INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2011r. (data wpływu 2 maja 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 sierpnia 2011r. (data wpływu 5 sierpnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta w związku z realizacją planowanej umowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta w związku z realizacją planowanej umowy.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 sierpnia 2011r. (data wpływu 5 sierpnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 26 lipca 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

X S.A. („X”) oraz P. S.A. („P.”) należą do Grupy X, która jest jednym organizmem gospodarczym nie mającym osobowości prawnej, którą tworzą: X (jako spółka dominująca) oraz spółki zależne od wymienionego podmiotu, w tym P.

W związku z powyższym Zarząd X podjął decyzję o powołaniu uchwałą Grupy X oraz przyjął Kodeks Grupy X, jako podstawowy akt normatywny funkcjonowania Grupy X. Jednocześnie w dniu 28 października 2010r. Walne Zgromadzenie P. podjęto uchwałę o przystąpieniu do ww. Grupy X oraz o przyjęciu Kodeksu Grupy X. Na podstawie Kodeksu Grupy X, Zarząd X może wydawać zasady współpracy w obszarach zarządczych wiążące dla wskazanych w nim spółek Grupy X, które określają zadania i ryzyka poszczególnych spółek z Grupy X w danym obszarze zarządczym, jak również określone świadczenia poszczególnych spółek.

Z uwagi na powyższe, tj. funkcjonowanie zarówno Spółki X, jak i P. w ramach jednej Grupy, mając na uwadze cel funkcjonowania P. S.A. zawarty w § 61 Statutu P., jakim jest „prowadzenie działalności ukierunkowanej na realizację strategii grupy X determinującej interes grupy X”, a także dokonanego podziału zadań, kompetencji oraz ryzyk ponoszonych przez wymienione podmioty na podstawie przyjętej Strategii Korporacyjnej, Modelu Biznesowego oraz wydanych na podstawie Kodeksu Grupy X Zasad Współpracy w Obszarach Zarządczych, które są wiążące zarówno dla X, jak i P., istnieje konieczność dokonania rozliczeń pomiędzy X, a P., których podstawą będzie umowa rozliczeniowa („Umowa”).

Umowa określa zasady rozliczeń pomiędzy X a P. z tytułu (i) realizacji zadań operatora handlowo-technicznego, (ii) zawierania i wykonywania umów sprzedaży energii elektrycznej, (iii) zarządzania grupą instalacji CO2 oraz (iv) zapewnienia bezpieczeństwa i ciągłości dostaw węgla, w odpowiedniej ilości i jakości, spełniających oczekiwania oraz wymagania technologiczne i środowiskowe P.

Stosownie do przyjętego Modelu Biznesowego i przyjętych zasad współpracy, rola P. zostanie sprowadzona do roli producenta kontraktowanego energii elektrycznej ponoszącego ograniczone ryzyka. Głównym zadaniem P. będzie zapewnienie określonego poziomu dyspozycyjności jednostek wytwórczych oraz realizacja grafików zadanych przez X.

Z kolei X przejmie kluczowe ryzyka wynikające z realizacji sprzedaży energii elektrycznej, obrotu węglem oraz uprawnieniami do emisji CO2, w szczególności: ryzyko ceny, ryzyko wolumenu oraz ryzyko kredytowe. Ponadto, X ponosić będzie ryzyko podwyższonych kosztów zmiennych produkcji energii elektrycznej wynikających z błędnego planu produkcji, ryzyko pokrycia kosztów stałych funkcjonowania P., ryzyko związane z obsługą rynku bilansującego, w tym zgłaszania umów sprzedaży energii do operatora systemu przesyłowego, ryzyko wolumenu regulacyjne związane m.in. z zasadami rozliczeń z tytułu świadczenia przez P. usług systemowych oraz uczestniczenia przez P. w rynku bilansującym.

W ramach realizowanych funkcji i roli P. w Modelu Biznesowym, X gwarantować będzie P. uzyskanie gwarantowanego narzutu zysku.

W konsekwencji, rozliczenia dokonywane pomiędzy stronami Umowy zostaną ustalone tak, aby P. w każdym przypadku realizowała zysk, który będzie odpowiadał rynkowemu poziomowi zysku producenta energii o rutynowanych funkcjach i ograniczonym ryzyku. Celem P. będzie bowiem ograniczenie ryzyka ponoszonego w związku z prowadzeniem działalności w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w zamian za osiągnięcie w długim okresie stabilnego i gwarantowanego poziomu zysku, współmiernego do pełnionych funkcji, angażowanych aktywów oraz ponoszonych ryzyk.

Powyższy cel zostanie osiągnięty poprzez przyjęty przez strony sposób kalkulacji wynagrodzenia X ustalonego (w uproszczeniu), jako różnica pomiędzy przychodami ze sprzedaży energii a kosztami jej wytworzenia powiększonymi o rynkowy narzut zysku P. Konsekwentnie całość nadwyżki ze sprzedaży energii elektrycznej będzie alokowana do X, z drugiej strony – X gwarantujący osiągnięcie przez P. gwarantowanego narzutu zysku może być obowiązany, w niektórych latach obowiązywania Umowy, do dokonania odpowiednich dopłat na rzecz P. („Dopłata do zysku”). Obowiązek dokonania przez X na rzecz P. Dopłaty do zysku wystąpi, gdy różnica pomiędzy przychodami ze sprzedaży energii a kosztami jej wytworzenia powiększonymi o rynkowy narzut zysku P. będzie miała wartość ujemną. Sytuacja taka będzie mogła mieć miejsce przykładowo w przypadku nagłego wzrostu kosztów produkcji energii przy jednoczesnym spadku cen jej sprzedaży.

W ramach Umowy pomiędzy stronami dokonywane będą następujące rozliczenia:

Miesięczne – w oparciu o zdefiniowany w Umowie wzór, na podstawie planowych w danym miesiącu kosztów i przychodów.

Rozliczenia miesięczne dokonywane będą na podstawie danych z najbardziej aktualnej prognozy wykonania budżetu P. opracowywanej przez P. zgodnie z regulacjami wewnętrznymi Grupy X. Rozliczenie miesięczne stanowić będą podstawę do wystawienia przez X faktur sprzedażowych na rzecz P.

Kwartalne – mające charakter rozliczeń dokonywanych w oparciu o dane rzeczywiste dotyczące kosztów i przychodów oraz zdefiniowany w Umowie wzór rozliczeń kwartalnych.

Rozliczenia kwartalne stanowić będą podstawę do wystawienia przez X faktur korygujących dokonane rozliczenia miesięczne.

Roczne – stanowiące ostateczne rozliczenie dokonywane pomiędzy Stronami z tytułu wykonanej w danym roku kalendarzowym Umowy.

Rozliczenie roczne dokonywane będzie w oparciu o zdefiniowany przez Strony wzór rozliczenia rocznego. Rozliczenie roczne stanowić będzie podstawę do wystawienia przez X faktur korygujących dokonane rozliczenia miesięczne i kwartalne lub do wystawiania noty kredytowej stanowiącej Dopłatę do zysku P., której celem będzie osiągnięcie przez P. założonego poziomu gwarantowanego narzutu zysku.

