INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 02 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpracowania przez najemcę lokalu bez tytułu prawnego zobowiązań z tytułu zaległego czynszu i opłat za media – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 maja 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpracowania przez najemcę lokalu bez tytułu prawnego zobowiązań z tytułu zaległego czynszu i opłat za media.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednostką budżetową miasta X, powołaną na podstawie uchwały nr (...) rady miejskiej z dnia 17 października 2005 r. w sprawie utworzenia jednostki budżetowej. Zgodnie z zapisami statutu przedmiotem działania Wnioskodawcy jest obsługa finansowa gospodarki nieruchomościami stanowiącymi własność lub współwłasność gminy miejskiej. W ramach prowadzonej działaności Wnioskodawca zawiera umowy najmu lokali mieszkalnych i użytkowych, jak również jest stroną umów na dostawę mediów (tj. woda zimna, c.c.o., c.o.) i usług (tj. kanalizacja, wówóz odpadów) dostarczanych do lokali.

Wielu najemców zalega z zapłatą czynszu oraz opłat za media, a podejmowane czynności windykacyjne nie przynoszą efektu, z uwagi na bezskuteczność egzekucji kierowanej przeciwko dłużnikom nie posiadającym nadających się do zajęcia dochodów.

Celem zmniejszenia zaległości czynszowych Wnioskodawca chciałby zaproponować dłużnikom rozwiazanie polegające na wykonywaniu w miejsce zapłaty świadczenia pienieżnego w postaci czynszu lub odszkodowania za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego określonych czynności w zakresie sprzatania terenów ginnych, utrzymywania zieleni, drobnych robót budowlanych bądź biurowych.

Rozwiązanie takie byłoby oparte na przewidzianej w art. 453 Kodeksu cywilnego instytucji datio in solutum, polegającej na spełnieniu za zgodą wierzyciela przez dłużnika innego świaczenia, czego skutkiem będzie wygaśnięcie zobowązania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie się dłużnika z obowiązku zapłaty czynszu (odszkodowania za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego) i opłat za media stanowi dla niego przychód oraz czy w związku z tym powstanie obowiązek pobrania przez płatnika zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Wnioskodawca powołuje art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust.1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wnioskodawca uważa, że jeżeli wartość wykonywanych prac będzie adekwatna do sumy wygasłych zobowiązań czyli ekwiwalentna, po stronie dłużnika nie powstanie dochód w rozumieniu przepisu ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zobowiązanie z tytułu zaległego czynszu lub odszkodowania za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego oraz opłat za media wygaśnie i będzie to neutralne podatkowo dla dłużnika, zatem Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy jako płatnik.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl postanowień art. 659 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Z powyższego wynika, że wynajmujący jest zobowiązany do zapłaty czynszu najemcy, przy czym zapłata może być oznaczona w świadczeniach innego rodzaju niż pieniądze.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest jednostką budżetową miasta X, Przedmiotem działania Wnioskodawcy jest obsługa finansowa gospodarki nieruchomościami stanowiącymi własność lub współwłasność gminy miejskiej. W ramach prowadzonej działaności Wnioskodawca zawiera umowy najmu lokali mieszkalnych i użytkowych, jak również jest stroną umów na dostawę mediów (tj. woda zimna, c.c.o., c.o.) i usług (tj. kanalizacja, wówóz odpadów) dostarczanych do lokali.

Wielu najemców zalega z zapłatą czynszu oraz opłat za media, a podejmowane czynności windykacyjne nie przynoszą efektu, z uwagi na bezskuteczność egzekucji kierowanej przeciwko dłużnikom nie podsiadającym nadających się do zajęcia dochodów.

Celem zmniejszenia zaległości czynszowych Wnioskodawca chciałby zaproponować dłużnikom rozwiazanie polegające na wykonywaniu w miejsce zapłaty świadczenia pienieżnego w postaci czynszu lub odszkodowania za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego określonych czynności w zakresie sprzatania terenów ginnych, utrzymywania zieleni, drobnych robót budowlanych bądź biurowych.

Rozwiązanie takie byłoby oparte na przewidzianej w art. 453 Kodeksu cywilnego instytucji datio in solutum, polegającej na spełnieniu za zgodą wierzyciela przez dłużnika innego świaczenia, czego skutkiem będzie wygaśnięcie zobowązania.

Zgodnie z brzmieniem art. 453 Kodeksu cywilnego jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Jest to instytucja prawna zwana datio in solutum (świadczenie zamiast wykonania). Celem niniejszego jest wygaśnięcie istniejącego pomiędzy stronami zobowiązania (w tym przypadku czynszu lub odszkodowania) poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż pierwotnie określone. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty czynszu lub odszkodowania), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania – poza umową stron – jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

Przechodząc do podatkowych aspektów opisanych czynności, stwierdzić należy, że wszelkie spłaty długów są dla dłużnika obojętne podatkowo, nie można bowiem z faktu świadczenia pracy w zamian za wygaśnięcie ciążącego na dłużniku zobowiązania wywieść, że dłużnik uzyskuje przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż z tytułu wskazanego we wniosku, u dłużników Wnioskodawcy z tytułu czynszu lub odszkodowania nie powstanie przychód a co za tym idzie na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.