Przedstawiając stan faktyczny, Podatnik wskazuje, że bon towarowy stanowi rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do odbioru świadczenia i nie mieści się w definicji towaru (art. 4 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług), a więc nie może być dokumentowany fakturami VAT. Zgodnie natomiast z przepisami Ordynacji podatkowej, jedynymi dokumentami, które potwierdzają dokonanie przez podatnika określonych wydatków są faktury i rachunki. Jak wskazuje Spółka, problem występuje w sytuacji, gdy zaistnieje potrzeba skorygowania rachunku ze względu na zmianę ilości wydanych bonów, a co za tym idzie, zmianę wartości rachunku.

Uzupełniając wniosek, Spółka informuje, że zgodnie ze stanem na dzień złożenia wniosku, wystawiała ona rachunki za wydane dla kontrahenta bony żywieniowe.

Zdaniem Podatnika, forma korekty rachunku powinna odpowiadać treści korekty faktury VAT, tj. zawierać w szczególności imiona i nazwiska sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, dzień, miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny rachunku korekty oznaczonego jako "RACHUNEK - KOREKTA"; dane zawarte w rachunku, którego dotyczy rachunek korygujący, różnicę po korekcie.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi. W myśl art. 88 § 1 tej ustawy, podatnicy wystawiający rachunki są obowiązani kolejno je numerować i przechowywać kopie tych rachunków, w kolejności ich wystawienia, do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zakres informacji, które powinny być zawarte w rachunkach określony został natomiast rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. Nr 165, poz. 1373). Jak stanowi § 14 ust. 1 tego rozporządzenia, rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi zawiera co najmniej:

1. imiona i nazwiska (nazwę albo firmę) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź wykonawcy i odbiorcy usługi;
2. datę wystawienia i numer kolejny rachunku;
3. odpowiednio wyraz "ORYGINAŁ" albo "KOPIA";
4. określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe;
5. ogólną sumę należności wyrażoną liczbowo i słownie;
6. czytelny podpis wystawcy rachunku oraz odcisk pieczęci wystawcy rachunku, jeżeli się nią posługuje.

Powyższy katalog informacji, jakie powinny być zawarte w rachunku jest katalogiem otwartym, co oznacza, iż rachunek może zawierać także inne dane dotyczące transakcji.

Odnosząc się do wyrażonych przez Podatnika wątpliwości, wskazać należy, iż sposób korygowania rachunku nie został przez ustawodawcę doprecyzowany. Mając jednak na uwadze odrębność faktury i rachunku, w ocenie tut. Organu podatkowego, przy braku wyraźnego odesłania, brak jest podstaw do stosowania przepisów dotyczących korygowania faktur w odniesieniu do korekt rachunków. Jako że rachunek jest dokumentem odzwierciedlającym zdarzenie gospodarcze w zakresie danych wskazanych w powyższych przepisach, zdaniem Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, rachunek korygujący powinien zawierać dane analogiczne jak w przypadku rachunku pierwotnego, ze wskazaniem dokonywanych zmian, w sposób umożliwiający odtworzenie przebiegu transakcji i jej ostatecznego kształtu. Stanowisko Podatnika, iż korekta rachunku powinna odpowiadać treści korekty faktury, tj. zawierać m. in. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, uznać zatem należy za nieprawidłowe. Powołane przepisy nie wymagają, aby rachunki zawierały takie dane, w związku z czym, brak jest także podstaw, aby twierdzić, że powinny je zawierać korekty rachunków. Nie oznacza to jednak, iż umieszczenie powyższej informacji stanowi naruszenie przepisów dotyczących wystawiania rachunków. Jak już bowiem wskazano, ustawodawca określił jedynie minimalny zakres elementów składowych, jakie powinien zawierać rachunek.

Wskazać należy także, iż mając na uwadze zakres wniosku Podatnika (informacje, jakie powinna zawierać korekta rachunku), tut. Organ podatkowy nie weryfikuje, czy w przedstawionej sytuacji prawidłowym jest wystawianie przez Spółkę rachunku, lecz odnosi się jedynie do poruszonego przez Spółkę zagadnienia. Ponadto, jako iż odwołując się do definicji towaru Podatnik powołuje art. 4 ust. 1 ustawy, Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu informuje, że na gruncie obecnie obowiązującej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), definicja ta zawarta jest w art. 2 pkt 6 tej ustawy.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.