Dodatkowo, strony Umowy wraz z innymi, wybranymi podmiotami z Grupy X utworzą podatkową grupę kapitałową („PGK”), w której rolę spółki dominującej pełnić będzie X. Konsekwentnie Umowa oraz rozliczenia dokonywane na jej podstawie będą miały miejsce w trakcie istnienie PGK.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 2 sierpnia 2011r. Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. Spółka oraz jej kontrahent tj. „P. S.A.” są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi.
   Rejestracja na VAT w przypadku Spółki miała miejsce 13 marca 2007r., natomiast rejestracja na VAT P. S.A. miała miejsce 21 czerwca 2000r.
2. Ponieważ w przypadku nowego Modelu Biznesowego Grupy Kapitałowej X, P. S.A. pełnić będzie ograniczone funkcje oraz ponosić będzie ograniczone ryzyka związane jedynie ze standardowymi funkcjami produkcyjnymi (w szczególności nie będzie ponosić ryzyka handlowego i ryzyka zmiany cen), przyjęty model rozliczeń uwzględnia ograniczony wpływ tych ryzyk na poziom zysku P. S.A. Analogicznie, przyjęty model rozliczeń umożliwia Spółce otrzymywanie wynagrodzenia (premii) z tytułu przejmowanych funkcji i ryzyk.
   W nowym Modelu Biznesowym, P. SA pełnić będzie funkcje analogiczne do tych, jakie pełni producent na zlecenie i ponosić będzie ograniczone ryzyka biznesowe. W typowym modelu „produkcji na zlecenie”, producent kontraktowy realizuje całość swojej produkcji na wyłączne zlecenie i pod ścisłe zamówienia grupy kapitałowej, do której należy.
   Z uwagi jednak na obowiązek sprzedaży przez wytwórców części energii poprzez publiczne formy sprzedaży, w tym giełdy towarowe, w planowanym przez strony Umowy Modelu Biznesowym nie ma możliwości zastosowania typowego schematu produkcji na zlecenie. Energia elektryczna musi być bowiem sprzedawana przez P. S.A. zgodnie z art. 49a ustawy Prawo energetyczne (w szczególności poprzez giełdę towarową, przetargi publiczne lub na rynkach regulowanych w rozumieniu ustawy z 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi).
   Zatem w celu prawidłowego odzwierciedlenia w Umowie ekonomicznego sensu transakcji, gdzie:
   • P. S.A. pełnić będzie de facto funkcje i ponosić ryzyka analogiczne do producenta kontraktowego, ale sprzedawać będzie energię bezpośrednio do odbiorców spoza Grupy Kapitałowej X (przedmiotem Umowy a zatem i rozliczeń nie może być energia wyprodukowana przez P. S.A.),
   • Spółka przejmie kluczowe funkcje związane z prowadzeniem handlu energią elektryczną, CO2 i zakupem paliw oraz zarządzaniem produkcją energii elektrycznej, jak również ryzyka (ryzyko ceny, ryzyko wolumenu oraz ryzyko kredytowe) i aktywa związane z tymi funkcjami a w szczególności odpowiedzialność za optymalizację kosztów zmiennych produkcji i przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej,
   należy uznać, iż Spółka świadczyć będzie określone usługi na rzecz P. S.A., za które wynagrodzeniem będzie różnicą pomiędzy ceną uzyskaną z rynku, z tytułu sprzedaży energii elektrycznej (wyprodukowanej przez P. S.A.) a „wynagrodzeniem należnym P. S.A.” gwarantującym producentowi stały rynkowy poziom zysku adekwatnego do funkcji i aktywów oraz ograniczonego ryzyka oraz zwrot poniesionych kosztów. Pośrednio można zatem uznać, iż Umowa przewiduje określony poziom wynagrodzenia (a dokładnie zysku) dla P. S.A. z tytułu wyprodukowanej energii elektrycznej.
   Należy mieć jednak na uwadze stan prawny oraz faktyczny (energia elektryczna nie jest i nie może być sprzedawana przez P. S.A. na rzecz Spółki), zgodnie z którym, pomimo pełnienia przez P. S.A. funkcji producenta na zlecenie, przedmiotem Umowy nie jest sprzedaż energii elektrycznej.
   Zgodnie z wypracowanym modelem rozliczeń w przypadku, gdy przychody z tytułu sprzedaży energii będą wyższe od „wynagrodzenia należnego P. S.A.”, uzyskana w ten sposób nadwyżka przekazywana będzie do Spółki (jako wynagrodzenie za usługi, określone szczegółowo w Umowie). W sytuacji, gdyby przychody ze sprzedaży energii na rynku okazały się niższe od „wynagrodzenia należnego P. S.A.”, Spółka będzie zwracać P. SA różnicę umożliwiającą wytwórcy zrealizowanie rynkowego poziomu wynagrodzenia (z tytułu sprzedanej na rynku energii). Zatem zwrot takiej różnicy, nazwanej na potrzeby opisywanej transakcji „dopłatą do zysku”, będzie konsekwencją zawarcia przez P. S.A. Umowy i zobowiązania się do pełnienia roli producenta na zlecenie (oraz szeregu związanych z tym czynności, z których najistotniejsze zostały wskazane poniżej w punkcie 7). Jednak mając na uwadze to, że produkcja i sprzedaż energii przez P. SA dokonywana będzie na rzecz podmiotów spoza Grupy Kapitałowej X, a przedmiotem Umowy będzie świadczenie usług przez Spółkę na rzecz P. SA nie można uznać, iż dopłata do zysku stanowić będzie wynagrodzenie P. SA z tytułu jakichkolwiek czynności (dostawy towarów lub świadczenia usług) na rzecz Spółki.
   Podsumowując, dopłata do zysku (jeśli wystąpi), będzie konsekwencją przyjętego przez strony Umowy modelu rozliczeń, wypracowanego w oparciu o obowiązujące przepisy, wytyczne i praktykę dotyczącą ustalania cen transferowych na poziomie rynkowym.
3. W ramach planowanej Umowy, Spółka będzie wykonywała na rzecz P. SA następujące usługi:
   • zadania operatora handlowo-technlcznego, a w tym:
     • planowanie pracy jednostek wytwórczych w długim horyzoncie czasowym,
     • bieżące optymalizowanie pracy jednostek wytwórczych,
     • obsługę komunikacyjną i handlową,
     • wspieranie P. SA w procesie rozliczeń,
   • usługi związane z pośrednictwem w zawieraniu i wykonywaniu umów sprzedaży energii elektrycznej, a w tym:
     • planowanie sprzedaży energii elektrycznej,
     • prowadzenie operacji handlowych,
     • ewidencjonowanie i prowadzenie rozliczeń,
   • usługi w zakresie zarządzania grupą instalacji CO2, a w tym:
     • formułowanie, uzgadnianie, realizację oraz raportowanie strategii działania w obszarze C02,
     • zawieranie umów, realizację handlu, raportowanie roczne,
     • funkcje związane z administrowaniem,
     • monitorowanie, sprawozdawczość, weryfikację emisji CO2,
   • usługi zakupu i sprzedaży paliwa niezbędnego do wytwarzania energii elektrycznej, a w tym:
     • przygotowywanie strategii w zakresie polityki paliwowej,
     • długoterminową gospodarkę paliwami,
     • zakup i sprzedaż paliw,
     • bieżącą gospodarkę paliwami.
4. Świadczenia wykonywane przez Spółkę na rzecz P. S.A. wynikające z planowanej Umowy (a wymienione w pkt 3) dokonywane będą przez cały okres obowiązywania Umowy, niezależnie od faktu, czy wynagrodzenie kalkulowane w sposób wskazany we wniosku przyjmować będzie wartość dodatnią, czy też ujemną.
5. Zgodnie z planowaną Umową, dopłata do zysku będzie następowała wyłącznie w ramach ostatecznego rozliczania rocznego między stronami Umowy, tj. Spółką a P. S.A (po ustaleniu ostatecznych wielkości przychodów i kosztów P. SA, na podstawie zweryfikowanych rocznych sprawozdań finansowych).
6. Model Biznesowy przewiduje przejęcie przez Spółkę kluczowych funkcji związanych z prowadzeniem handlu energią elektryczną, CO2 i węglem oraz zarządzaniem produkcją energii elektrycznej, jak również ryzyk i aktywów związanych z tymi funkcjami. W rezultacie odpowiedzialność za optymalizację kosztów zmiennych produkcji i przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej zostanie skoncentrowana w Spółce. Spółka przejmie ryzyka wynikające z realizacji sprzedaży energii elektrycznej, a w tym w szczególności:
   • ryzyko płynności rynku,
   • ryzyko zmiany ceny produktów notowanych na giełdach i platformach obrotu oraz sprzedawanych w ramach przetargów,
   • ryzyko zmienności produktowej i dopasowania produktów podlegających transakcjom handlowym do rzeczywistego profilu produkcji,
   • ryzyko windykacji,
   • ryzyko podwyższonych kosztów zmiennych produkcji energii elektrycznej wynikających z ograniczeń w możliwościach optymalizacji planu produkcji, wynikającego głównie z realizacji produkcji w instalacjach wytwórczych o relatywnie niższej sprawności,
   • ryzyko pokrycia kosztów stałych funkcjonowania P. SA z przychodów uzyskanych ze sprzedaży energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach wytwórczych P. SA,
   • ryzyko optymalizacji kosztu zakupu dodatkowych uprawnień do emisji CO2,
   • ryzyko zmian cen paliw i dostaw paliw w wymaganych wolumenach,
   • ryzyko związane z obsługą komunikacyjną rynku bilansującego, w tym zgłaszania umów sprzedaży energii do Operatora (np. brak zgłoszeń lub błędne zgłoszenia z winy Spółki lub w związku z awarią systemów informatycznych).
