W dniu 05.10.2006r. spółka .... wystąpiła do tut. Organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Wniosek dotyczy podatku od towarów i usług.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się m.in. sprzedażą nowych samochodów, prowadząc jednocześnie serwis samochodowy i sprzedaż części. Spółka zakupuje samochody w celu dalszej odsprzedaży, w związku z czym odlicza pełną kwotę podatku naliczonego z faktur zakupu.
Aby umożliwić potencjalnym klientom dokładniejsze zapoznanie się z ofertami samochodowymi, Spółka umożliwia im dokonywanie jazd próbnych, z wykorzystaniem samochodów demonstracyjnych, zakupionych celem dalszej odsprzedaży w ciągu roku, zarejestrowanych i ubezpieczonych przez Spółkę. Przedmiotowe samochody pozostają na towarach handlowych przez okres 12 miesięcy i wykorzystywane są do jazd testowych oraz jako samochody demonstracyjne. Zdarzają się jednak sytuacje, że tak zaewidencjonowanych samochodów nie udaje się sprzedać w okresie 12 miesięcy i po upływie roku zalicza się je do środków trwałych. Zaewidencjonowanie samochodów osobowych jako środki trwałe skutkuje korektą kwoty podatku VAT naliczonego o odliczonego przy ich zakupie do wysokości 50% (nie więcej jednak niż 5.000 zł), a po zmianie ustawy w 2005r. – 60% ( nie więcej niż 6.000zł). Przedmiotowe samochody w dalszym ciągu są wykorzystywane przez Spółkę jako samochody demonstracyjne i testowe dla klientów, jak również do bieżącej działalności jako samochody służbowe.
W momencie sprzedaży w/w samochodów Spółka dokonuje sprzedaży towarów używanych ze stawką zwolnioną.
Spółka zaznacza, że proporcja obrotu opodatkowanego przekracza 98% obrotu ogółem.
Pytanie Podatnika:
Czy w momencie sprzedaży samochodu osobowego używanego zakupionego przez podatnika jako towar handlowy, który następuje wobec jego nie sprzedania w ciągu 12 miesięcy od zakupu został zaliczony do środków trwałych, powstaje obowiązek korygowania zgodnie z wymogami art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług podatku naliczonego, który podatnik odliczył w momencie zakupu, w sytuacji gdy proporcja obrotu podatkowego opodatkowanego w stosunku do całego obrotu wyliczona zgodnie z przepisami art. 90 cyt. ustawy przekroczyła 98%?
Stanowisko Podatnika:
W związku z tym, iż wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie handlu samochodami, korzysta z możliwości pełnego odliczenia podatku naliczonego od zakupionych samochodów kierując się przesłankami wynikającymi z art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. nr 54 poz. 535 z późn. zm.).
W momencie przekazania samochodów osobowych na środki trwałe, Wnioskodawca zgodnie z art. 86 ust. 3 cyt. ustawy odlicza część kwoty podatku naliczonego do wysokości 50% ( nie więcej jednak niż 5.000 zł), a po zmianach ustawy w 2005r. – 60% ( nie więcej jednak niż 6.000 zł) poprzez dokonanie korekty w deklaracji VAT w miesiącu przekazania na środki trwałe. Przedmiotowe samochody znajdują się w ofercie sprzedaży jako towary używane, a w przypadku zbycia, wnioskodawca dokonuje sprzedaży samochodu używanego bez podatku VAT ( zwolniony), zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2004r. nr 97 poz. 970 z późn. zm.).
Sprzedaż używanego samochodu osobowego zaliczonego do środków trwałych ze stawką zwolnioną nie jest ujmowana w obrocie, o którym mowa w art. 90 ust. 5 cyt. ustawy, stosownie do art. 90 ust. 3 cyt. ustawy.Wnioskodawca zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy nie dokonuje korekty podatku naliczonego, ponieważ wyliczona proporcja zgodnie z art. 90 cyt. ustawy dotycząca czynności co do których podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego przekracza 98%.
Nabycie prawa do odliczenia podatku naliczonego w 100% powoduje, że brak jest podstaw prawnych do stosowania zapisów zawartych w art. 91 nakazujących dokonanie korekty podatku odliczonego przy zakupie samochodu osobowego w momencie jego sprzedaży.
