POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a, art. 216 §. 1 i § 2 oraz art. 236 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa /Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm./ Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek

postanawia

uznać stanowisko w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawarte we wniosku złożonym dnia 2 sierpnia 2006, uzupełnionym dnia 5 października 2006 roku oraz dnia 11 grudnia 2006 roku, za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka j. prowadzi działalność w branzy metalowej. Na potrzeby prowadzonej działalności wynajmowała działkę o powierzchni 349 m² położoną w Katowicach przy ulicy x, na której znajduje się część magazynu handlowego Spółki, opłacając czynsz najmu dla wynajmującego tj. y w Katowicach.W 2006 roku w celu uregulowania tytułu prawnego w/w nieruchomości, po sprawdzeniu w rejestrze ewidencyjnym gruntów Spółka uzyskała potwierdzenie, że wynajmowana nieruchomość stanowi własność Skarbu Państwa Urzędu Miasta Katowic.Za użytkowanie bez tytułu prawnego w/w nieruchomości Urząd Miasta Katowic zobowiązał s. j. do zapłaty odszkodowania z tytułu korzystania z w/w nieruchomości. Powyższe zobowiązanie zostało udokumentowane fakturą VAT nr 95/2006 i uregulowane przez Spółkę w dniu 30.06.2006 r.Wobec powyższego Spółka zawiesiła opłatę czynszową dotyczącą kosztu eksploatacji działki wobec y.W sprawie zasadności pobierania w/w opłaty czynszowej za użytkowanie działki przez y toczy się postępowanie sądowe.

Zadaje Pan pytanie, czy odszkodowanie zapłacone z tytułu korzystania z działki stanowiącej własność Skarbu Państwa, bez tytułu prawnego za okres od 1.01.2001 do 31.12.2005 stanowi koszt uzyskania przychodu.

Stoi Pan na stanowisku, iż koszty poniesione za użytkowanie nieruchomości stanowią koszt uzyskania przychodu w roku ich poniesienia, gdyż są związane z przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę i nie są wyłączone z kosztów na podstawie art. 23 PDOF.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, w oparciu o obowiązujące przepisy prawa podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek stwierdza, co następuje:

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23. Powołany przepis uzależnia uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów od spełnienia łącznie trzech warunków: - wydatek musi być faktycznie poniesiony, pomiędzy wydatkiem a przychodem musi zachodzić związek przyczynowy, wydatek nie może być wymieniony w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów podatkowych. Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jej funkcjonowaniem, o ile spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 22 ust.1 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niezależnie od powyższego ustawodawca wyłączył z grupy kosztów uzyskania przychodów szereg wydatków, które mają charakter kar i sankcji.Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonywanych robót i usług. Z brzmienia analizowanego przepisu wynika, że dotyczy on jedynie zdarzeń spowodowanych wadliwością towarów lub robót i usług będących przedmiotem działalności gospodarczej; wada jest w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji poniesionych wydatków z kosztów podatkowych. Oznacza to, że kary umowne i odszkodowania z innych tytułów niż wymienione w tym przepisie, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu.
Odszkodowanie zapłacone przez Spółkę nie dotyczyło wadliwości wyprodukowanych i sprzedanych przez Spółkę towarów. W świetle powyższego odszkodowanie, które wynikało z bezumownego korzystania z gruntów nie stanowi odszkodowań, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a stanowi wynagrodzenie za korzystanie z tej nieruchomości bez podstawy prawnej

Stosownie do art. 224 w związku z art. 230 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) właściciel ma prawo żądać wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy. Wynagrodzenie to jest konsekwencją korzystania z rzeczy bez zgody właściciela i stanowi formę zadośćuczynienia za naruszenie przysługującego właścicielowi prawa własności. Odszkodowanie za bezumowne korzystanie z nieruchomości obejmuje spodziewane korzyści z tytułu umowy najmu lub dzierżawy, która zostałaby zawarta, gdyby nieruchomość nie została zajęta.

Reasumując zapłacone odszkodowanie z tytułu bezumownego korzystania z gruntów nie zostało wymienione jako wydatek nie stanowiący kosztu uzyskania przychodu w świetle powołanego powyżej art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wydatki nie uznawane za koszty uzyskania przychodu. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż nieruchomość wykorzystywana była i jest w celu osiągania przychodów Spółki, a zatem odszkodowanie to stanowi koszt uzyskania przychodu w świetle art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Wobec powyższego Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek postanowił jak w sentencji.