   Konsekwentnie, wszelkie działania lub zaniechania Spółki, a w szczególności materializacja któregokolwiek z ww. ryzyk mogą spowodować, iż w określonym okresie rozliczeniowym (roku kalendarzowym), przychody (zyski) osiągnięte przez P. SA z tytułu sprzedaży energii elektrycznej, nie osiągną gwarantowanego Umową poziomu. W takim przypadku wystąpi konieczność dokonania przez Spółkę na rzecz P. SA dopłaty do zysku. Oznacza to jednak, iż zgodnie z przyjętym modelem rozliczeń (uwzględniającym zasady ustalania cen transferowych na poziomie rynkowym), P. S.A. w każdym przypadku – a zatem również w sytuacji materializacji ww. ryzyk – osiągnie docelowym poziom zysku.
7. Stosownie do planowanej Umowy P. S.A. obowiązana będzie do:
   • udostępniania informacji i dokumentacji związanej z funkcjonowaniem instalacji wytwórczych w zakresie i formie uzgodnionej ze Spółką,
   • utrzymywania instalacji wytwórczych w należytym stanie technicznym,
   • zapewnienia Spółce dyspozycyjności poszczególnych instalacji wytwórczych oraz
   • dysponowania mocą instalacji wytwórczych, zgodnie z instrukcjami Spółki (przepisami prawa i właściwą koncesją na wytwarzanie energii elektrycznej).
   Konsekwentnie podstawowym celem, jaki Spółka osiągnie dzięki zawarciu planowanej Umowy będzie zapewnienie jej przez P. S.A. uzgodnionej mocy dyspozycyjnej Instalacji Wytwórczych – w uproszczeniu, Spółka będzie miała bezpośredni wpływ na wykorzystanie mocy produkcyjnych P. S.A.
   Przy założeniu zaś optymalizacji oraz poprawy efektywności działań podejmowanych przez Spółkę w ramach planowanej Umowy (które wymieniono w pkt 3), Spółka będzie uzyskiwać bezpośrednią i wymierną korzyść finansową w postaci partycypacji w zysku z tytułu sprzedaży energii przez P. S.A. – powyżej gwarantowanego poziomu zysku należnego P. S.A.
   Podsumowując, w wyniku zawarcia Umowy, Spółka będzie miała wpływ na optymalne wykorzystanie mocy produkcyjnych P. SA, a z tytułu świadczenia usług wymienionych szczegółowo w Umowie, uzyska wynagrodzenie będące różnicą pomiędzy ceną za sprzedaną energię a poziomem gwarantowanego P. SA zysku.
8. Stosownie do planowanej Umowy Spółka będzie wykonywała na rzecz P. SA następujące usługi:
   • zadania operatora handlowo-technicznego, składające się na:
     • planowanie pracy jednostek wytwórczych w długim horyzoncie czasowym,
     • bieżące optymalizowanie pracy jednostek wytwórczych,
     • obsługę komunikacyjną i handlową,
     • wspieranie P. w procesie rozliczeń,
   • usługi związane z pośrednictwem w zawieraniu i wykonywaniu umów sprzedaży energii elektrycznej, składające się na:
     • planowanie sprzedaży energii elektrycznej,
     • prowadzenie operacji handlowych,
     • ewidencjonowanie i prowadzenie rozliczeń,
   • usługi w zakresie zarządzania grupą instalacji C02, składające się na:
     • formułowanie, uzgadnianie, realizację oraz raportowanie strategii działania w obszarze C02,
     • zawieranie umów, realizację handlu, raportowanie roczne,
     • funkcje związane z administrowaniem,
     • monitorowanie, sprawozdawczość, weryfikację emisji C02,
   • usługi zakupu i sprzedaży paliwa niezbędnego do wytwarzania energii elektrycznej, składające się na:
     • przygotowywanie strategii w zakresie polityki paliwowej,
     • długoterminową gospodarkę paliwami,
     • zakup i sprzedaż paliw,
     • bieżącą gospodarkę paliwami.
   Wszystkie ww. czynności będą wykonywane przez Spółkę na rzecz P. S.A. (nie odwrotnie).
   Stosownie do treści wezwania, Spółka pragnie podkreślić, że w ramach planowanej Umowy, Spółka będzie prowadziła operacje handlowe w imieniu i na rzecz P. S.A. W szczególności zaś Spółka będzie organizowała przetargi na sprzedaż energii elektrycznej zgodnie z przepisami prawa, prowadziła kontraktację energii elektrycznej wytwarzanej przez P. SA z zachowaniem ograniczeń prawnych, zawierała umowy ramowe, prowadziła negocjacje z kontrahentami, a także udostępniała środki finansowe na potrzeby zabezpieczeń w transakcjach handlowych.
9. W ramach planowanej Umowy rozliczenia miesięczne dokonywane będą na podstawie najbardziej wiarygodnych, tj. ustalanych comiesięcznie planowanych na dany miesiąc kosztów i przychodów. Wiąże się to z faktem, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami, faktura za wykonane usługi o charakterze ciągłym powinna być wystawiona nie później niż do 7 dnia następującego po danym miesiącu a stopień skomplikowania rozliczeń działalności prowadzonej przez strony Umowy nie pozwala na ustalenie ostatecznej wielkości przychodów i kosztów za dany miesiąc w przeciągu 7 dni.
   W celu uproszczenia wzajemnych rozliczeń, strony Umowy zaplanowały korektę rozliczeń miesięcznych (dokonywanych w oparciu o wielkości planowane), w oparciu o dane rzeczywiste, nie częściej niż raz na kwartał oraz ostateczne roczne rozliczenie Umowy.
   Konsekwentnie, podstawą wystawiania przez Spółkę faktur korygujących będą różnice między planowanymi (prognozowanymi) kosztami i przychodami a rzeczywistymi kosztami i przychodami w danym okresie, które będę brane pod uwagę podczas kalkulacji wynagrodzenia Spółki.
   Spółka pragnie podkreślić, iż w momencie wystawiania faktur miesięcznych (pierwotnych), nie będzie znała okoliczności, które w danym okresie będą mogły wpłynąć na powstanie różnic między przychodami i kosztami zaplanowanymi wg najlepszej wiedzy (prognozowanymi), a rzeczywistymi przychodami i kosztami tego okresu – znanymi dopiero po jego zakończeniu i rozliczeniu.
10. Planowana Umowa zostanie zawarta na okres obowiązywania Modelu Biznesowego, tj. na okres 3 lat z możliwością przedłużenia na czas nieokreślony.
    Zdaniem Spółki, planowane usługi wykonywane na rzecz P. SA będą miały charakter usługi ciągłej. Pojęcie sprzedaży ciągłej usług nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT. Zgodnie jednak z jednolitym stanowiskiem organów podatkowych, (których przykłady zostały wskazane w uzasadnieniu do stanowiska Spółki we wniosku o odpowiednią interpretację indywidualną Ministra Finansów), sprzedaż o charakterze ciągłym obejmuje sprzedaż świadczeń polegających na stałym i powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do wykonania takich świadczeń. Mając powyższe na uwadze, usługi wykonywane przez Spółkę będą miały charakter świadczeń zdefiniowanych w planowanej Umowie, wykonywanych stale i w sposób powtarzalny. Konsekwentnie, usługi wymienione w planowanej Umowie będą wykonywane na bieżąco w okresie rozliczeniowym, a precyzyjne określenie momentu wykonania konkretnej usługi w danym okresie rozliczeniowym nie będzie możliwe.
    Zgodnie zaś z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług z 28 listopada 2008r., faktura dokumentująca usługi wykonane w okresie rozliczeniowym powinna zostać wystawiona nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży i o ile będzie ona wystawiona w terminie, termin ten będzie decydować o powstaniu podatkowego w VAT.
11. Spółka uznaje, że usługi wykonywane w ramach planowanej Umowy stanowić będą usługi/świadczenia o charakterze ciągłym. Mając na uwadze wyjaśnienia przedstawione w pkt 10, Spółka wyjaśnia, że faktury miesięczne kalkulowane w oparciu o planowane (prognozowane) koszty i przychody będą wystawiane nie później niż siódmego dnia miesiąca od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.
    Faktury te będą dokumentowały wykonanie usług o charakterze ciągłym wynikających z planowanej Umowy w okresie rozliczeniowym, którym dla Spółki będzie miesiąc kalendarzowy. Przedmiotem sprzedaży będą usługi, szczegółowo opisane w Umowie oraz pkt 3 i 8 niniejszych wyjaśnień.
12. Spółka wyjaśnia, że stosownie od postanowień planowanej Umowy P. S.A. będzie dokonywać zapłaty za wykonane na jej rzecz usługi przez Spółkę w terminie 7 dni od daty otrzymania faktury. Jednocześnie przed otrzymaniem faktury P. SA nie będzie dokonywać żadnych płatności (zaliczek, przedpłat) na rzecz Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi świadczone przez Spółkę na rzecz P. S.A. w związku z realizacją planowanej Umowy, której podstawowe założenia zostały przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego oraz uzupełnione wyjaśnieniami, stanowią usługi, dla których powstanie obowiązku podatkowego określać będzie treść § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług z 28 listopada 2008r....

