P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej we wniosku z dnia 11.10.2006 r. (wpływ do tutejszego Urzędu 16.10.2006.), uzupełnionym pismem z dnia 05.01.2007 r. (wpływ 08.01.2007 r.)

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że podstawowym przedmiotem działalności Spółki są usługi budowlane, głównie zbrojenie betonu. Podatnik wykonuje usługi na terenie kraju i za granicą.

Spółka, oprócz kont dewizowych w bankach w Polsce, posiada także konto w Banque Populaire we Francji. Na konto to wpływają środki w Euro z tytułu sprzedaży usług. Ze środków tych częściowo pokrywane są zobowiązania na rzecz dostawców zagranicznych lub środki te przekazywane są na rachunek dewizowy w Polsce.

W banku we Francji, w którym prowadzony jest rachunek Podatnika, nie są ogłaszane kursy kupna i sprzedaży waluty krajowej (Euro), będącej jednocześnie dla Spółki walutą obcą. Nie można więc, w celu wyliczenia zrealizowanych różnic kursowych, zastosować kursów kupna-sprzedaży tego banku.

W związku z powyższym Spółka zwraca się z pytaniem, jaki kurs walut należy stosować przy wycenie operacji na rachunku bankowym za granicą. W piśmie z dnia 05.01.2007 r. Podatnik uzupełnił przedmiotowy wniosek informując, że dotyczy on różnic kursowych ustalanych na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006 r.

Zdaniem Podatnika, ze względu na brak w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych odrębnych uregulowań w zakresie wyceny wpływów i rozchodów walut obcych na rachunku bankowym za granicą, do wyceny walut obcych wpływających na rachunek bankowy za granicą i rozchodowanych z tego banku stosuje się kurs średni NBP z dnia dokonania operacji.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego informuje, co następuje:

Zasady podatkowego ustalania różnic kursowych regulują – w zakresie przychodów – przepisy art. 12 ust. 2a i 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów – art. 15 ust. 1 i 1a tej ustawy.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 pkt 1 przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 2a przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. W myśl art. 12 ust. 3 zdanie drugie, jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 1 zdanie trzecie, jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów. Z kolei koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się na podstawie art. 15 ust. 1a jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Przytoczone przepisy stanowią wyraźnie, że różnice kursowe ustala się zawsze przy zastosowaniu kursu kupna albo kursu sprzedaży walut, ogłaszanego lub ustalonego przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, w banku we Francji prowadzącym rachunek Podatnika nie są ogłaszane kursy kupna i sprzedaży waluty krajowej (Euro), będącej dla Spółki walutą obcą, co skutkuje, jak twierdzi Wnioskodawca, brakiem możliwości zastosowania kursów kupna-sprzedaży tego banku w celu wyliczenia zrealizowanych różnic kursowych.

O ile zatem nie jest możliwe ustalenie przez bank, z którego usług korzystał Podatnik, odpowiednio kursu kupna albo kursu sprzedaży walut, w ocenie tutejszego organu podatkowego, Podatnik ustala różnice kursowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z zastosowaniem kursu swojego banku w Polsce.

Nie jest więc prawidłowe stanowisko Podatnika, że w sytuacji opisanej we wniosku, do wyceny walut obcych wpływających na rachunek bankowy za granicą i wypływających z tego rachunku stosuje się kurs średni NBP z dnia dokonania operacji.

Jak wyraźnie bowiem wskazują wyżej przytoczone przepisy, przychody i koszty ich uzyskania z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się na podstawie art. 12 ust. 2a i art. 15 ust. 1a przy zastosowaniu odpowiednio kursu kupna walut albo kursu sprzedaży ogłaszanego przez bank, z którego usług korzystał podatnik. Wobec wyraźnej dyspozycji tych przepisów, nie istnieje możliwość, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, zastosowania kursu średniego NBP.

Natomiast w przypadku przychodów związanych z działalnością gospodarczą oraz kosztów ich uzyskania, różnice kursowe ustala się na podstawie art. 12 ust. 3 i art. 15 ust. 1 przy zastosowaniu kursów odpowiednio kupna walut lub sprzedaży walut ustalonych przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowaniu kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski. Zatem aby ustalić różnice kursowe w przypadku przychodów związanych z działalnością gospodarczą oraz kosztów ich uzyskania, potrzebna jest znajomość łącznie: 1) kursów kupna/sprzedaży walut ustalonych przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód/ponoszący koszt, oraz 2) kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski.

Jak z powyższego wynika, zarówno przy ustalaniu różnic kursowych od przychodów i kosztów ich uzyskania od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych, jak też związanych z działalnością gospodarczą, niezbędna jest znajomość kursów kupna/sprzedaży walut ustalonych przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód/ponoszący koszt.

Konkludując, w sytuacji przedstawionej we wniosku, w której nie jest możliwe ustalenie przez bank, z którego usług korzystał Podatnik, odpowiednio kursu kupna albo kursu sprzedaży walut, Spółka ustala różnice kursowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z zastosowaniem kursu sprzedaży/kupna waluty banku, z którego usług korzysta Wnioskodawca w Polsce.

Biorąc pod uwagę powyższe, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja co do zakresu zastosowania przepisów prawa podatkowego została dokonana dla stanu faktycznego opisanego we wniosku i w oparciu o przepisy obowiązujące do dnia 31.12.2006 r. i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego i faktycznego przedstawionego przez Pytającego. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę praw i obowiązków Podatnika.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).