Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności w zakresie usług finansowych Bank oferuje m.in. prowadzenie rachunków bankowych dla klientów. Podstawą prawną prowadzenia tych rachunków jest art. 49 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe. Natomiast zgodnie z art. 4 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o obrocie instrumentami finansowymi klienci w zakresie działalności maklerskiej mogą zakładać rachunki papierów wartościowych oraz rachunki pieniężne, służące wyłącznie do dokonywania rozliczeń związanych z obrotem papierami wartościowymi. Bank zwraca się z pytaniem, czy obowiązek przesyłania naczelnikowi urzędu skarbowego comiesięcznych informacji o założonych i zlikwidowanych rachunkach bankowych osób prowadzących działalność gospodarczą, wynikający z art. 82 §2 Ordynacji podatkowej, dotyczy również rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych, prowadzonych dla klientów Banku na podstawie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Zdaniem podatnika w powołanym przepisie ustawodawca odnosi się wyłącznie do rachunków w rozumieniu art.49 ustawy Prawo bankowe. Ustawa o obrocie instrumentami finansowymi w odniesieniu do rachunku papierów wartościowych oraz pieniężnego nie odwołuje się do prawa bankowego, co zdaniem Spółki oznacza, że rachunki te stanowią odrębną instytucję prawną. Uzasadniając swoje stanowisko Bank wskazuje na odmienność celów i funkcji rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych w odniesieniu do rachunków bankowych w rozumieniu art. 49 ustawy Prawo bankowe, polegającą na tym, iż w przypadku tych pierwszych: bank nie może obracać wolnymi środkami pieniężnymi; nie można za ich pomocą dokonywać przelewu na konta osób trzecich; zgromadzone na nich środki nie podlegają oprocentowaniu. Ponadto, jak podkreśla Spółka, rachunki papierów wartościowych oraz rachunki pieniężne mogą być tworzone także przez inne podmioty prowadzące działalność maklerską, na które ustawodawca nie nałożył obowiązku przekazywania organom podatkowym informacji o założeniu i likwidacji tych rachunków przez osoby prowadzące działalność gospodarczą. W związku z tym, interpretacja zakładająca, że taki obowiązek ciąży tylko na bankach, byłaby sprzeczna z Konstytucją, gdyż podmioty znajdujące się w takim samym stanie faktycznym traktowane byłyby odmiennie.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie potwierdza stanowisko Spółki i wyjaśnia:

Zgodnie z art. 82 §2 ustawy z dn.29.08.1997r. Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz.60 z późn.zm.) banki obowiązane są do sporządzania i przekazywania comiesięcznych informacji o założonych i zlikwidowanych rachunkach bankowych osób prowadzących działalność gospodarczą naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według siedziby banku, w terminie do 7 dnia następnego miesiąca. Informacje zawierają numer rachunku, dane identyfikujące jego posiadacza oraz datę założenia albo likwidacji rachunku.

Ustawa z dn.23.04.1964 Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn.zm.) definiuje umowę rachunku bankowego oraz określa obowiązki i uprawnienia stron umowy (art. 725-733 k.c.), i tak: przez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku, na czas oznaczony lub nieoznaczony, do przechowywania jego środków pieniężnych oraz, jeżeli umowa tak stanowi, do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych (art. 725 k.c.). Bank może obracać czasowo wolne środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym z obowiązkiem ich zwrotu w całości lub w części na każde żądanie, chyba że umowa uzależnia obowiązek zwrotu od wypowiedzenia (art. 726 k.c.).

Zasady prowadzenia przez banki rachunków bankowych uregulowane zostały w Rozdziale 3 ustawy z dn.29.08.1997r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2002r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.). Jak wynika z art. 49 ust. 2 w/w ustawy dla osób prowadzących działalność gospodarczą bank może prowadzić rachunki rozliczeniowe oraz rachunki lokat terminowych. Posiadacz rachunku bankowego dysponuje swobodnie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku, choć w umowie z bankiem mogą być zawarte postanowienia ograniczające swobodę dysponowania tymi środkami (art.50 ust. 1). Umowa rachunku bankowego powinna określać m.in.: strony umowy; rodzaj otwieranego rachunku; jego walutę; czas trwania umowy; wysokość oprocentowania środków zgromadzonych na rachunku, przesłanki dopuszczalności jego zmiany, terminy wypłaty, postawienia do dyspozycji lub kapitalizacji odsetek (jeżeli strony zastrzegły oprocentowanie); wysokość prowizji i opłat; formy i zakres rozliczeń dokonywanych na polecenie posiadacza rachunku i in.(art. 52 ust. 2).

