POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 27.06.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 29.06.2006 r.), uzupełnionego pismem, które wpłynęło do tut. Urzędu dnia 04.09.2006 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie uznania czynności, polegającej na nabyciu towaru od kontrahenta ze Szwecji - w sytuacji gdy towar zostaje faktycznie przywieziony na terytorium kraju z terytorium Włoch (gdzie wcześniej został nabyty przez kontrahenta szwedzkiego) - za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT

stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego

Uzasadnienie

Podatnik otrzymał fakturę od szwedzkiego kontrahenta za towar, który został przez niego wcześniej nabyty we Włoszech. Towar przysłano z Włoch bezpośrednio do Polski. Wszystkie strony uczestniczące w transakcji (podmioty: włoski, szwedzki oraz polski) są zarejestrowane dla potrzeb podatku VAT w krajach, w których posiadają siedzibę.

Podatnik nie otrzymał od szwedzkiego kontrahenta żadnej informacji dotyczącej zastosowania procedury uproszczonej - kopii zawiadomienia, o której mowa w art. 137 ust. 4 ustawy o VAT. Z uwagi na wystąpienie sytuacji, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, Podatnik przyporządkował transport towaru dostawie dokonanej dla podmiotu szwedzkiego.

Podatnik zwraca się z wnioskiem o potwierdzenie, czy powyższą transakcję, polegającą na nabyciu towaru od kontrahenta ze Szwecji - ale przywiezionego na terytorium kraju z terytorium Włoch - należy uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zdaniem Podatnika, bez względu na to czy firma szwedzka dopełniła obowiązków w swoim zakresie (rejestracja dla potrzeb VAT na terenie Polski, bądź wybór procedury uproszczonej), to przedmiotową transakcję należy opodatkować jak wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Po przeanalizowaniu zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego oraz stanowiska wnioskodawcy, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Podatnik nabywa towar od kontrahenta ze Szwecji. Towar ten został wcześniej nabyty przez kontrahenta szwedzkiego na terytorium Włoch i bezpośrednio z Włoch jest dostarczany na terytorium kraju, natomiast transport został przyporządkowany do dostawy dokonanej dla podmiotu szwedzkiego.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Ponadto w przepisach ustawy o VAT, ustawodawca określił zasady rozliczania podatku od towarów i usług z tytułu transakcji pomiędzy podmiotami z różnych krajów, które mają miejsce bądź traktowane są jako mające miejsce na ściśle określonym terytorium. Zgodnie z przepisami ustawy o VAT w przypadku dostawy towarów, która ma miejsce pomiędzy różnymi krajami, ustawodawca wskazując na miejsce świadczenia dostawy określił tym samym miejsce jej opodatkowania.

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Zatem na mocy art. 7 ust. 8 ustawy o VAT w przypadku tzw. transakcji łańcuchowej, gdy dostawa towaru jest dokonywana przez kilka podmiotów, a towar przemieszczany jest bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego nabywcy, uznaje się, iż dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tej transakcji.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika wynika, iż nabył on towar od kontrahenta ze Szwecji, który uprzednio nabył go od kontrahenta z Włoch - przy czym towar ten został wysłany bezpośrednio od kontrahenta z Włoch do Podatnika w Polsce.

Z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej transakcji biorą udział trzy podmioty (z Polski, Szwecji i Włoch), przy czym pierwszy z nich tj. podmiot z Włoch wydał towar bezpośrednio ostatniemu nabywcy, tj. Podatnikowi, to mimo, iż w/w towar nie trafia do drugiego w kolejności podmiotu tj. podmiotu ze Szwecji - uznaje się zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, iż dostawy towarów dokonał również i on.

Zatem w zaistniałej transakcji łańcuchowej w świetle art. 7 ust. 8 ustawy o VAT występują dwie dostawy:

1. pomiędzy kontrahentem z Włoch a kontrahentem ze Szwecji,
2. pomiędzy kontrahentem ze Szwecji a Podatnikiem.

Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione zostało przez ustawodawcę od sposobu, w jaki realizowana jest dostawa. Co do zasady zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Zatem, w analizowanym przypadku transport przyporządkowany jest dostawie pomiędzy kontrahentem z Włoch a kontrahentem ze Szwecji.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku, o którym mowa w ust. 2 tego artykułu, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż miejscem świadczenia (opodatkowania) opisanej we wniosku transakcji będzie terytorium kraju.

A zatem kontrahent ze Szwecji powinien dokonać rejestracji w Polsce dla potrzeb rozliczenia podatku VAT z tytułu przedmiotowej transakcji, uzyskując NIP.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego kontrahent szwedzki nie dokonał rejestracji dla potrzeb podatku VAT na terytorium kraju, nie zastosowano też procedury uproszczonej, o której mowa w art. 135-138 ustawy o VAT (wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna).

Jednakże ustawodawca przewidział możliwość rozliczenia transakcji, o której mowa we wniosku Podatnika, przez polskiego nabywcę - bez konieczności rejestracji kontrahenta zagranicznego na terytorium kraju.

Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135-138.

Przepisu tego nie stosuje się w przypadku dostawy towarów, od której podatek należny został rozliczony przez dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju (art. 17 ust. 2 ustawy o VAT).

Natomiast stosownie do treści art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT cyt. przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 stosuje się jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju (co ma miejsce w przedstawionym stanie faktycznym).

Mając powyższe na uwadze, zdaniem tut. Organu, opisana we wniosku Podatnika transakcja stanowi dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca (tj. w analizowanej sprawie Wnioskodawca).

Dodatkowo tut. Organ podatkowy podkreśla, iż w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.

Natomiast szczegółowe zasady wystawiania faktur (w tym wewnętrznych) oraz faktur korygujących określone zostały w - wydanym na podstawie m.in. delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT - rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798).