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi wykonywane przez Spółkę na rzecz P. S.A. w ramach planowanej Umowy, polegające na (i) wykonywaniu zadań operatora handlowo-technicznego, (ii) świadczeniu usług związanych z pośrednictwem w zawieraniu i wykonywaniu umów sprzedaży energii elektrycznej, (iii) świadczeniu usług w zakresie zarządzania grupą instalacji CO2 oraz (iv) dokonywaniu zakupu i sprzedaży paliwa niezbędnego do wytwarzania energii elektrycznej, będą miały charakter trwały i ciągły, a także powtarzający się w założonym okresie. Tym samym, usługi wymienione w planowanej Umowie będą wykonywane na bieżąco w okresie rozliczeniowym, a precyzyjne określenie momentu wykonania konkretnej usługi w danym okresie rozliczeniowym nie będzie możliwe. Z kolei planowana Umowa przewiduje, jako podstawowy okres rozliczeniowy, okres jednego miesiąca kalendarzowego.

Spółka pragnie zauważyć, że pojęcie tzw. ciągłej sprzedaży/świadczenia usług nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT. Zgodnie jednak z ugruntowanym i jednolitym stanowiskiem organów podatkowych wyrażonym przykładowo przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 3 lipca 2009r. (sygn. IPPP1/443-376/09-2/AP) pojęcie ciągłości należy rozumieć zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc go do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny, którego charakter jest trwały, i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe bądź okresowe. Sprzedaż o charakterze ciągłym obejmować więc będzie świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia, wynikające z zobowiązania o charakterze ciągłym. Istotą usług o charakterze ciągłym jest zatem stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do ich świadczenia zgodnie z treścią Umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne. W Słowniku Języka Polskiego, pod red. M. Szymczaka (PWN 2002) wyraz „ciągły” – określony jest jako: dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale powtarzający się, stały. Nie tylko zatem nieustanność jakiegoś procesu, ale także jego powtarzalność uznać należy za ciągłość. Podobnie wypowiedział się w kwestii tzw. usług ciągłych.

