W dniu 6.11.2006r. wpłynął do organu podatkowego wniosek Podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka rozważa możliwość zawarcia umowy z podmiotem zewnętrznym (zwanym dalej zleceniobiorcą), dotyczącej prowadzenia zakładowej restauracji, tj. wykonywania na rzecz Spółki usług zbiorowego żywienia.

Na tę okoliczność Spółka zamierza zawrzeć umowę, na podstawie której, zleceniobiorca wykonywać będzie na Jej rzecz owe usługi, przy czym zgodnie z planowaną umową, Spółka przekaże zleceniobiorcy w użytkowanie wyposażenie technologiczne, meble oraz pomieszczenie restauracji pracowniczej, celem prawidłowego i sprawnego wykonywania usług. Część składników majątku stanowi środki trwałe, od których Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Pomieszczenia przekazane przez Spółkę znajdują się w Jej budynku głównym i stanowią część nieruchomości pozostającej Jej własnością. Pomieszczenia te stanowi kuchnia o powierzchni 92 m(2), w której są przygotowywane i serwowane posiłki dla pracowników, oraz szatnia dla pracowników kuchni o powierzchni 46 m(2).

Stosownie do postanowień umownych, okoliczność udostępnienia pomieszczeń i wyposażenia stanowić będzie element kalkulacyjny ceny za świadczone na rzecz Spółki usługi, tzn. wynagrodzenie za usługę będzie skalkulowane z uwzględnieniem warunków wykonywania usług określonych w umowie, w tym z uwzględnieniem zapewnienia przez zleceniodawcę m. in. pomieszczeń i zostanie odpowiednio obniżone o wartość udostępnianych pomieszczeń restauracji pracowniczej. Stosownie do postanowień umownych, udostępnianie składników majątku zleceniobiorcy zostało uwzględnione w cenie za usługi wykonywane na rzecz Spółki w taki sposób, iż wynagrodzenie to zostało umniejszone o równowartość czynszu jaki można by otrzymać z tytułu odpłatnego najmu powyższych składników majątku.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy Spółka zobowiązana jest do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych przychodów z tytułu udostępnionych pomieszczeń (nieruchomości) zleceniobiorcy, w związku z realizacją umowy o świadczenie usług zbiorowego żywienia?

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie, Podatnik wskazał, iż zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychód z nieruchomości udostępnionych nieodpłatnie w całości lub w części do używania innym osobom prawnym i fizycznym oraz jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 3, uważa się równowartość czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości, ustaloną na podstawie przeciętnej wysokości czynszów stosowanych w danej miejscowości przy najmie lub dzierżawie nieruchomości tego samego rodzaju.

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnianie przez Spółkę zleceniobiorcy pomieszczeń (nieruchomości) nie będzie mieściło się w definicji nieodpłatnego udostępniania nieruchomości w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem udostępnianie pomieszczeń zleceniobiorcy nie następuje nieodpłatnie.

Odnosząc się do kwestii nieodpłatności świadczenia, zdaniem Podatnika, należy stwierdzić, że posiłkując się definicją świadczenia z art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności m.in. osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku tej osobie, kosztem innego podmiotu.

Spółka podnosi, iż pojęcie nieodpłatnych świadczeń ma utrwalone znaczenie w orzecznictwie sądowym. I tak zgodnie z przywołanym przez Wnioskodawcę wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2000r. sygn. akt SA/Sz 1244/99, „nie powinno ulegać wątpliwości, iż pojęcie to związane jest ze stosunkami prawnymi o charakterze zobowiązaniowym i rozumiane musi być jako świadczenie, z którym nie jest związana jakakolwiek zapłata”. Z kolei, w wyroku z dnia 30 grudnia 1998r. sygn. akt I SA/Sz 105/98 Sąd orzekł, iż „pod pojęciem nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozumieć te wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.” Zdaniem Podatnika, analogiczny pogląd został wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2001r. sygn. akt. I SA/Gd 2027/98: ”Nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jest takie zdarzenie, którego następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, tj. takim, w którym korzyść majątkową ma otrzymać tylko jedna strona”. Wreszcie w wyroku z dnia 28 stycznia 2000r. sygn. akt I SA/Gd 2285/98 wyrażono pogląd, iż „przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.”

Spółka podnosi, iż aczkolwiek powołana treść wyroków odwołuje się do znaczenia pojęcia „nieodpłatne” w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, niemniej jednak Spółka uznała za zasadne, powołanie się na treść tego orzecznictwa, gdyż w wypadku, którego dotyczy wniosek, wyroki te zachowują swoją aktualność jeżeli chodzi o definicję nieodpłatnych świadczeń.

Z przywołanego powyżej orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika zatem, że o nieodpłatnym świadczeniu można mówić w sytuacji, w której:

- po pierwsze, dochodzi do uzyskania przez podatnika przysporzenia majątkowego mającego konkretny wymiar finansowy,

- po drugie, przysporzenie to następuje kosztem drugiego podmiotu, tzn. korzyść majątkową uzyskuje tylko jedna strona.

Akcentowany w orzecznictwie NSA element uzyskania korzyści kosztem drugiego podmiotu oznacza również, że istotą nieodpłatnego świadczenia jest to, że w jego wyniku jedna strona uzyskuje korzyść majątkową, a druga ponosi uszczerbek na majątku (którym może być również brak osiągnięcia zysków) – korzyść ta musi być jednostronna.

Do tak rozumianego nieodpłatnego świadczenia, w opinii Wnioskodawcy, nie można zaliczyć udostępniania przez Spółkę składników majątku zleceniobiorcy, bowiem ich udostępnianie nie stanowi przysporzenia zleceniobiorcy kosztem Spółki. Jak wynika ze stanu faktycznego, fakt udostępnienia składników majątku zleceniobiorcy, jako realizacja zobowiązania umownego wynikającego z planowanej umowy, został uwzględniony w wynagrodzeniu za świadczone na rzecz Wnioskodawcy usługi. Gdyby bowiem zleceniobiorca musiał ponieść dodatkowe wydatki związane z odpłatnym udostępnianiem składników majątku, wówczas wynagrodzenie za wykonywane na rzecz Spółki usługi musiałoby zostać podwyższone odpowiednio o kwoty kosztów związanych z odpłatnym wykorzystywaniem składników majątku przez zleceniobiorcę.

A zatem, w rozpatrywanej sprawie, zdaniem Podatnika, udostępnianie pomieszczeń przez Spółkę zleceniobiorcy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, jako udostępnienie nieodpłatne nieruchomości, stosownie do poczynionych przez Spółkę rozważań.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Zgodnie z regulacją art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), za przychód z nieruchomości udostępnionych nieodpłatnie w całości lub w części do używania innym osobom prawnym i fizycznym oraz jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 3, uważa się równowartość czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości, ustaloną na podstawie przeciętnej wysokości czynszów stosowanych w danej miejscowości przy najmie lub dzierżawie nieruchomości tego samego rodzaju.

Ustawodawca, formułując przesłanki, których łączne spełnienie musi zaistnieć dla zastosowania przepisów art. 13 ust. 1 ustawy podatkowej, wskazuje na:

- konieczność udostępnienia przez podatnika innym podmiotom nieruchomości (lub jej części) oraz

- okoliczność nieodpłatności tego udostępniania.

Jednocześnie ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie „nieodpłatny”. Wobec tego należy uznać, iż pojęcie to powinno być w kontekście analizowanego przepisu rozumiane w sposób przyjęty w języku potocznym. Na gruncie języka polskiego „nieodpłatny” znaczy tyle co: „nie wymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003r.).

Wnioskujący wskazuje, iż w związku z udostępnieniem stanowiącej własność Spółki części nieruchomości, strony w umowie ustaliły, że zleceniobiorca uwzględni ten fakt w wynagrodzeniu za usługę zbiorowego żywienia, tj. wynagrodzenie zostanie umniejszone o równowartość czynszu, jaki można by otrzymać z tytułu odpłatnego najmu wskazanej nieruchomości.

Analiza przedstawionego we wniosku stanu faktycznego prowadzi do konkluzji, iż w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z nieodpłatnym udostępnieniem nieruchomości lub jej części. W przedstawionej sytuacji spełniona jest bowiem tylko pierwsza przesłanka cytowanego powyżej art. 13 ust. 1 ustawy podatkowej, a mianowicie udostępnienie części nieruchomości. Natomiast zdaniem organu podatkowego, nie zachodzi okoliczność nieodpłatnego udostępniania części nieruchomości. Podatnik uzyskuje bowiem korzyść w postaci zapłaty zleceniobiorcy niższego wynagrodzenia za usługę zbiorowego żywienia, wynikającą z uwzględnienia w cenie usługi równowartości czynszu jaki mógłby otrzymać z tytułu najmu części nieruchomości.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.