POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie obowiązku złożenia informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka z o.o. dokonała w 2005 r. wypłat na rzecz firmy „M” z Austrii z tytułu świadczonych na jej rzecz usług reklamowych i marketingowych. Wypłat dokonano w dniach 28.06.2005 r., 09.08.2005 r., 17.10.2005 r., 24.10.2005 r. oraz 31.12.2005 r. na podstawie faktur wystawionych przez firmę z Austrii. Zapłata nastąpiła w walucie EUR. Spółka otrzymała certyfikat rezydencji datowany na 27.06.2005 r. wystawiony na firmę „M” z Austrii. Wypełniając zapisy ustaw podatkowych w zakresie przekazywania informacji o wysokości przychodu uzyskanego w 2005 r. przez podatników niemających miejsca zamieszkania, siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Spółka wykazała uzyskany przez firmę z Austrii przychód na formularzu IFT-2R, właściwym dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Spółka ma wątpliwość na jakim formularzu (IFT-1R czy IFT-2R) powinna wykazać wysokość przychodu uzyskanego w 2005 r. przez podatnika mającego siedzibę w Austrii.

Zdaniem Spółki, mając na uwadze, iż wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług Spółka wypłaciła podmiotowi gospodarczemu, a nie osobie fizycznej znanej z imienia i nazwiska oraz, że Spółka otrzymała zaświadczenie o rezydencji podatkowej wystawione na firmę - właściwym dla wykazania przychodów uzyskanych przez firmę z Austrii będzie formularz IFT-2R a nie formularz IFT-1R.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn zm.) podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992 r. przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak stanowi art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 15.02.1992 r. płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku - sporządzone według ustalonego wzoru.

Jak stanowi art. 26 ust. 3d ustawy z dnia 15.02.1992 r. informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 2, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku.

Informacja o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej IFT-2/IFT-2R opublikowana została, jako załącznik nr 16, do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20.12.2004 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. Nr 279, poz. 2761 z późn. zm.).

Z uregulowania art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. wynika, iż podmioty wypłacające nierezydentom należności, o których mowa w art. 21 i 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są obowiązane jako płatnicy do poboru podatku. Jeżeli chcą zastosować stawki podatku wynikające z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo nie pobierać podatku zgodnie z taką umową muszą uzyskać od podatnika zaświadczenie o jego miejscu siedziby dla celów podatkowym, wydane przez właściwą administrację podatkową (tzw. certyfikat rezydencji).

Certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym w formie zaświadczenia (poświadczenia) przez administrację podatkową, właściwą dla rezydentury podatnika będącego odbiorcą należności, potwierdzającym dla celów podatkowych miejsce jego zamieszkania lub siedzibę. Forma certyfikatu jest indywidualnie ustalona w każdym państwie. Za granicą, w większości państw, certyfikat nie jest wydawany na określonym formularzu, nie zawsze jest też wprost nazwany „certyfikatem rezydencji”, a zatem każde zaświadczenie wydane przez właściwą władzę podatkową, które potwierdza posiadanie przez dany podmiot rezydencji podatkowej tego państwa jest wystarczające.

Certyfikatów nie mogą natomiast wydawać wadze administracyjne, gminne itp., certyfikat rezydencji musi pochodzić od właściwego organu administracji podatkowej. Nie jest też certyfikatem wniosek, na podstawie którego właściwe władze podatkowe mają wydać stosowne zaświadczenie.

