POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna stwierdza, że stanowisko Pana – przedstawione we wniosku z dnia 13.02.2006 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika dotyczącej momentu zaewidencjonowania wydatku poniesionego przez podatnika na zakup biletów lotniczych do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13.02.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Pismem Nr PDI-410-19/06 z dnia 21.02.2006 r. organ podatkowy wezwał wniosko-dawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione w dniu 28.02.2006 r..
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych spra-wach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż podatnik prowadzi po-zarolniczą działalność gospodarczą w zakresie projektowania budowlanego, urbanistycznego, technologicznego. Podstawowym zakresem działalności firmy jest projektowanie obiektów budowlanych (szczególnie mostów) oraz prowadzenie nadzorów autorskich i inwestorskich. Dodatkowo wnioskodawca zajmuje się pracami studial-nymi nad zmodyfikowaniem kolei jednoszynowej („monorail”) w celu znalezienia korzystnego rozwiązania problemów miejskich komunikacji zbiorowej.
W ramach dodatkowej działalności wnioskodawca przygotowuje referaty na konferencje naukowo techniczne, opracowuje foldery oraz inne materiały techniczne. Projekt, który wnioskodawca przygotowuje jest o charakterze głównie technologicznym i zdaniem wnioskodawcy można go określić jako „Udoskonalona kolej jednoszynowa (monorail)”. Ma on na celu rozpropagowanie i wdrożenie idei nowoczesnego, szybkiego, taniego i bezpiecznego środka miejskiej komunikacji zbiorowej z zastosowaniem kilku zgłoszonych przez wnioskodawcę do opatentowania wynalazków. Podat-nik dla pogłębienia studiów nad ww. tematem uznał za niezbędne odbycie podróży do stolicy Malezji Kuala Lumpur, z uwagi na to, że oddano tam do użytku najnowszą na świecie linię kolei jednoszynowej. Wyjazd do Malezji ma na celu obserwację, badania i pomiary najnowszej linii kolejowej.
Podatnik uważa, że dokładne zapoznanie się z funkcjonowaniem kolei jednoszynowej jest potrzebne i bardzo pomocne dla jego prac.
Jednocześnie podatnik podkreśla, że jego wyjazd ma charakter komercyjny, użytkowy, a nie wypoczynkowo-turystyczny.
Podatnik pyta, o moment zaliczenia wydatku poniesionego na zakup biletów lotni-czych do kosztów uzyskania przychodów.
Zdaniem podatnika należy zaewidencjonować wydatek do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia, co zbiega się z datą wystawienia faktury.
Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) zwanej dalej ustawą, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Powołany przepis art. 22 ustawy nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Aby można było uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu muszą być spełnione określone warunki tj.: po pierwsze poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu z działalności. Po drugie wydatek nie może się znajdować w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 23 ustawy. Celowość danego wydatku wyraża się w tym, iż między kosztem a przychodem podatkowym musi istnieć związek przyczynowo skutkowy. Wydatek będzie zatem, uznany za koszt uzyskania przychodu wówczas, gdy jego poniesienie ma przynajmniej potencjalny wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Zasadniczo każdy wydatek mający ustawową cechę celowości, poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, mogący w momencie jego poniesienia obiektywnie przyczynić się do powstania przychodu, poza przypadkami wyraźnie wskazanymi w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien być uznany za koszt uzyskania przychodu. Natomiast każde działanie podjęte przez podatnika będzie spełniało ustawowe kryterium celowości, jeżeli na podstawie dostępnej mu wiedzy o związkach przyczynowych może zasadnie uznać, że poniesiony koszt jest w stanie przynieść oczekiwane następstwo jakim jest przychód.
Reasumując, uznać należy, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.
Definicja podatnika sformułowana została w art. 7 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa w brzmieniu: podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkami podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Działalnością gospodarczą – zgodnie z jej de-finicją zawartą w art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa - jest każda działalność zarobkowa w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każda inna działalność zarobkowa wykonywana we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osób wykonujących tę działalność do przedsiębiorców.
Ustawodawca nie zaznaczył, że czynności wykonywane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej muszą być wykonywane osobiście przez podatnika. Podatnik może bowiem do celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wykorzystywać zatrudnionych przez siebie pracowników lub inne podmioty gospodarcze świadczące na jego rzecz usługi. Szczególną formą przewidzianą ustawą z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr137 poz. 887 ze zm.) jest tzw. osoba współpracująca z osobami prowadzącymi pozarolniczą działal-ność gospodarczą, za którą zgodnie z art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych uważa się małżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające, jeżeli pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowa-dzeniu tej działalności lub wykonywaniu umowy agencyjnej lub umowy zlecenia: nie dotyczy to osób z którymi została zawarta umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego. Jak wynika z przedmiotowego wniosku taką osobą współpracującą z podatnikiem jest żona.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż podatnik uznał, że poniesiony przez niego wydatek na zakup biletów lotniczych dotyczący wyjazdu podatnika oraz osoby z nim współpracującej do stolicy Malezji Kula Lumpur, przyczyni się do uzyskania przychodów jego firmy. Doraźnie z tytułu publikacji a w przyszłości ze sprzedaży projektu lub jego elementów.
W związku z powyższym, Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna stoi na stanowisku, że wydatek poniesiony na zakup biletów lotniczych zgodnie z dyspozycją art. 22 ust. 4 ustawy, należy zaewidencjonować do kosztów uzyskania przychodów w momencie jego poniesienia.
Dlatego też, Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna, uznając sta-nowisko wnioskodawcy za prawidłowe, rozstrzygnął jak w sentencji.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawne-go obowiązującego w dniu sporządzenia postanowienia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia roz-strzygnięcia.
Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadnia-jące to żądanie. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej w znakach opłaty skarbowej w wysokości 5 zł., na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (t. j. Dz. U. z 2004 r., Nr 253, poz. 2532 ze zm.).