Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r., Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w wyżej wymienionym przepisie, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Na podstawie ogólnej zasady unormowanej w art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Natomiast według art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28. Natomiast zgodnie z art. 28 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c i d, świadczonych na nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku VAT na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem, że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane. W przypadku gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, przepis ust. 7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług, wywiezione poza terytorium kraju.

W myśl powyższych przepisów warunkiem uznania za miejsce świadczenia państwa, które wydało nabywcy usługi numer, pod którym jest on zidentyfikowany dla potrzeb podatku VAT, jest wywiezienie po wykonaniu usługi towarów w terminie do 30 dni poza terytorium Polski. Ze złożonego wniosku wynika, iż majątek ruchomy, będący przedmiotem usług serwisowych, po dokonaniu napraw nie opuści terytorium kraju. Zatem należy stwierdzić, iż w badanym przypadku będzie miała zastosowanie norma przewidziana w art. 27 ust. 3 lit d, zgodnie z którą, miejscem świadczenia będzie miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone czyli Polska.