Miejsce siedziby podatnika do celów podatkowych, które ma poświadczać certyfikat rezydencji należy pojmować jako państwo, w którym dana osoba (prawna bądź fizyczna) jest traktowana jako podatnik podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (jest opodatkowana z każdego źródła dochodu wskazanego przez to państwo, niezależnie od miejsca położenia źródła tego dochodu). Dla polskiego płatnika ważne jest również to, by certyfikat zaświadczał, że dany podatnik posiadał siedzibę do celów podatkowych w danym kraju w czasie osiągania dochodów. Przy czym udokumentowanie rezydencji podatkowej podmiotu zagranicznego może nastąpić zarówno przed jak i po dokonaniu pełnej płatności, tj. bez pobrania podatku. Jednak w razie uzyskania certyfikatu po dokonaniu płatności, taki certyfikat powinien potwierdzać rezydencję podatkową podmiotu za okres, w którym została dokonana płatność. Zauważyć ponadto należy, iż płatnik powinien dysponować oryginałem certyfikatu rezydencji, bądź poświadczoną przez notariusza kopią certyfikatu.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy zauważa, iż organ podatkowy nie jest obowiązany ani też uprawniony do dokonywania analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów, gdyż wniesienia wniosku nie wszczyna postępowania podatkowego. Stan faktyczny ma być przedstawiony przez Podatnika, a nie ustalany przez organ podatkowy na podstawie załączonych do wniosku dokumentów. Tym samym tut. Organ podatkowy zaznacza, iż przedmiotem oceny był stan faktyczny i stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku, nie poddano natomiast ocenie załączników do wniosku.

Odnosząc się do kwestii, na jakim formularzu (IFT-1R, IFT-2R) Spółka powinna wykazać wypłaty dokonane na rzecz rezydenta Austrii tut. Organ podatkowy zauważa, iż podmiotowość prawnopodatkowa firm zagranicznych wynika z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz wewnętrznych regulacji państwa siedziby danej spółki.

Umowa międzynarodowa zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921) stanowi, iż przez określenie osoba rozumie się osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób, natomiast określenie spółka oznacza osobę prawną lub inną jednostkę organizacyjną, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną.

Płatnicy na podstawie bieżących kontaktów z partnerem zagranicznym powinni mieć orientację, co do formy prawnej w której działa kontrahent zagraniczny. W sytuacji, gdy polski podmiot nie posiada takiej wiedzy, a posiadany certyfikat rezydencji nie precyzuje formy prawnej kontrahenta zagranicznego, to polska Spółka - na podstawie informacji uzyskanych od kontrahenta i jego dokumentów rejestracyjnych itp. - powinna ustalić, czy firma zagraniczna posiada osobowość prawną, bądź też mimo braku osobowości prawnej podlega w państwie swej rezydencji opodatkowaniu jak osoba prawna.

Pomocniczo w tym zakresie polskie podmioty mogą stosować załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wśród podmiotów utworzonych według prawa austriackiego, które są traktowane jak osoby prawne lista ta wymienia: "Aktiengesellschaft", "Gesellschaft mit beschränkter Haftung", "Versicherungsvereine auf Gegenseitigkeit", "Erwerbs-und Wirtschaftsgenossenschaften", "Betriebe gewerblicher Art von Körperschaften des öffentliches Rechts", "Sparkassen", i inne spółki utworzone zgodnie z przepisami prawa austriackiego podlegające opodatkowaniu austriackim podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, przy założeniu, że będący rezydentem Austrii kontrahent Podatnika, podlega opodatkowaniu austriackim podatkiem dochodowym od osób prawnych, należy uznać za prawidłowe stanowisko Podatnika, iż właściwym dla wykazania przychodów uzyskanych przez firmę z Austrii będzie formularz IFT-2R a nie formularz IFT-1R. W przeciwnym jednak wypadku, tj. gdy firma z Austrii nie podlega opodatkowaniu austriackim podatkiem dochodowym od osób prawnych, a podatnikami w Austrii są poszczególni wspólnicy spółki niemającej osobowości prawnej, polski podmiot powinien złożyć informacje IFT-1R, w których wysokość wypłat powinien wykazać odpowiednio do udziału poszczególnych wspólników w zyskach austriackiej spółki.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy zauważa, iż zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje pisemne interpretacje w indywidualnych sprawach, w zakresie postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych ratyfikowanych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej. Zatem tut. Organ podatkowy przekroczyłby swoją właściwość gdyby ustosunkował się do twierdzeń, iż przychody uzyskane przez firmę „M” z Austrii, jako zyski przedsiębiorstwa, w świetle umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu zawartej z Austrią nie będą opodatkowane w Polsce.