Stanowisko Organu Podatkowego:
Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Strona jest dealerem samochodowym dokonującym sprzedaży samochodów. Stosownie do art. 86 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług Stronie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur zakupu.
Ponadto z partii nabywanych samochodów osobowych niektóre z nich Strona przeznacza na potrzeby związane z prowadzoną działalnością i zalicza do środków trwałych. Zaliczenie wydzielonych samochodów do środków trwałych jest powiązane z korektą pełnej kwoty podatku naliczonego odliczonego przy ich zakupie do wysokości 50% kwoty podatku naliczonego, nie więcej niż 5 000 zł ( od 22 sierpnia 2005r. odpowiednio 60% nie więcej niż 6.000 zł).
Następnie po upływie założonego okresu eksploatacji oraz po upływie co najmniej 6-cio miesięcznego okresu ich używania przez Stronę, samochody te są sprzedawane jako składniki Jej majątku z zastosowaniem zwolnienia, o którym mowa w § 8 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm./.
W związku z powyższym wątpliwości Strony budzi kwestia korekty uprzednio odliczonego podatku naliczonego w związku ze sprzedażą przedmiotowego samochodu osobowego.
Na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 w/w rozporządzenia zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy, jeżeli samochody te i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy.
Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./ w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Zgodnie z art. 91 ust. 1-3 w/w ustawy po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku naliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-9 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych. W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości – w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości – jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł. przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty. W/w zasady stosuje się w odniesieniu do podatników, u których występuje tzw. sprzedaż mieszana (opodatkowana i zwolniona), a podatnik nie jest w stanie określić odrębnie kwot podatku naliczonego związanych ze sprzedażą zwolnioną i opodatkowaną.
Ponadto należy wskazać, iż ustawodawca ustalił też zasady postępowania w sytuacji, gdy w okresie korekty nastąpi sprzedaż towaru. I tak zgodnie z art. 91 ust. 4-6 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów, o których mowa w ust. 2, uważa się, że towary te są nadal używane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.
Korekta po sprzedaży, o której mowa w ust. 4, powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji rozliczeniowej za okres, w którym nastąpiła sprzedaż.
W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4 zostaną:
1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru związane jest z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione lub nie podlegały opodatkowaniu – do obliczenia korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
Powyższe przepisy odnoszą się więc do przypadków odliczania i korygowania podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi, a przy tym nie jest możliwe odrębne określenie tych kwot.
Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.Cytowany przepis dotyczy podatników, którzy wykorzystywali nabyty towar do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przepis ten nakazuje więc dokonanie korekty również tym podatnikom, którzy odliczyli podatek naliczony w całości (zgodnie z art. 90 ust. 1), jako że podatek ten służył wyłącznie sprzedaży opodatkowanej.
Jak wynika z przedmiotowego stanu faktycznego, nabyte samochody służyły wyłącznie czynnościom opodatkowanym, zatem Strona miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o przysługującą Jej kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem spornych samochodów, z uwzględnieniem przepisów art. 86 ust. 3 i następne ustawy o podatku od towarów i usług.
Sprzedając przedmiotowe samochody jako towar używany, korzystający ze zwolnienia, od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zmieni jego wykorzystanie z czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego na czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.W konsekwencji powyższe spowoduje, że w rozpatrywanej sprawie zastosowanie będą miały przepisy art. 91 ust. 1-5 ustawy o podatku od towarów i usług co oznacza, że Strona ma obowiązek skorygowania kwoty podatku naliczonego odliczonej z tytułu nabycia samochodów, w miesiącu dokonania sprzedaży przy przyjęciu, że dalsze ich użytkowanie służyłoby wyłącznie sprzedaży zwolnionej.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w piśmie z dnia 05.10.2006r. jest nieprawidłowe.
Pouczenie:
Niniejsze postanowienie wydane zostało na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej –do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Zgodnie z art. 14b § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 cyt. ustawy z dnia 29.08.1997r. powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.
Zgodnie z art. 236 § 2 pkt. 1 cyt. ustawy zażalenie podlega opłacie skarbowej we właściwej wysokości.
Niniejsze postanowienie może zostać zmienione lub uchylone w drodze decyzji przez Organ odwoławczy w trybie art. 14b § 5 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa.