Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kętrzynie na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), postanawia uznać stanowisko Wnioskodawcy zawarte w piśmie Nr PG-1582/06 z 27.12.2006 r., jako prawidłowe.

Z przedstawione stanu faktycznego wynika, iż Spółka dokonała w 2006 r. sprzedaży na rzecz Powiatu K., majątku służącego działalności ciepłowniczej, w tym nieruchomości i ruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu. Powyższa decyzja podyktowana była niekorzystnymi warunkami techniczno-ekonomicznymi związanymi z eksploatacją wyżej wymienionych rzeczy. Stuprocentowym udziałowcem Spółki jest Gmina Miejska K., natomiast przedmiotowy majątek dotyczy prowadzonej działalności na terenie położonym w Gminie Wiejskiej K, do której zadań należy między innymi zaopatrzenie w ciepło. Podjęte przez Spółkę próby sprzedaży wyżej wymienionych środków trwałych w drodze przetargu nieograniczonego, nie doszły do skutku z powodu braku oferentów. Wysokość rynkowa sprzedanego majątku wynosi ok. 800.000,- zł, co wynika ze sporządzonego w 2005 r. operatu szacunkowego. W wyniku negocjacji, Powiat K. zaoferował cenę zakupu towarów za kwotę stanowiącą poniżej 1% wartości.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy określona w umowie kupna-sprzedaży między Spółką a Powiatem, cena znacznie odbiegająca od rynkowej, może stanowić podstawę opodatkowania, czy też za podstawę opodatkowania powinna być przyjęta, określona wyżej wartość rynkowa?
Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania wyżej wymienionej transakcji winna być wartość uzyskana od kupującego z powodu braku możliwości przedmiotowego mienia w drodze przetargu.

Tutejszy organ podatkowy podziela stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności między innymi otrzymane pieniądze i wartości pieniężne.

Natomiast art. 14 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.
Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 14 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy).

Zaznaczyć należy, iż organy podatkowe nie mają prawa ingerować w sferę swobody zawierania umów cywilnoprawnych, natomiast wyłącznie oceniają ich skutki prawnopodatkowe. Jeżeli dochodzi do ujawnienia przez organy podatkowe znaczącej różnicy pomiędzy ceną sprzedaży przedmiotu umowy a ceną jaką tego rodzaju przedmiot mógłby osiągnąć w obrocie z innymi podmiotami, organy te podejmują, w ramach przysługujących im uprawnień, działania dla ustalenia przyczyn wystąpienia tej różnicy oraz związanych z nią ewentualnych skutków podatkowych. Organ podatkowy doprowadza do ustalenia – dla celów podatkowych – wartości sprzedaży składnika majątku, gdy cena podana przez strony w umowie odbiega znacznie i w sposób nieuzasadniony od ceny rynkowej. W sytuacji zaniżenia ceny umownej skutkuje to zwiększeniem przychodów zbywcy.

Zdaniem tutejszego organu podatkowego, wskazane przez Wnioskodawcę przyczyny (niekorzystne warunki techniczno-ekonomiczne oraz próba sprzedaży w drodze przetargu nieograniczonego), uzasadniają przyjęcie przez Spółkę jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych wartości wyrażonej w cenie określonej w umowie zawartej z Powiatem K. dotyczącej zbycia nieruchomości i ruchomości służącej działalności ciepłowniczej, pomimo, że wartość ta znacząco odbiega od ceny rynkowej.

Ponadto tutejszy organ informuje, iż:
- interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia,
- interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwy organ podatkowy i organ kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kętrzynie w terminie 7 dni od daty doręczenia – art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie – art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej.