D E C Y Z J A

Na zasadzie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia ... S.A. ul. ..., ... K.: ... z dnia 23 maja 2006 r. znak: L.dz. SW/2006 na postanowienie Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie z dnia 12 maja 2006 r. nr DP1/423-52/06/39107, uznające za nieprawidłowe stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2006 r., bez znaku o udzielenie pisemnej informacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego t. j. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w sprawie uznania za koszt uzyskania przychodów ekwiwalentu za energię elektryczną wypłaconego emerytom i rencistom, Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie odmawia zmiany kwestionowanego postanowienia.

U Z A S A D N I E N I E

W złożonym wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji w kwestii zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego Strona zwróciła się do Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie o potwierdzenie stanowiska, że ekwiwalent wypłacony emerytom i rencistom na zasadzie protokołu dodatkowego z dnia 03.10.2005 r. nr 14 do Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Przemysłu Energetycznego z dnia 13.05.1993 r. oraz pkt 7 załącznika nr 6 do powyższego Układu ... stanowi koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 maja 2006 r. nr DP1/423-52/06/39107 Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego odmówił uznania za słuszne powyżej wskazanego stanowiska Strony, powołując się w treści uzasadnienia na art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, który stwierdza, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy. Oznacza to, że poniesione wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli mają lub mogą mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu. Organ I instancji stwierdził, że taka relacja w opisanej przez Stronę sytuacji nie występuje.
Powyższych wydatków nie można utożsamiać z wydatkami pracowniczymi, natomiast możliwość zakwalifikowania ich do kosztów uzyskania przychodów Strony nie ma również charakteru pośredniego, na co mogłaby wskazywać treść przepisów art. 16 ust. 1 powołanej ustawy w punkcie 9, w którym mowa o m.in. świadczeniach dla byłych pracowników i ich rodzin z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych poprzez odpis obciążający koszty działalności podstawowej pracodawcy. Fakt, że Strona jest sygnatariuszem wskazanego na wstępie Układu ... i na jego mocy jest zobowiązana do ponoszenia świadczeń o określonym charakterze, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozostaje bez wpływu na możliwość zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów Strony. Zatem wypłacony przez Stronę emerytom i rencistom ekwiwalent za energię elektryczną nie stanowi kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W zażaleniu z dnia 23 maja 2006 r. znak: L.dz. SW/2006 na postanowienie Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie z dnia 12 maja 2006 r. nr DP1/423-52/06/39107 Strona zarzuciła po pierwsze rażące naruszenie przepisów prawa proceduralnego poprzez naruszenie zasad postępowania podatkowego, określonych w art. 121 i art. 124 Ordynacji podatkowej, po drugie rażące naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną interpretację przepisu art. 15 oraz art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co miało wpływ na proces subsumpcji zaprezentowanego we wniosku o udzielenie interpretacji stanu faktycznego.
W petitum środka zaskarżenia wniesiono o zmianę zaskarżonego rozstrzygnięcia organu I instancji poprzez wydanie "... rozstrzygnięcia merytorycznego w sprawie", alternatywnie wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie po zapoznaniu się z całością materiałów zebranych w sprawie oraz w wyniku przeanalizowania argumentów zawartych w zażaleniu Strony, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa uznał, iż zawarte w niniejszym postanowieniu Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie stanowisko jest prawidłowe.
Należy zwrócić uwagę, że organ I instancji słusznie zauważył, że wydatków, o których mowa we wniosku tzn. wypłaconego ekwiwalentu za energię elektryczną emerytom i rencistom na mocy Układu ... i załączników do niego nie można utożsamiać z wydatkami pracowniczymi.
Odpowiadając dalej na zarzut rażącego naruszenia przepisów prawa materialnego poprzez błędną interpretację przepisu art. 15 oraz art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 1 powołanej ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Dlatego też kosztami uzyskania przychodów nie są koszty wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy ale niezależnie od tego każdy wydatek, który nie jest wprost wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na zasadzie powyższego przepisu, powinien być oceniany w kontekście jego związku z przychodem, o czym jest mowa w art. 15 ust. 1 powołanej ustawy.
Opisany przez Stronę wydatek nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, biorąc pod uwagę treść przepisu art. 15 ust. 1 wymienionej ustawy podatkowej, albowiem nie wykazuje związku z przychodem Strony, na co zwrócono uwagę w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
Powołanie się przez Stronę na treść art. 16 ust. 1 pkt 45, 55, 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać za nietrafne, albowiem powyższe unormowania zawierają enumeratywne wyliczenie wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów i dotyczą konkretnych odrębnych zagadnień.
W niniejszej sprawie najistotniejszą kwestią jest treść art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która przewiduje dla uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów warunek aby był on poniesiony w celu uzyskania przychodu, a taka relacja między ekwiwalentem za energię elektryczną wypłacanym emerytom i rencistom, a okolicznością uzyskania przychodu nie występuje. Dlatego wartości powyższego ekwiwalentu nie można uznać za koszt uzyskania przychodu.
Rozpatrując treść zażalenia Strony nie można zgodzić się z twierdzeniem o naruszeniu zasad postępowania podatkowego wyrażonych w art. 121 i 124 Ordynacji podatkowej, ponieważ wydane przez organ I instancji postanowienie spełnia przesłanki określone w art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej. Rozstrzygnięcie zawiera dokładny opis stanu faktycznego, jak również stanu prawnego z odniesieniem się do argumentacji zaprezentowanej przez Stronę.
Wobec powyższego nie można uznać zarzutów zażalenia za uzasadnione.Mając na uwadze podniesione racje, orzeczono jak w sentencji niniejszego rozstrzygnięcia.
Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Na decyzję przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30-tu dni od daty jej doręczenia. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach.