dokładnego rejestru produktów w składzie celnym zapewniającego Spółce Y kontrolę aktualnego zapasu towarów, tj. czynności zwyczajowo wykonywanych przez prowadzącego skład celny;
2) wyprowadzenia towarów ze składu celnego (importu) towarów od Spółki Y, z uwzględnieniem ścisłej rotacji towarów polegającej na wyprowadzeniu ze składu celnego w pierwszej kolejności towarów najwcześniej wyprodukowanych i dostarczania (odsprzedaży) towarów do klientów w Polsce;
3) znalezienia odbiorcy towaru i jego odsprzedaży ostatecznemu odbiorcy na warunkach uzgodnionych ze Spółką Y.Za wywiązywanie się ze zobowiązań określonych powyżej Spółce X przysługiwało następujące wynagrodzenie:1) Opłaty za przechowywania towarów Spółki Y w stałej wysokości za miesiąc kalendarzowy ("rental fee"),2) Prowizję od sprzedaży ("service fee") w wysokości określonej jako procent wartości netto towarów sprzedanych na terytorium Polski przez Spółkę X w danym miesiącu.
Ponadto w związku ze sprzedażą towarów Spółce X przysługiwała także;
1) refundacja 50% wysokości opłat celnych wynikających z importu towarów uiszczonych przez Spółkę X (tj. dodatków paszowych obłożonych 20% cłem)
2) refundacja kwoty stanowiącej równowartość rabatu wprowadzonego przez Spółkę Y dla klientów Spółki X.
Rozliczenie powyższych opłat następowało w ten sposób:
Spółka Y wystawiało na Spółkę X fakturę konsygnacyjną "Consignment Invoice" wskazując wartość oferowanych towarów złożonych w składzie celnym.
Spółka X dokonywała importu wskazując jako wartość importowanych towarów wartość wynikającą z faktury konsygnacyjnej. Wartość ta wykazywana była na dokumencie odprawy celnej SAD E13 dotyczącym zakończenia procedury składu celnego oznaczonej nr 4071, na podstawie którego następowało dopuszczenie towaru do obrotu na polskim obszarze celnym.
Do 22 każdego miesiąca Spółka X przedstawiała Spółce Y informację wykazującą wartość sprzedaży na terenie Polski. Po sprzedaży towarów odbiorcom krajowym Spółka X wystawiała Spółce Y fakturę VAT za usługi przechowywania towarów oraz notę informacyjną wykazującą w poszczególnych pozycjach: wynagrodzenie z tytułu usługi przechowywania towarów, prowizji od sprzedaży oraz należnych refundacji.
Na podstawie informacji uzyskanej od Spółki X Spółka Y wystawiała ostateczną fakturę handlową "Invoice", w której wartość towarów wskazana w fakturze konsygnacyjnej była obniżona o wartość wynagrodzenia z tytułu usługi przechowywania towarów, prowizji od sprzedaży oraz refundacji.

Zdaniem Spółki Jawnej X według art. 2 ustawy o VAT obowiązującej do 30 kwietnia 2004 r. opodatkowaniu podlegała sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 4 pkt 1 i 2 cytowanej ustawy o VAT za towary uznaje się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności określonych w art. 2, które wymienione są w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, natomiast za usługi należy jedynie uznać usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obrót zmniejszało się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, upustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów oraz zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. Rabaty pomniejszały obrót, gdy zostały przyznane w ciągu roku od dnia wydania towaru lub świadczenia usługi. Rabaty udzielone z tytułu i w okresie gwarancji lub rękojmi pomniejszały obrót, nawet gdy zostały przyznane po upływie roku od dnia wydania towaru lub świadczenia usługi.
Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o VAT podstawą opodatkowania w imporcie towarów była wartość celna powiększona o należne cło.
Zgodnie z art. 23 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny (Dz. U z 2001 r. Nr 75, poz. 802), wartością celną towarów była wartość transakcyjna, to znaczy cena faktycznie zapłacona lub należna za towar sprzedany w celu przywozu na polski obszar celny, ustalana, o ile jest to konieczne, z uwzględnieniem art. 30 i art. 31 Kodeksu celnego. Z kolei, przepis art. 23 § 9 Kodeksu celnego stanowił, iż ceną faktycznie zapłaconą lub należną za towar jest całkowita kwota płatności dokonanej lub mającej być dokonanej przez kupującego wobec sprzedawcy lub na jego korzyść za przywożone towary i obejmująca wszelkie płatności dokonane lub mające być dokonane jako warunek sprzedaży towarów kupującemu.

Prowizja pieniężna zdaniem Spółki X jako pewna forma nagrody za realizację określonego wolumenu sprzedaży towarów na rynku polskim (czyli towarów krajowych dopuszczonych do obrotu na polskim obszarze celnym) nie stanowi formy wynagrodzenia za podjęcie określonych działań o charakterze usługowym, była natomiast elementem oferty handlowej sprzedawcy, motywującym nabywcę do zakupu określonej ilości towaru, instrumentem kształtowania rynkowego popytu na produkty podmiotu je produkującego (eksportującego). Zatem, otrzymanie prowizji pieniężnej nie stanowiło sprzedaży towaru, gdyż przedmiotem czynności była suma pieniężna nie będąca towarem w rozumieniu ustawy o VAT.
Zdaniem podatnika przed 1 maja 2004 r., za usługi można było uznać jedynie usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a istniejące klasyfikacje nie wyodrębniały prowizji od sprzedaży jako odrębnej kategorii usług. Dodatkowym argumentem za stwierdzeniem, że prowizja nie jest wynagrodzeniem za świadczone przez Spółkę X usługi jest sposób ustalenia tego wynagrodzenia. Zgodnie z umową wysokość wynagrodzenia Spółki X została ustalona jako procent wartości netto towarów sprzedanych na terytorium Polski przez Spółkę X. Oznacza to, iż wynagrodzenie to uzależnione jest jedynie od efektywności sprzedaży towarów, których jedynym właścicielem jest Spółka X. Otrzymując wynagrodzenie za sprzedaż swoich własnych towarów Spółka X nie mógła świadczyć, szczególnie przed 1 maja 2004 r., usługi dla Spółki Y.
Zdaniem Spółki X prowizja pieniężna uzależniona od wielkości odsprzedaży produktów zakupionych od danego dostawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Prowizja pieniężna wynikająca z umowy spełnia funkcję ekonomiczną zbliżoną do rabatów i powinna być traktowana jak rabaty, tj. pomniejszyć obrót z tytułu zakupu (importu) towarów.
W omawianym przypadku zdaniem Spółki X prowizja związana jest nie z zakupem, ale z importem towarów i winna wpłynąć na zmniejszenie podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kutnie po przeanalizowaniu stanu faktycznego stwierdza, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), import towarów jest to przywóz towarów na polski obszar celny, w tym również w wykonaniu czynności określonych w art. 16. Podstawą opodatkowania w imporcie towarów - zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym jest wartość celna powiększona o należne cło. Stosownie zaś do art. 15 ust. 4c w/w ustawy podstawa opodatkowania obejmuje, o ile elementy te nie zostały do niej włączone: prowizje, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia w kraju.
Z przedstawionego materiału wynika, że nagroda w formie prowizji pieniężnej nie może stanowić prowizji w rozumieniu podatku od towarów i usług, lecz część wynagrodzenia ustalaną w sposób procentowy za wywiązywanie się z konkretnych warunków umowy, nie wymienionej w art. 16 ustawy o VAT (pośrednictwo, agencja, komis).
W przedmiotowym stanie faktycznym Spółka X nie działa na rzecz zagranicznego kontrahenta, lecz była nabywcą towarów. Dlatego w omawianej sprawie brak jest podstaw do uznania, że w niniejszej sprawie ma zastosowanie art. 15 ust. 4c ustawy o VAT.
Dodatkowo należy zauważyć, że podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna towarów, którą na podstawie art. 23 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny (Dz. U. z 1997 r. Nr 23, poz. 117 ze zm.), jest wartość transakcyjna, tzn. cena faktycznie zapłacona lub należna za towar sprzedany w celu przywozu na polski obszar celny, z uwzględnieniem art. 30 i 31 tej ustawy. W myśl powyższych przepisów dla określenia wartości celnej - do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się wszelkie koszty prowizji i pośrednictwa, pod warunkiem, że koszty te zostały poniesione przez kupującego i koszty te nie zostały ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej za towar.
Z przedstawionej do wniosku kserokopii umowy współpracy w zakresie obrotu produktami konsygnowanymi w paragrafie 1.12 wynika, że opłata konsygnacyjna obejmuje wynagrodzenie należne Spółki X od Spółki Y które obejmuje opłaty za przechowywania oraz prowizję za sprzedaż określone w załączniku B.
Opłaty konsygnacyjne Obejmują:
a) Opłaty za składowanie zapasu produktów konsygnowanych /"Rental Fee"/.
b) Prowizja od sprzedaży,
c) Płatności opłat:
Spółka Y obniży o kwotę Opłaty za składowanie zapasu produktów konsygnowanych oraz prowizji od sprzedaży, kwotę wynikającą z faktur za dodatki paszowe sprzedane na terytorium Polski przez Spółkę X zgodnie z częścią 1.11 umowy.
Paragraf 1.11 umowy reguluje tryb opracowania przez Spółkę X i dostarczania Spółce Y comiesięcznego raportu o obrocie produktami w zapasie produktów konsygnowanych oraz o sprzedaży produktów. Raport stanowił podstawę do wystawienia przez Spółkę Y faktury handlowej na ustaloną cenę /paragraf 1.13/.
Według paragrafu 2.03 Spółka Y ustali ceny, walutę i terminy płatności na produkty. Spółka X zobowiązuje się uiszczać płatności z faktur Spółki Y na tak określonych warunkach. Spółka X będzie pokrywała wszelkie koszty związane z cłem i podatkiem nałożonym na import lub sprzedaż produktów, ale nie ograniczając się do opłat granicznych, podatków, ceł, VAT (dalej jako opłaty). Spółka X uwzględni takie opłaty w cenie sprzedaży produktów. Strony uzgadniają, iż dla wszystkich produktów Spółki Y zrefunduje Spółce X 50% wszelkich płatności celnych oraz podatku VAT zapłaconego od ceł.
Z powyższego wynika, że wartość celna ustalana była na podstawie faktur sprzedaży wystawianych przez eksportera.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, upustów, uznanych reklamacji i skont). W szczególności zatem obrót można pomniejszyć jedynie o te wartości i kwoty, o których mówi ust. 2 tegoż artykułu. Nie mogą pomniejszyć obrotu kwoty nie wymienione przez ustawodawcę, a mianowicie kwoty prowizji pieniężnej /"service fee"/
W oparciu o powyższe, należy zauważyć, iż brak jest podstawy prawnej do skorygowania podstawy opodatkowania, tj. wartości celnej przy imporcie towarów o prowizję pieniężną wynikającą z umowy.