Powyższe rozumienie pojęcia sprzedaży ciągłej potwierdza szereg interpretacji indywidualnych wydanych przez organy podatkowe, między innymi:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, który w interpretacji indywidualnej z 16 października 2008r. (sygn. IPPP1-443-1370/08-2/AK) stwierdził, że pod pojęciem "sprzedaży ciągłej” należy więc rozumieć wynikające ze zobowiązania o charakterze ciągłym świadczenie polegające na stałym powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia.
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, który w interpretacji indywidualnej z 10 października 2008r. (sygn. PPP1-443-1369/08-2/JL) uznał, że pojęcie ciągłości sprzedaży ustalić należy zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc je do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Świadczenie o charakterze ciągłym składa się z pewnych następujących po sobie czynności o ile tworzą razem funkcjonalną całość, która ma to do siebie, że trwa w czasie, że czas jest jej miernikiem i, że interes jednej ze stron jest zaspokojony właśnie, dlatego, że odpowiednie zachowanie się drugiej strony ma charakter stały.
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, który w interpretacji indywidualnej z 9 października 2008r. (sygn. IPPP1/443-1367/08-2/SM) wskazał, że pojęcie ciągłości należy rozpatrywać zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc je do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem (najem, dzierżawa itp.) lub nim nieoznaczone. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe lub okresowe.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe i zważywszy na naturę planowej Umowy między Spółką a P. SA oraz planowane zasady rozliczeń, Spółka uznaje, że dla ustalenia powstania obowiązku podatkowego w VAT znaleźć powinien zastosowanie § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług z 28 listopada 2008r.

W opinii Spółki przywołany bowiem przepis dotyczący tzw. usług ciągłych stanowi regulację szczególną w stosunku do art. 19 ust. 4 ustawy o VAT. Konsekwentnie, faktura dokumentująca usługi wykonane w okresie rozliczeniowym powinna zostać wystawiona nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży i o ile będzie ona wystawiona w terminie, termin ten decydować będzie o powstaniu obowiązku podatkowego w VAT.

Zważywszy, że planowana Umowa przewiduje, jak wskazano wyżej, jako podstawowy miesięczny okres rozliczeniowy, Spółka uznaje, że moment powstania obowiązku podatkowego ustalony będzie zgodnie z § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia i tym samym faktura dokumentująca usługi wykonane w okresie rozliczeniowym powinna zostać wystawiona nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży. Zdaniem Spółki, bez znaczenia pozostaje w tym przypadku fakt, że rozliczenie miesięczne dokonywane będzie w oparciu o zdefiniowany przez strony wzór, na podstawie planowych w danym miesiącu kosztów i przychodów.

Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W praktyce podstawowe znaczenie dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego ma art. 19 ust. 4 ww. ustawy, zgodnie z którym, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W myśl przepisu art. 19 ust. 5 ww. ustawy, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi.

Natomiast zgodnie z treścią art. 19 ust. 11 ww. ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Na podstawie art. 106 ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady regulujące kwestię wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać, oraz sposobu i okresu przechowywania faktur VAT, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, wystawiona przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT , winna zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, zawierać dane wymienione w tym przepisie.

Z treści § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia wynika, że faktura powinna zawierać między innymi dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Stosownie do § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Natomiast w myśl § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 (§ 10 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Pojęcie sprzedaży ciągłej, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 cyt. rozporządzenia nie zostało zdefiniowane w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Pojęcie ciągłości należy rozumieć zaś zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc go do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny, którego charakter jest trwały, i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe bądź okresowe. Sprzedaż o charakterze ciągłym obejmować więc będzie świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia, wynikające z zobowiązania o charakterze ciągłym. Istotą usług o charakterze ciągłym jest zatem stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do ich świadczenia zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne.

Zatem w ujęciu § 5 ust. 1 pkt 4 powołanego powyżej rozporządzenia sprzedaż ciągła to świadczenie polegające na stałym, ciągłym, trwającym stale, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia. Świadczenia takie cechuje brak możliwości precyzyjnego wyodrębnienia etapów, w jakich są realizowane, tzn. nie sposób dokładnie określić, kiedy część takiej usługi zostaje wykonana. To strony umowy określają w ramach swobody zawierania umów okresy rozliczeń, przy czym nie powoduje to zaprzestania wykonywania usługi ciągłej bowiem jest ona wykonywana dalej do momentu ostatecznego rozwiązania umowy.

Sformułować zatem można wniosek, iż jako sprzedaż ciągłą można uznać każdą dostawę lub usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.

Jak już wskazano wyżej, w doktrynie prawa cywilnego wspomina się o zobowiązaniach o charakterze ciągłym, których istota polega na trwałości stosunku cywilnoprawnego oraz roli czasu w tym stosunku. Zobowiązanie ciągłe trwa przez cały okres obowiązywania umowy i nie może zostać wypełnione inaczej niż przez upływ czasu, na jaki umowa została zawarta (lub wypowiedzenie bądź rozwiązanie umowy).

Zgodnie z ogólną zasadą, faktura winna dokumentować każdą dostawę towarów lub świadczenie usług i być wystawiana, stosownie do § 9 ust. 1 powołanego rozporządzenia, w terminie siedmiu dni od dnia, w którym zdarzenia te miały miejsce. Odstępstwo od tej zasady, wynikające z zapisu § 9 ust. 2 znajduje uzasadnienie w istocie świadczenia ciągłego, które z uwagi na stałość i trwanie spełnienia tego świadczenia w czasie, sprowadza się do niemożności wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności stanowiących samodzielne świadczenia, a w konsekwencji na określenie konkretnego dnia dokonania takiej czynności (spełnienia świadczenia). W przypadku, gdy podatnik określa na fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z funkcjonowaniem Spółki X oraz Spółki P. w ramach Grupy X dokonany został podział zadań, kompetencji oraz ryzyk ponoszonych przez wymienione podmioty na podstawie przyjętej Strategii Korporacyjnej, Modelu Biznesowego oraz wydanych na podstawie Kodeksu Grupy X Zasad Współpracy w Obszarach Zarządczych, które są wiążące zarówno dla X, jak i P. Z tego względu istnieje konieczność dokonania rozliczeń pomiędzy X, a P., których podstawą będzie Umowa rozliczeniowa.

Stosownie do planowanej Umowy Wnioskodawca będzie wykonywał na rzecz P. SA następujące usługi:

• zadania operatora handlowo-technicznego, składające się na:
  • planowanie pracy jednostek wytwórczych w długim horyzoncie czasowym,
  • bieżące optymalizowanie pracy jednostek wytwórczych,
  • obsługę komunikacyjną i handlową,
  • wspierania P. w procesie rozliczeń,
• usługi związane z pośrednictwem w zawieraniu i wykonywaniu umów sprzedaży energii elektrycznej, składające się na:
  • planowanie sprzedaży energii elektrycznej,
  • prowadzenie operacji handlowych,
  • ewidencjonowanie i prowadzenie rozliczeń,
• usługi w zakresie zarządzania grupą instalacji CO2, składające się na:
  • formułowanie, uzgadnianie, realizację oraz raportowanie strategii działania w obszarze CO2,
  • zawieranie umów, realizację handlu, raportowanie roczne,
  • funkcje związane z administrowaniem,
  • monitorowanie, sprawozdawczość, weryfikację emisji CO2,
• usługi zakupu i sprzedaży paliwa niezbędnego do wytwarzania energii elektrycznej, składające się na:
  • przygotowywanie strategii w zakresie polityki paliwowej,
  • długoterminową gospodarkę paliwami,
  • zakup i sprzedaż paliw,
  • bieżącą gospodarkę paliwami.
  
  

W ramach planowanej Umowy, Wnioskodawca będzie prowadził operacje handlowe w imieniu i na rzecz P. S.A. W szczególności zaś Wnioskodawca będzie organizował przetargi na sprzedaż energii elektrycznej zgodnie z przepisami prawa, prowadził kontraktację energii elektrycznej wytwarzanej przez P. SA. z zachowaniem ograniczeń prawnych, zawierał umowy ramowe, prowadził negocjacje z kontrahentami, a także udostępniał środki finansowe na potrzeby zabezpieczeń w transakcjach handlowych.

Model Biznesowy przewiduje przejęcie przez Wnioskodawcę kluczowych funkcji związanych z prowadzeniem handlu energią elektryczną, CO2 i węglem oraz zarządzaniem produkcją energii elektrycznej, jak również ryzyk i aktywów związanych z tymi funkcjami. W rezultacie odpowiedzialność za optymalizację kosztów zmiennych produkcji i przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej zostanie skoncentrowana w Spółce. Spółka przejmie ryzyka wynikające z realizacji sprzedaży energii elektrycznej, a w tym w szczególności:

• ryzyko płynności rynku,
• ryzyko zmiany ceny produktów notowanych na giełdach i platformach obrotu oraz sprzedawanych w ramach przetargów,
• ryzyko zmienności produktowej i dopasowania produktów podlegających transakcjom handlowym do rzeczywistego profilu produkcji,
• ryzyko windykacji,
• ryzyko podwyższonych kosztów zmiennych produkcji energii elektrycznej wynikających z ograniczeń w możliwościach optymalizacji planu produkcji, wynikającego głównie z realizacji produkcji w instalacjach wytwórczych o relatywnie niższej sprawności,
• ryzyko pokrycia kosztów stałych funkcjonowania P. SA z przychodów uzyskanych ze sprzedaży energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach wytwórczych P. SA,
• ryzyko optymalizacji kosztu zakupu dodatkowych uprawnień do emisji CO2,
• ryzyko zmian cen paliw i dostaw paliw w wymaganych wolumenach,
• ryzyko związane z obsługą komunikacyjną rynku bilansującego, w tym zgłaszania umów sprzedaży energii do Operatora (np. brak zgłoszeń lub błędne zgłoszenia z winy Spółki lub w związku z awarią systemów informatycznych).
  
