INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2012 r. (data wpływu 6 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 29 października 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją inwestycji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 29 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją inwestycji.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina - w latach 2008-2011 - poniosła wydatki na inwestycję dotyczącą budowy kanalizacji sanitarnej w miejscowościach S. i O. Środki na jej realizację pochodziły ze środków własnych Gminy oraz ze środków pochodzących z Unii Europejskiej. W dniu 10 lutego 2011 r. podpisała umowę z samorządem Województwa o przyznanie pomocy w ramach działania „Podstawowe usługi dla gospodarki i ludności wiejskiej”, objętego PROW na lata 2007-2013. W jej wyniku Gminie przyznano dofinansowanie do wysokości 813.893,00 zł kosztów kwalifikowanych inwestycji, czyli wartości netto prac.

Po zakończeniu inwestycji, Gmina planowała wyłonienie operatora obsługującego budowaną sieć, przy czym istniejąca sieć kanalizacji jest obsługiwana przez firmę P. z miejscowości N. Również nowobudowaną sieć kanalizacyjną miała zamiar oddać w użytkowanie na podstawie cywilnoprawnej umowy dzierżawy tej Spółce, która miała zajmować się obsługą sieci w pełnym zakresie, płacąc Gminie czynsz dzierżawny. Realizowana inwestycja służyłaby w takim przypadku wykonywaniu odpłatnych usług w postaci oddania majątku Gminy w użytkowanie na podstawie umowy dzierżawy i pobierania z tego tytułu wynagrodzenia. Gmina jest podatnikiem VAT czynnym. Jej zamiarem było to, aby inwestycja w sieć kanalizacyjną służyła czynnościom opodatkowanym realizowanym na podstawie umowy cywilnoprawnej. W związku z tym, że inwestycja była realizowana przy udziale środków unijnych, wystąpiono do Urzędu Marszałkowskiego o wyrażenie opinii w kwestii takiego zadysponowania powstałą siecią i ewentualnej zmiany umowy przyznającej dofinansowanie w sposób, który umożliwiałby takie zadysponowanie majątkiem. W dniu 27 lutego 2012 r. Gmina otrzymała informację, że wniosek o zmianę umowy nie może być zaakceptowany, a przekazanie inwestycji w odpłatną dzierżawę Spółce, pozbawi Gminę prawa do uzyskanej dotacji. W związku z powyższym, dokonała zmiany koncepcji wykorzystywania inwestycji do wykonywania we własnym zakresie odpłatnych usług w ramach czynności opodatkowanych. Aby zachować dotację podjęto decyzję o zleceniu jedynie zarządu i administrowania siecią kanalizacyjną na rachunek i w imieniu Gminy, własnej jednostce organizacyjnej (Zakładowi Gospodarki Komunalnej). Natomiast rozliczanie należnego podatku od towarów i usług w związku z odpłatnym świadczeniem usług odprowadzania ścieków następuje przez Gminę w składanych przez nią deklaracjach VAT-7. Ten sposób rozliczania usługi jest realizowany za okres od oddania inwestycji do użytkowania, do rozliczeń bieżących. Inwestycja w sieć sanitarną w miejscowościach S. i O. nie jest w jakiejkolwiek części wykorzystywana do nieodpłatnych świadczeń na rzecz osób trzecich lub jednostek organizacyjnych Gminy. W całości inwestycja służy czynnościom opodatkowanym realizowanym na podstawie umów cywilnoprawnych, zawieranych w imieniu i na rachunek Gminy. Sprzedaż usług odprowadzania ścieków jest realizowana na rachunek Gminy, która obroty z tego tytułu wykazuje bieżąco w składanych deklaracjach w sprawie podatku od towarów i usług.

Wydatki Gminy na inwestycję (z uwzględnieniem środków unijnych) wyniosły ponad 1 milion 300 tysięcy złotych, w tym podatek od towarów i usług ujęty w fakturach VAT wystawionych na rzecz Gminy przez wykonawców. Gmina nie odliczała podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez wykonawców i przez nią w całości opłaconych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na zakup towarów i usług związanych z realizacją ww. inwestycji...
• Kiedy w przedstawionym stanie faktycznym powstało dla Gminy prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z poniesionymi wydatkami na realizację inwestycji...
• Czy w przypadku, gdy Gmina nie zrealizowała prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ww. inwestycją, może obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekt deklaracji podatkowych obejmujących okresy poniesienia wydatków, nie później niż w okresie 5 lat od początku roku, w którym wystąpiło to prawo...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym:

1. przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami służącymi realizacji przedmiotowej inwestycji, gdyż wydatki te związane są z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług i taki zamiar ich przeznaczenia istniał od dnia podjęcia inwestycji;
2. prawo odliczania podatku naliczonego związanego z wydatkami na realizację ww. inwestycji powstało w okresach otrzymania faktur potwierdzających dokonanie nabyć towarów i wykonanie usług służących przedmiotowej inwestycji;
3. w przypadku nieodliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług służących realizacji inwestycji, może skorzystać z tego prawa do podatku naliczonego poprzez dokonanie korekt deklaracji w sprawie podatku od towarów i usług za okresy, kiedy powstało prawo do podatku naliczonego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym powstało prawo do podatku naliczonego.

Po powołaniu treści art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy Gmina stwierdziła, że aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego muszą być spełnione kumulatywnie (łącznie) dwie przesłanki:

1. odliczenia tego dokonywać musi podatnik podatku od towarów i usług oraz
2. towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Gmina zaznaczyła, iż powyższe wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Po powołaniu treści art. 15 ust. 6 ustawy podniosła, że jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania na podstawie powyższego przepisu, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 73, poz. 392), którego treść przytoczyła. Wskazała, że umowy cywilnoprawne są klasyfikowane jako pozostające w związku z czynnościami opodatkowanymi.

Stwierdziła, że gminy są zwolnione od podatku od towarów i usług w zakresie realizowanych przez nie zadań własnych określonych ustawą, jednakże z wyjątkiem takich zadań, których wykonywanie odbywa się na podstawie umów cywilnoprawnych.

Gmina powołała treść art. 2 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), a następnie stwierdziła, że zadania własne gminy wskazane są w sposób wyraźny w art. 7 ust. 1 tej ustawy i należą do nich w szczególności kwestie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Podniosła, że cytowany przepis § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia stanowi jednocześnie o wyłączeniu zwolnienia od podatku czynności podejmowanych przez gminę na podstawie umów cywilnoprawnych, co Jej zdaniem jest kluczowe dla oceny przedmiotowego stanu faktycznego, ponieważ wybudowana w ramach inwestycji sieć sanitarna – choć jest zarządzana przez podmiot w ramach struktury organizacyjnej Gminy – to usługi świadczone są na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z odbiorcami ścieków. Wskazała, że wobec powyższego świadczenie w ramach umowy cywilnoprawnej usług kanalizacyjnych przez Gminę skutkuje uzyskiwaniem po Jej stronie korzyści majątkowej. Stwierdziła zatem, iż art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia, nie znajdują w niniejszej sprawie zastosowania, ponieważ realizując przedmiotowy projekt, Gmina nie działała jako podmiot wykonujący zadania własne zlecone ustawą, w zakresie których podlegałaby zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, o którym mowa w ww. § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia. Gmina bowiem, ponosząc wydatki związane z przedmiotową inwestycją, działa z zamiarem wykorzystania sieci kanalizacyjnej do świadczenia usług na podstawie umów cywilnoprawnych. Zdaniem Gminy, zawarta pomiędzy nią, jako właścicielem sieci, a odbiorcą usług cywilnoprawna umowa, spełnia przymiot odpłatności, co w konsekwencji przesądza o tym, że występuje ona w tym zakresie w obrocie jako podatnik podatku od towarów i usług, a nabywane przez nią towary lub usługi wykazują bezpośredni związek z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zdaniem Gminy, z powyższych przepisów wynika, iż fakt odpłatnego świadczenia przez nią usług na podstawie umowy cywilnoprawnej, skutkuje uzyskiwaniem obrotów z działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, czego konsekwencją jest przyznanie Jej prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług przy realizacji wskazanej inwestycji. Stanęła na stanowisku, iż prawo to nie jest ograniczone faktem uzyskania przez Gminę na finansowanie inwestycji środków z funduszy pomocowych, gdyż obejmują one jedynie część kwoty netto i są przyznane z założeniem, że wydatek w części obejmującej podatek nie jest kosztem kwalifikowanym, gdyż podlega odliczeniu przez beneficjenta od jego podatku należnego. Gmina uważa, iż zmiana koncepcji wykorzystywania inwestycji do wykonywania odpłatnych usług w ramach czynności opodatkowanych, poprzez zawarcie umowy cywilnoprawnej bezpośrednio z odbiorcami i zarządzanie inwestycją przez podmiot w ramach Jej struktury organizacyjnej, zamiast zawarcia umowy dzierżawy ze Spółką, nie wpływa na prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na wykonanie inwestycji. Dodatkowo nadmieniła, że przedmiotowa inwestycja jest współfinansowana przez Samorząd Województwa, w ramach działania objętego PROW na lata 2007-2013. W programie tym, podatek od towarów i usług nigdy nie jest kosztem kwalifikowanym, gdyż przyjmuje się, że gminy będą mogły ten podatek odzyskać. Jednak, aby zrealizować to prawo, niezbędne jest np. zawarcie umowy dzierżawy sieci z przedsiębiorstwem zewnętrznym. Gmina zaakcentowała, iż na taką umowę nie zgadza się w przedmiotowym przypadku instytucja finansująca, gdyż wychodzi z założenia, że pomoc ma być udzielana gminie, a nie firmie zewnętrznej.

