POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 26.06.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 03.07.2006 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dokumentacji wymaganej dla zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT

stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego

Uzasadnienie

Podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej również WDT).

W dniu 27.04.2006 r. Podatnik dokonał sprzedaży towaru dla duńskiego kontrahenta, która została udokumentowana fakturami sprzedaży.

Towar został odebrany w dniu 28.04.2006 r. przez przewoźnika duńskiej spedycji.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, Podatnik zastosował stawkę podatku w wysokości 0%. Jednakże z uwagi na fakt, iż do dnia złożenia deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 za miesiąc kwiecień 2006 r. Podatnik nie otrzymał potwierdzenia odbioru dokonanej dostawy, opodatkował transakcję wg stawki 22%. Również w następnych okresach rozliczeniowych Podatnik nie otrzymał dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

Podatnik posiada następujące dokumenty:

• kopie faktur dotyczących przedmiotowej sprzedaży,
• specyfikację wysyłkową poszczególnych sztuk ładunku, potwierdzoną przez kierowcę wiozącego ładunek (nie potwierdzoną przez odbiorcę w Danii),
• dokument przewozowy CMR podpisany przez kierowcę w dniu załadunku (nie potwierdzony przez odbiorcę w Danii),
• odesłane przez firmę duńską oryginały faktur z nieczytelnym podpisem i firmowymi pieczątkami odbiorcy.

Z elektronicznej korespondencji Podatnika z kontrahentem duńskim wynika, że kwestionuje on jakość dostarczonego przez Podatnika towaru i z tego względu nie odsyła sprzedawcy dokumentów potwierdzających odbiór towaru.

Natomiast spośród dowodów wymienionych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT Podatnik posiada następujące dokumenty:

• zamówienia duńskiego kontrahenta na wysłany towar,
• informację pisemną, przesłaną faksem z Danii, o terminie załadunku i numerze naczepy, na którą przedmiotowy towar miał być załadowany,
• liczną korespondencję elektroniczną: ze strony Podatnika - upominającą o przesłaniu dokumentów, a ze strony kontrahenta duńskiego - odmawiającą, ze względu na kwestionowaną jakość towaru,
• dokument potwierdzający zapłatę za towar (wyciąg bankowy z dnia 02.05.2006 r.).

Podatnik zwraca się z wnioskiem o potwierdzenie zasadności swojego stanowiska, w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, na podstawie posiadanych w/wym. dokumentów.

Zdaniem Podatnika, w analizowanej sprawie, posiadane przez Spółkę dokumenty są wystarczające do zastosowania stawki 0% i jednocześnie skorygowania deklaracji VAT-7 za kwiecień 2006 r. W rzeczywistości towar został bowiem wywieziony z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, natomiast zapłata za towar została dokonana natychmiast po wysyłce i odebraniu towarów.

Po przeanalizowaniu zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego oraz stanowiska wnioskodawcy, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Podatnik dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Zakres czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem opodatkowaniu podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Natomiast stosownie do treści art. 41 ust. 3 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W art. 42 zostały określone warunki, od spełnienia których uzależnione jest zastosowanie stawki podatku 0%.

I tak, zgodnie z ust. 1 cyt. przepisu, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W art. 42 ust. 3 oraz w rozszerzającym go katalogu dowodów wskazanych w ust. 11 tego artykułu cyt. ustawy, zostały wymienione rodzaje dowodów, dokumentujących dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Dowodami tymi są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 42 ust. 3 ustawy o VAT):

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w przypadku, gdy ww. dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Podatnik posiada dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT tj. kopie faktur sprzedaży, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument przewozowy CMR podpisany przez kierowcę w dniu załadunku (jednakże nie potwierdzony przez odbiorcę w Danii).

Dodatkowo Podatnik posiada dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT tj. korespondencję handlową (elektroniczną), zamówienie duńskiego kontrahenta, dokument potwierdzający zapłatę za towar (wyciąg bankowy).

Należy zauważyć, iż ustawodawca nie wskazał jakie konkretnie dokumenty uznaje się za potwierdzające przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium innego państwa członkowskiego, lecz muszą to być dowody, które łącznie potwierdzają wywóz z kraju oraz dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy.

Należy przy tym zauważyć, że w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT ustawodawca zawarł katalog otwarty dla dowodów dokumentujących WDT, a zatem Podatnik nie jest zobowiązany do przedstawienia wyłącznie dowodów tam wskazanych. Może on również przedłożyć inne dowody potwierdzające odebranie towaru przez nabywcę na terytorium innego państwa członkowskiego. Na podatniku bowiem ciąży obowiązek udowodnienia, że towar został wywieziony i dostarczony do nabywcy.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, w opinii tut. Organu podatkowego posiadane przez Podatnika dokumenty łącznie potwierdzają zaistnienie w analizowanym przypadku WDT i są wystarczające dla zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Dodatkowo tut. Organ zwraca uwagę, iż zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy o VAT, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 (w zakresie dowodów potwierdzających wywóz i dostarczenie towarów), nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju.

Natomiast otrzymanie przez podatnika dowodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie późniejszym niż określony w ust. 12 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, w której wykazał dostawę towarów (art. 42 ust. 13 ustawy o VAT). W analizowanym przypadku jest to kwiecień 2006 r.