  

Świadczenia wykonywane przez Spółkę na rzecz P. SA wynikające z planowanej Umowy dokonywane będą przez cały okres obowiązywania Umowy, niezależnie od faktu, czy wynagrodzenie kalkulowane w sposób wskazany we wniosku przyjmować będzie wartość dodatnią, czy też ujemną.

Planowana Umowa zostanie zawarta na okres obowiązywania Modelu Biznesowego, tj. na okres 3 lat z możliwością przedłużenia na czas nieokreślony.

Zdaniem Spółki planowane usługi wykonywane na rzecz P. SA będą miały charakter usługi ciągłej. Usługi wykonywane przez Spółkę będą miały charakter świadczeń zdefiniowanych w planowanej Umowie, wykonywanych stale i w sposób powtarzalny. Konsekwentnie, usługi wymienione w planowanej Umowie będą wykonywane na bieżąco w okresie rozliczeniowym, a precyzyjne określenie momentu wykonania konkretnej usługi w danym okresie rozliczeniowym nie będzie możliwe.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, iż usługi, które realizowane będą przez Wnioskodawcę na podstawie planowanej Umowy, zaliczają się do usług złożonych, składających się z kombinacji różnych czynności.

Jak wskazano bowiem w treści wniosku, w celu prawidłowego odzwierciedlenia w Umowie ekonomicznego sensu transakcji, Spółka przejmie kluczowe funkcje związane z prowadzeniem handlu energią elektryczną, CO2 i zakupem paliw oraz zarządzaniem produkcją energii elektrycznej, jak również ryzyka (ryzyko ceny, ryzyko wolumenu oraz ryzyko kredytowe) i aktywa związane z tymi funkcjami – a w szczególności odpowiedzialność za optymalizację kosztów zmiennych produkcji i przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej.

W przedmiotowej sprawie możemy mówić więc o jednym świadczeniu (złożonym z kilku innych świadczeń składowych). Pojedyncze świadczenie ma miejsce wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być dzielona dla celów podatkowych. Wynika to z samego charakteru usługi, która składa się z różnych świadczeń, prowadzących jednak do jednego celu. W związku z powyższym wszystkie świadczenia powinny być zaklasyfikowane i opodatkowane tak, jak usługa podstawowa, która nadaje całości zasadniczy charakter.

Mając zatem na względzie fakt, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie będą ograniczać się wyłącznie do czynności wymienionych w treści wniosku związanych z przejęciem przez Wnioskodawcę kluczowych funkcji, ale obejmować będą również przejęcie ryzyk i aktywów związanych z tymi funkcjami, a także uwzględniając fakt, iż usługi wykonywane przez Spółkę będą miały charakter świadczeń wykonywanych stale i w sposób powtarzalny oraz wykonywanych na bieżąco w okresie rozliczeniowym, a precyzyjne określenie momentu wykonania konkretnej usługi w danym okresie rozliczeniowym nie będzie możliwe (przy czym przedmiotowy charakter sprzedaży oraz to, iż będzie rozliczana w cyklach miesięcznych będzie wynikał z zawartej Umowy), oraz biorąc pod uwagę obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż zdaniem tutejszego organu, usługi świadczone przez Wnioskodawcę na podstawie planowanej umowy będą nosić znamiona sprzedaży o charakterze ciągłym.

Z treści wniosku wynika, iż faktury miesięczne kalkulowane w oparciu o planowane (prognozowane) koszty i przychody będą wystawiane nie później niż siódmego dnia miesiąca od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży. Faktury te będą dokumentowały wykonanie usług o charakterze ciągłym wynikających z planowanej Umowy w okresie rozliczeniowym, którym dla Spółki będzie miesiąc kalendarzowy.

Uznanie, iż dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż może być kwalifikowana jako sprzedaż o charakterze ciągłym, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów powoduje, że w sprawie znajdzie zastosowanie § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia, na podstawie którego Wnioskodawca będzie zobowiązany wystawić fakturę VAT dokumentującą przedmiotową sprzedaż nie później niż siódmego dnia od dnia zakończenia miesiąca, w którym dokonano tej sprzedaży. Przy czym w takiej sytuacji na fakturze Wnioskodawca będzie zobowiązany wskazać tylko miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz wskazać datę wystawienia faktury.

Jak już zaznaczono powyżej, istotą świadczenia ciągłego jest stałość i trwanie spełnienia świadczenia w czasie, co sprowadza się do niemożności wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności stanowiących samodzielne świadczenia, a w konsekwencji określenia konkretnego dnia dokonania takiej czynności (spełnienia świadczenia).

Zatem w przedmiotowej sprawie uznać należy, iż na podstawie regulacji wynikających z § 5 ust. 1 pkt 4 w związku z § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia, obowiązek podatkowy dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług ciągłych powstanie z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży o charakterze ciągłym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, iż powoływane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne niewątpliwie kształtują sytuację prawną podatników w ich indywidualnych sprawach, lecz dotyczą konkretnego stanu faktycznego i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego. Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zaznaczyć należy, iż w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.