Następnie, po powołaniu treści art. 86 ust. 10 pkt 1, ust. 11 i ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdziła, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługiwało Jej w momencie nabycia poszczególnych towarów i usług związanych z realizacją inwestycji, potwierdzonego „prawidłową fakturą VAT”. Istotnym był już pierwotny zamiar Gminy wykorzystania sieci wodociągowej do czynności podlegających opodatkowaniu, tj. oddania tej sieci w odpłatną dzierżawę podmiotowi prawa handlowego i czerpania z tego tytułu korzyści w postaci czynszu dzierżawnego. Z uwagi jednak na fakt, iż pomimo przysługującego Jej prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nakładami na sieć kanalizacyjną, podatku tego dotychczas nie odliczyła, błędnie oceniając, że nie ma do tego prawa, może, na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy, złożyć korektę deklaracji za okresy, w których prawo to Jej przysługiwało.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Według regulacji ust. 11 powyższego artykułu, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jak stanowi ust. 13 tego artykułu, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Według treści § 2 ww. artykułu, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według regulacji ust. 6 powyższego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 tej ustawy, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (ust. 1 pkt 3 powyższego artykułu).

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według regulacji art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne lub możliwość stosowania zwolnień od podatku.

Stosownie do brzmienia § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższych przepisów, odpłatne świadczenie usług przez jednostki samorządu terytorialnego realizowane w ramach umów cywilnoprawnych, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w latach 2008-2011 Gmina – podatnik VAT czynny - poniosła wydatki na inwestycję dotyczącą budowy kanalizacji sanitarnej. Środki na jej realizację pochodziły ze środków własnych oraz środków pochodzących z Unii Europejskiej. Wydatki Gminy z tego tytułu wyniosły ponad 1 milion 300 tys. złotych, w tym podatek od towarów i usług. Gmina w całości uregulowała należności z wystawionych na swoją rzecz faktur, jednak nie odliczała podatku naliczonego przyjmując, iż nie ma do tego prawa.

Po zakończeniu inwestycji, Gmina planowała wyłonienie operatora obsługującego budowaną sieć, przy czym istniejąca sieć kanalizacji jest obsługiwana przez Spółkę. Również nowobudowaną sieć kanalizacyjną miała zamiar oddać w użytkowanie na podstawie cywilnoprawnej umowy dzierżawy tej Spółce. W związku jednak z tym, że realizacja inwestycji odbywała się przy udziale środków unijnych, Gmina wystąpiła do Urzędu Marszałkowskiego o wyrażenie opinii w kwestii takiego zadysponowania powstałą siecią kanalizacji i ewentualnej zmiany umowy przyznającej dofinansowanie w sposób, który umożliwiałby takie zadysponowanie majątkiem. Ponieważ otrzymała informację, że wniosek o zmianę umowy nie może być zaakceptowany, a przekazanie inwestycji w odpłatną dzierżawę Spółce, pozbawi Gminę prawa do uzyskanej dotacji, dokonała zmiany koncepcji wykorzystywania wybudowanej sieci sanitarnej. Podjęła decyzję o zleceniu jedynie zarządu i administrowania ww. siecią na rachunek i w imieniu Gminy, własnej jednostce organizacyjnej (Zakładowi Gospodarki Komunalnej). Rozliczanie należnego podatku od towarów i usług w związku z odpłatnym świadczeniem usług odprowadzania ścieków następuje przez Gminę w składanych przez nią deklaracjach VAT-7. Ten sposób rozliczania usług odprowadzania ścieków realizowany jest od momentu oddania inwestycji do użytkowania, do rozliczeń bieżących. Inwestycja nie jest wykorzystywana do nieodpłatnego świadczenia usług na rzecz osób trzecich, bądź jednostek organizacyjnych Gminy. Służy w całości czynnościom opodatkowanym realizowanym na podstawie umów cywilnoprawnych, zawieranych w imieniu i na rachunek Gminy. Sprzedaż usług odprowadzania ścieków jest realizowana na rachunek Gminy, która obroty z tego tytułu wykazuje w składanych deklaracjach dotyczących podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sprawy oraz treść powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, iż Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupami dotyczącymi przedmiotowej inwestycji - skoro służy świadczeniu przez Gminę odpłatnych usług odprowadzania ścieków, z tytułu których od momentu oddania sieci sanitarnej do użytkowania rozlicza podatek należny - a więc jest wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponieważ - jak wynika z treści wniosku – pierwotnym zamiarem Gminy, już na etapie ponoszenia nakładów, było wykorzystywanie przedmiotowej inwestycji do wykonywania czynności opodatkowanych poprzez oddanie w dzierżawę, prawo do odliczenia podatku naliczonego powstało w rozliczeniu za okresy, w których otrzymała faktury dokumentujące ww. wydatki lub w deklaracji podatkowej składanej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Z uwagi na fakt, iż – jak Gmina wskazała - nie odliczyła podatku naliczonego związanego z ww inwestycją, może tego dokonać poprzez złożenie korekt deklaracji podatkowych za okresy, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym prawo to wystąpiło.

Jednocześnie wskazuje się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, ponieważ kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.