P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zmian.) po rozpatrzeniu wniosku Pani (...) zam. (...) złożonego dnia 07.09.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie ustalenia, czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów za 2004 rok kwotę wynikającą z nie opłaconej w całości faktury, której duplikat podatnik otrzymał w 2006 roku

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

U z a s a d n i e n i e

W okresie od 04.05.1995 r. do 27.08.2006 r. podatniczka prowadziła działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, ewidencjonując pozostałe koszty wg daty poniesienia (metoda kasowa). Za pośrednictwo w sprzedaży nieruchomości Agencja Nieruchomości wystawiła 11.11.2004 roku fakturę, której podatniczka nigdy nie otrzymała, a właściciel agencji odmawiał wystawienia duplikatu. Dopiero 24.08.2006 r. właściciel agencji wystawił duplikat faktury na kwotę 61.610,00 zł, z czego zapłacono w 2004 roku jedynie 21.500 zł, gdyż do transakcji nie doszło, zdaniem wnioskodawczyni, z powodu zaniedbań ze strony właściciela agencji. Cała kwota jest przedmiotem sporu sądowego. Powstała wątpliwość, czy podatniczka ma prawo zaliczyć do kosztu uzyskania przychodu 2004 roku wynikającą z duplikatu całą wartość netto faktury. Wnioskodawczyni uważa, że duplikat faktury wystawiony w 2006 roku dotyczy pozostałych kosztów poniesionych w 2004 roku, gdyż za datę poniesienia kosztu zawsze przyjmowała datę wystawienia faktury. A zatem może zaksięgować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za 2004 rok koszt w pełnej wysokości.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w przepisie art. 22 ust. 1 i ust. 4 - 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 roku nr 14, poz. 176 z późn. zmian.):

1. Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.
4. Koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.
5. U podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe; w tym wypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w podatkowej księdze przychodów i rozchodów pozostałe koszty związane z prowadzoną działalnością wnioskodawczyni ujmuje na zasadach określonych w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za dany rok podatkowy ewidencjonowane są koszty poniesione w tym roku. Przepis ten formułuje kasową zasadę potrącania kosztów w momencie ich poniesienia, bez względu na to, jakiego okresu dotyczą. Wykładnia językowa użytego sformułowania "koszty poniesione" wskazuje na czas dokonany, co oznacza, iż chodzi tu o taki stan, w którym nastąpiło obciążenie kosztem nie tylko w sensie ewidencyjnym, ale w znaczeniu realnym, a więc faktyczne poniesienie wydatku.

W przypadku, gdy wybrano metodę kasową ewidencjonowania kosztów momentem zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest moment jego poniesienia, czyli zapłaty. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że z całej kwoty wynikającej z duplikatu faktury podatniczka zapłaciła w 2004 roku jedynie 21.500 zł, nie dokonując zapłaty pozostałej kwoty wynikającej z duplikatu faktury, a więc nie ma możliwości zarachowania jej do kosztów uzyskania przychodów w 2004 roku w pełnej wysokości tym bardziej, że cała kwota jest przedmiotem sporu sądowego. Do kosztów uzyskania przychodu za 2004 rok można zaliczyć kwotę zapłaconą w tym roku pomniejszoną o należny podatek od towarów i usług.