Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik jest zatrudniony w firmie polskiej. W minionym roku na polecenie pracodawcy w wyznaczonych terminach przebywał poza granicami kraju. W tych okresach otrzymywał od pracodawcy wynagrodzenie za pracę oraz inne należności związane z odbytą delegacją. Wskazane kwoty wypłacone zostały w Polsce.

Wnioskujący zwraca się z zapytaniem, czy w wymienionym przypadku, w stosunku do otrzymywanych przez niego świadczeń za okres wykonywania pracy poza granicami kraju, zastosowanie znajdują przepisy odnoszące się do zwolnienia z opodatkowania diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika z art. 21 ust. 1 pkt. 16 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), czy też mają zastosowanie przepisy dotyczące dochodów osób przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy z art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik uważa, że w omawianej sytuacji zastosowanie znajdują przepisy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ wymieniony pobyt za granicą nie był związany z przebywaniem czasowym w myśl art. 7 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 139 poz 993 ze zm.), zadania jakie wykonywał nie były świadczone w ramach odrębnej umowy o pracę, a uzyskiwane wynagrodzenie było wypłacane i opodatkowane w Polsce. Wnioskujący uważa także, iż otrzymywane diety będące faktyczną rekompensatą zwiększonych kosztów utrzymania za granicą nie były źródłem jego dochodu.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań – Nowe Miasto zważył, co następuje:

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wyjaśnienia pojęcia podróży służbowej, dlatego też koniecznym jest posiłkowanie się definicją wskazanego terminu zawartą w art. 775 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. 1998 r. Nr 21 poz. 94 ze zm.), gdzie pojęcie podróży służbowej określono jako każde udanie się pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy w celu wykonania zadania służbowego. Przyjąć należy także, że podróż służbowa obejmuje czas dojazdu do miejsca wykonywania pracy, czas świadczenia pracy i czas powrotu do stałego miejsca zatrudnienia. Powyższe pozwala stwierdzić, iż podróżą służbową jest wykonywanie zadania określonego przez pracodawcę poza miejscowością, w której znajduje się stałe miejsce pracy pracownika, w terminie i miejscu określonym w poleceniu wyjazdu służbowego. Przy czym istotnym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się stałe miejsce pracy pracownika, a nie tylko poza siedzibą pracodawcy.

Odmienną sytuację reguluje przepis art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż wolna od podatku dochodowego jest część dochodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy, z wyjątkiem wynagrodzenia uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej, w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień w którym wykonywana była praca. Zacytowany przepis dotyczy bezpośrednio pracowników czasowo przebywających za granicą, to znaczy takich, których stałe miejsce wykonywania pracy, zgodnie z umową o pracę znajduje się za granicą.

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, że świadczenie przez pracownika pracy poza granicami kraju odbywało się w miejscu, które według umowy o pracę nie jest miejscem stałego jej wykonywania, zatem umotywowanym staje się stwierdzenie, iż była ona wykonywana w ramach podróży służbowej. Tym samym zasadnym jest zastosowanie do uzyskanych z tego tytułu diet i innych należności rozwiązań przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Omawiane powyżej zwolnienie powodowane jest przede wszystkim tym, że kwoty diet i innych należności związanych z podróżą służbową mają charakter realnego pokrycia kosztów samej podróży oraz ryczałtowego pokrycia zwiększonych kosztów utrzymania w czasie tej podróży. Nie mają one zatem charakteru rzeczywistego przysporzenia majątkowego, lecz stanowią zwrot wydatków jak gdyby wyłożonych za pracodawcę. Niemniej jednak należności za czas podróży służbowej stanowią de facto element wynagrodzenia ze stosunku pracy, których zasady wypłacania regulowane są w oparciu o art. 775 §3 ustawy Kodeks pracy odnoszący się do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granice kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 ze zm.). Ponieważ ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) przewiduje zwolnienie z opodatkowania diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, stąd regułą jest, iż w świetle art. 21 ust. 1 pkt 16 w związku z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, diety i inne należności za czas podróży służbowej pracowników w wysokości przekraczającej pułap określony w odrębnych przepisach stanowią przychód ze stosunku pracy podlegający podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

Zatem otrzymane przez Wnioskującego diety i inne należności (z tytułu wykonywania wskazanego przez pracodawcę zadania poza stałym miejscem pracy określonym w umowie o pracę), będą wolne od podatku dochodowego, jednakże tylko do wysokości określonej w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granice kraju.

Powyższa interpretacja jest oparta o stan faktyczny przedstawiony we wniosku podatnika oraz o stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia przedstawionego zdarzenia.