Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r., Nr 7, poz. 20),

Minister Finansów uznaje stanowisko przedstawione we wniosku za nieprawidłowe w części dotyczącej posiadania miejsca zamieszkania na terytorium Zjednoczonego Królestwa w trakcie całego roku podatkowego 2004 oraz posiadania miejsca zamieszkania na terytorium Polski w trakcie całego roku podatkowego 2006 oraz za prawidłowe w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w lipcu 2004 r. Podatnicy (małżonkowie) wyjechali z całą rodziną do Zjednoczonego Królestwa. Z założenia wyjazd miał charakter stały i bezpowrotny. Podatnik rozwiązał umowę o pracę w Polsce, motywując to zmianą miejsca zamieszkania. Podatnicy rozwiązali również umowę najmu zajmowanego mieszkania oraz wymeldowali się ze stałego miejsca zamieszkania. Majątek, w postaci samochodu i sprzętów domowego użytku został sprzedany. Podatnicy poinformowali naczelnika właściwego urzędu skarbowego o przeniesieniu miejsca zamieszkania za granicę, składając formularz NIP-3. W Zjednoczonym Królestwie Podatnicy zadeklarowali zamiar pozostania w tym państwie na stałe i dokonali stosownego zgłoszenia tego faktu w odpowiednim urzędzie. W trakcie całego roku 2005 Podatnicy mieszkali na terytorium Zjednoczonego Królestwa z zamiarem stałego pobytu. W tym państwie Podatnicy starali się o przyznanie kredytu mieszkaniowego, byli objęci ubezpieczeniem zdrowotnym, podlegali opiece lekarskiej i otworzyli konto w brytyjskim banku.

W maju 2006 r., w związku z ofertą podjęcia pracy, Podatnicy powrócili do Polski. Po przyjeździe do kraju Podatnik rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce. Decyzja o przyjeździe do Polski była spowodowana korzystną ofertą podjęcia ambitnej i przyszłościowej pracy w tym państwie. Podatnicy deklarują, iż na obecną chwilę zakładają zamiar stałego, a przynajmniej długotrwałego, pobytu w Polsce. Podatnik, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, świadczy usługi na rzecz brytyjskiej firmy w sposób stały (bezterminowy).

Zdaniem Podatników, w przedstawionym stanie faktycznym, w latach 2004 i 2005 ich miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajdowało się na terytorium Zjednoczonego Królestwa. Natomiast, w roku 2006, z uwagi na zamiar pobytu i faktyczne przebywanie w Polsce, miejsce zamieszkania Podatników znajduje się na terytorium Polski.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, zważono co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a ustawy, art. 3 ust. 1 i ust. 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza - z uwzględnieniem postanowień ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona; określenie to nie obejmuje osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Z powyższego wynika, iż definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż od dnia wyjazdu z Polski, w lipcu 2004 r., Państwo X posiadali miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Zjednoczonego Królestwa. W tym państwie Podatnicy mieszkali wraz z rodziną z zamiarem stałego pobytu. Do Zjednoczonego Królestwa Podatnicy przenieśli ośrodek swoich interesów życiowych i do dnia powrotu do Polski z tym państwem łączyły Podatników ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze. Jednocześnie należy zaznaczyć, iż nieprawidłowe jest stwierdzenie Podatników, zgodnie z którym w ciągu całego roku podatkowego 2004 ich miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajdowało się w Zjednoczonym Królestwie. Zmiana państwa rezydencji i przeniesienie miejsca zamieszkania za granicę nastąpiła bowiem z dniem wyjazdu z Polski, w lipcu 2004 r.

Oznacza to, iż do dnia wyjazdu z Polski (lipiec 2004 r.) Podatnicy podlegali w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Następnie, w związku z przeniesieniem miejsca zamieszkania za granicę, od lipca 2004 do dnia powrotu do Polski (w maju 2006 r.) miejsce zamieszkania Podatników znajdowało się na terytorium Zjednoczonego Królestwa a w Polsce podlegali w tym okresie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Nieprawidłowe jest również stwierdzenie Podatników, iż w całym roku podatkowym 2006 ich miejsce zamieszkania znajdowało się na terytorium Polski, gdyż do tego państwa przenieśli swój ośrodek interesów życiowych dopiero w maju 2006 r. i od tego momentu podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.