Definicję rachunku papierów wartościowych zawiera art.4 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz.1538 z późn.zm.), zgodnie z którą rachunkami papierów wartościowych są rachunki, na których zapisywane są zdematerializowane papiery wartościowe, prowadzone przez podmioty ściśle określone w tym przepisie, m.in. banki prowadzące działalność maklerską. Zasady prowadzenia rachunku papierów wartościowych oraz rachunku pieniężnego uregulowane zostały w Oddziale 2 Rozdziału 2 rozporządzenia Min.Fin. z dnia 28 grudnia 2005r. w sprawie trybu i warunków postępowania firm inwestycyjnych oraz banków powierniczych (Dz. U. z 2006r. Nr 2, poz. 8).

Z przepisów tych wynika m.in., iż firma inwestycyjna nie może wykorzystywać środków pieniężnych zdeponowanych na rachunkach pieniężnych w innym celu niż wykonywanie zleceń lub dyspozycji klienta dotyczących nabywania lub zbywania maklerskich instrumentów finansowych lub wypłaty środków przez klienta bądź przelewu tych środków na rachunek bankowy klienta, pokrywanie opłat i prowizji z tytułu świadczonych usług lub innych zobowiązań klienta wobec firmy inwestycyjnej, zabezpieczenie wykonania zobowiązań (§ 20 powołanego rozporządzenia). Prowadzenie rachunku papierów wartościowych oraz rachunku pieniężnego odbywa się na podstawie umowy oraz regulaminu prowadzenia tych rachunków. Regulamin musi zawierać unormowania wymienione szczegółowo w § 24 rozporządzenia.

Zdaniem organu podatkowego, analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, iż rachunki bankowe stanowią pojęcie odrębne od rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych. Inne są podstawy prawne określające zasady prowadzenia tych rachunków oraz normujące uprawnienia i obowiązki stron zawierających umowy, tj. klienta i banku: przepisy dotyczące rachunku bankowego zawiera ustawa z dn.29.08.1997r. Prawo bankowe oraz ustawa z dn. 23.04.1964 Kodeks cywilny; podstawę prowadzenia rachunku papierów wartościowych stanowi ustawa z dnia 29 lipca 2005r. o obrocie instrumentami finansowymi. Istotną różnicą jest znacznie szerszy zakres operacji, których wykonanie może zlecać bankowi klient w przypadku rachunku bankowego, a także o wiele większy zakres kształtowania swobody korzystania z rachunku bankowego przez klienta. Różny jest również zakres uprawnień banku do odmowy wykonania zlecenia posiadacza rachunku bankowego (jedynie w przypadkach przewidzianych w przepisach szczególnych-art. 727 Prawa bankowego), a odmowy wykonania dyspozycji klienta przy prowadzeniu działalności maklerskiej (możliwość odmowy realizacji zleceń innych niż nabycie papierów wartościowych lub wypłata wolnych środków pieniężnych). Ponadto należy zauważyć, że odpowiednie regulacje dotyczące otwierania i prowadzenia rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych są jednolite zarówno dla bankowych jaki i niebankowych podmiotów prowadzących działalność maklerską. W związku z powyższym, w ocenie organu podatkowego, w informacji sporządzanej i przekazywanej właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, na podstawie art. 82 § 2 ustawy z dn. 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa, Bank nie ma obowiązku wykazywania założonych i zlikwidowanych przez klientów rachunków papierów wartościowych i rachunków pieniężnych prowadzonych na potrzeby klientów Banku dokonujących transakcji na papierach wartościowych.

Interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku Banku oraz stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia.