INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2012 r. (data wpływu: 5 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2012 r. (data wpływu: 30 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przejazdów samochodami służbowymi pomiędzy miejscem garażowania a siedzibą pracodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych oraz w zakresie opodatkowania przejazdów samochodami służbowymi pomiędzy miejscem garażowania a siedzibą pracodawcy.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 oraz 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 22 maja 2012 r., nr ILPB2/415-225/12-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 22 maja 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 24 maja 2012 r.), zaś w dniu 30 maja 2012 r. (data nadania: 28 maja 2012 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracownicy działu handlowego oraz członkowie zarządu Wnioskodawcy (Spółki) wykorzystują do wykonywania obowiązków służbowych samochody osobowe będące w dyspozycji Spółki.

Każdy pracownik działu handlowego oraz członkowie zarządu posiadają upoważnienia do użytkowania samochodu osobowego z oznaczonym numerem rejestracyjnym, oraz marką pojazdu, oraz adnotacją, że miejscem garażowania samochodu jest miejsce zamieszkania pracownika.

Ponadto, z każdą osobą posiadającą upoważnienie jest podpisana nieodpłatna umowa użyczenia samochodu. W umowie użyczenia określono między innymi, że:

• miejscem garażowania samochodu jest adres zamieszkania pracownika i członka zarządu,
• każdy pracownik otrzymuje do wykorzystania na cele prywatne miesięczny limit kilometrów w ilości 300 km,
• każdy członek zarządu otrzymuje do wykorzystania na cele prywatne miesięczny limit kilometrów w ilości 500 km.
  
  

Przychód podatkowy pracownika z tytułu nieodpłatnego użytkowania samochodu na cele prywatne Wnioskodawca wylicza jako iloczyn przyznanego limitu kilometrów oraz stawki za 1 kilometr przebiegu, ustalonej rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 236, poz. 1991).

Uzupełniając przedmiotowy wniosek, Zainteresowany wskazał, co następuje.

Tytułem prawnym Wnioskodawcy do przedmiotowych samochodów są umowy leasingowe.

W swoim zakresie działalności Wnioskodawca (Spółka), zgodnie z § 7 pkt 42 umowy Spółki, ma wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i furgonetek (7711.Z).

Członkowie zarządu na stanowisko członka zarządu są powoływani uchwałą wspólników na kolejny rok obrotowy. Czynności członków zarządu wykonują na podstawie umów o pracę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego wyliczona kwota przychodu pracownika z tytułu nieodpłatnego użytkowania samochodu na cele prywatne jest zgodna z zapisem art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy przejazdy pracowników i członków zarządu samochodem służbowym pomiędzy miejscem garażowania (adresem zamieszkania pracownika) a siedzibą Spółki stanowią odpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Sposób wyliczenia przychodu jest poprawny i w całości zgodny z treścią art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
2. Przejazdy pracowników i członków zarządu samochodem służbowym między miejscem garażowania a siedzibą Spółki nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest zagadnienie w zakresie opodatkowania przejazdów samochodami służbowymi pomiędzy miejscem garażowania a siedzibą pracodawcy (pytanie nr 2 wniosku), natomiast w przedmiocie zagadnienia w zakresie opodatkowania wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych (pytanie nr 1 wniosku) w dniu 12 czerwca 2012 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie, nr ILPB2/415-225/12-4/TR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie zaś do treści art. 12 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) wynika, iż pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez osobę pozostającą w stosunku pracy nie może generować dla tejże osoby dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Stosownie do art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że pracownicy działu handlowego oraz członkowie zarządu Wnioskodawcy (Spółki) wykorzystują do wykonywania obowiązków służbowych samochody osobowe będące w dyspozycji Spółki. Członkowie zarządu swoje czynności wykonują na podstawie umów o pracę. Każdy pracownik działu handlowego oraz członkowie zarządu posiadają upoważnienia do użytkowania samochodu osobowego z oznaczonym numerem rejestracyjnym, oraz marką pojazdu, oraz adnotacją, że miejscem garażowania samochodu jest miejsce zamieszkania pracownika. Wnioskodawca (Spółka) ma podpisane z osobami świadczącymi pracę na podstawie umów o pracę (pracownikami działu handlowego oraz członkami zarządu) nieodpłatne umowy użyczenia samochodów osobowych, użytkowanych przez Wnioskodawcę na podstawie umów leasingu. W umowie użyczenia określono między innymi, że:

• miejscem garażowania samochodu jest adres zamieszkania pracownika i członka zarządu,
• każdy pracownik otrzymuje do wykorzystania na cele prywatne miesięczny limit kilometrów w ilości 300 km,
• każdy członek zarządu otrzymuje do wykorzystania na cele prywatne miesięczny limit kilometrów w ilości 500 km.
  
  

Mając powyższe na uwadze, wyjaśnić należy, że przydzielenie samochodu służbowego osobom świadczącym pracę na podstawie umów o pracę do używania go w celach wykonywania wszelkich czynności służbowych oraz wskazanie przez płatnika garażowania w miejscu zamieszkania tych osób, gwarantującym bezpieczeństwo samochodu, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu takiej osoby ze stosunku pracy. W konsekwencji, przejazdy z oraz do wyznaczonego przez pracodawcę miejsca garażowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem będą stanowiły realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie Zainteresowanego, wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania opisanych osób. Tym samym, Wnioskodawca jako płatnik nie jest obowiązany do wypełnienia dyspozycji art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie przejazdy pracowników i członków zarządu samochodem służbowym pomiędzy miejscem garażowania (ich adresem zamieszkania) a siedzibą Wnioskodawcy (Spółki), nie stanowią dla tychże osób w świetle przepisów art. 11 i art. 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nieodpłatnego świadczenia, podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem.

W konsekwencji, Zainteresowany nie jest obowiązany – jako płatnik – do uwzględniania tego faktu przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.