POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście działając na podstawie art. 216 oraz art. 14a §1-5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 z późn. zm.) w związku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do przychodu części kaucji gwarancyjnej zaliczonej na poczet kary umownej należnej od wykonawcy

postanawia

nie potwierdzić stanowiska zawartego w Pana wniosku.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Pana we wniosku stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Spółka cywilna w 2003 roku zawarła z inną firmą (osobą prawną) jako wykonawcą umowę, której przedmiotem była realizacja robót budowlanych związanych z budową zakładu na terenie strefy.

W art.XV ust.2.3 umowy znajduje się zapis dotyczący należnych kar umownych z tytułu nienależytego lub nieterminowego wykonania robót budowlanych przez wykonawcę.Na podstawie art.V w/w umowy jako gwarancję należytego i terminowego wykonania robót budowlanych przez wykonawcę (kaucję gwarancyjną), spółka cywilna zatrzymała kwotę odpowiadającą 10% wynagrodzenia wykonawcy netto.Po zakończeniu robót budowlanych, stanowiących przedmiot umowy, spółka cywilna zarzuciła wykonawcy, że roboty te nie zostały wykonane w sposób właściwy, ponieważ zaistniały wady i usterki w zrealizowanym obiekcie budowlanym. W terminach wyznaczonych przez spółkę cywilną wykonawca nie usunął części usterek. Z uwagi na fakt, iż spółka cywilna zamierzała załatwić sprawę ugodowo, zwróciła część kaucji gwarancyjnej, zatrzymując pozostałą kwotę należności do czasu ostatecznego usunięcia wszelkich wad i usterek przez wykonawcę.Z uwagi na fakt, iż wykonawca nie usunął tych wad i usterek terminowo i w całości, a do ugodowego załatwienia tej sprawy nie doszło spółka cywilna rozpoczęła nalicznie kar umownych na podstawie art. XV ust. 2.3 umowy.Na podstawie noty obciążeniowej spółka cywilna obciążyła wykonawcę pełną należnością z tytułu naliczonych kar umownych. Na poczet tych kar zaliczono tę część kaucji gwarancyjnej, która nie została zwrócona wykonawcy. Wystawiona przez spółkę cywilną nota obciążeniowa w oryginale i kopii została wysłana wykonawcy celem potwierdzenia. Wykonawca odmówił takiego potwierdzenia uznając, że roszczenie spółki cywilnej z tytułu kar umownych jest bezzasadne. W związku z powyższym sprawa stała się sporna i wymaga rozstrzygnięcia sądowego.Spółka cywilna nie zaksięgowała w/w części kaucji gwarancyjnej w poczet przychodów z tytułu kar umownych, ponieważ nie uzyskała potwierdzenia zgodności księgowania tych należności przez wykonawcę.

W Pana opinii wystawienie noty obciążeniowej, w której treści znajduje się zapis o zaliczeniu części niezwróconej wykonawcy kaucji gwarancyjnej na poczet kar umownych z tytułu nienależytego wykonania umowy, bez akceptacji takiego zaliczenia przez wykonawcę, nie powoduje powstania przychodu po stronie spółki cywilnej w dacie wystawienia noty. Z przepisu art. 14 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 z późn. zm.) wynika bowiem, że przychodem są otrzymane, a zatem zapłacone kary umowne. Natomiast w opisywanej sytuacji kwestia ta jest obecnie sporna pomiędzy spółką cywilną a wykonawcą, czego efektem jest brak akceptacji noty obciążeniowej przez wykonawcę. Pana zdaniem brak takiej akceptacji oznacza również, że brak jest podstaw do uznania tej należności za przychód spółki cywilnej. Przychód z tego tytułu mógłby bowiem powstać tylko wówczas, gdyby na takie zaliczenie wyraził zgodę wykonawca lub gdyby został wydany wyrok sądowy, na mocy którego sąd uznałby roszczenia spółki cywilnej z tego tytułu za zasadne. W świetle opisanego wyżej stanu faktycznego, przedstawionego przez Pana we wniosku stwierdzić należy, że spółka cywilna wyegzekwowała część kary umownej, należnej od wykonawcy na mocy umowy z 2003 roku poprzez potrącenie w/w należności w trybie art. 498 §1 Kodeksu cywilnego z części wynagrodzenia zatrzymanej jako kaucja gwarancyjna. Zgodnie z w/cyt. przepisem gdy dwie strony są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. W/w przepis nie uzależnia możliwości dokonania potrącenia od akceptacji dłużnika. Wobec powyższego w dacie dokonania potrącenia spółka cywilna uzyskała przychód. W przedmiotowej sprawie mają zatem zastosowanie przepisy art.14 ust.2 pkt 4) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 z późn. zm.), zgodnie z którymi przychodemz działalności gospodarczej są również otrzymane kary umowne.

Odnosząc powyższe do opisanego stanu faktycznego Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście postanowił jak w sentencji.