POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmian. ), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z o.o. z/s Gdańsk, o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), w sprawie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym należności płaconych zagranicznemu kontrahentowi za użytkowanie urządzenia przemysłowego,

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego

U Z A S A D N I E N I E

Spółka z o.o. wystąpiła do tut. Organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie opodatkowania zryczałtowanym podatkiem należności wypłacanych kontrahentowi holenderskiemu (płatnikowi holenderskiego podatku dochodowego od osób prawnych) z tytułu dzierżawy zlokalizowanego w Holandii fragmentu zakładu przemysłowego - stoczni. W skład stoczni wchodzą składniki majątku takie jak: np. basen portowy, żurawie, instalacja zakładowa, magazyn, toalety. Infrastruktura ta jest wystarczająca do prowadzenia usług polegających na remontach statków. Spółka polska nie jest w posiadaniu zaświadczenia o miejscu siedziby do celów podatkowych holenderskiego kontrahenta.

Zdaniem wnioskodawcy należności za wynajem tego obiektu wypłacane na rzecz podmiotu, który jest podatnikiem holenderskiego podatku dochodowego od osób prawnych, nie mającego na terytorium RP siedziby ani zarządu (art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) są zgodnie z art. 21 ust. 1 tejże ustawy opodatkowane w Polsce 20% podatkiem z tytułu uzyskania na terytorium RP przychodów za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, zaś Spółka jako płatnik jest zobowiązana zgodnie z art. 26 ust. 1 pobierać zryczałtowany podatek dochodowy.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmian.) obowiązek podatkowy jest to nieskonkretyzowana powinność poniesienia przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w ustawie. Natomiast zobowiązanie do zapłaty konkretnego podatku - o określonej wysokości, w określonym miejscu i czasie - określone przepisami prawa podatkowego to zobowiązanie podatkowe. Musi ono wynikać z wcześniej istniejącego obowiązku podatkowego.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zmian.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zasada, w myśl której państwo na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła to zasada ograniczonego obowiązku podatkowego.

Przywołany w zapytaniu art. 21 ust.1 pkt. 1 stanowi natomiast, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów: z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Spółka z o.o. w złożonym wniosku powołując się na cytowany przepis uznała, że fragment zakładu przemysłowego (stoczni) należy zakwalifikować do kategorii urządzeń przemysłowych, zaś tak powstały przychód holenderskiego kontrahenta opodatkować w Polsce 20% podatkiem.

W związku z tym, że użyty termin "urządzenie przemysłowe" nie został w ustawie zdefiniowany, w zakresie tym nie ma również odesłania do klasyfikacji wyrobów, a zatem wyjaśniając sens tego pojęcia należy sięgnąć do języka potocznego wyrażonego w słownikach. I tak według Słownika Języka Polskiego (PWN Warszawa 1992 r. tom III, str. 619) urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonania czynności, ułatwiającym pracę, urządzenie przeładunkowe, transportowe.

W opinii tut. organu podatkowego opisany przez Spółkę zespół elementów, który ma zostać wydzierżawiony mieści się w pojęciu urządzanie przemysłowe, a zatem będą tu miały zastosowanie regulacje wynikające z przepisu art. 21 ust. 1 pkt. 1.

Obowiązki jakie ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych narzuca na podmioty dokonujące wypłat z tytułu należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt. 1 zostały zawarte w art. 26 ust. 1 tejże ustawy. Zgodnie z nim osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22, są obowiązani, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Należy zaznaczyć, że certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym w formie zaświadczenia przez administrację podatkową podatnika, w którym stwierdza się, że podatnik posiada dla celów podatkowych siedzibę lub miejsce zamieszkania na jego terytorium. Certyfikat rezydencji ma zatem za zadanie wykazać, że podatnik objęty jest zakresem podmiotowym umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj. jest uprawniony do korzystania z niższych stawek podatkowych albo do zwolnienia z podatku w państwie źródła.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 3 pobrane przez płatników kwoty podatku od należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 winny następnie być przekazane w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik właściwy według siedziby podatnika, a przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Ponadto płatnicy są zobowiązani przesłać urzędowi skarbowemu deklarację o pobranym podatku, a podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2 oraz urzędowi skarbowemu informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku, sporządzone wg ustalonego wzoru.

Reasumując Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku potwierdza stanowisko Spółki przedstawione w złożonym wniosku, że do czasu uzyskania certyfikatu rezydencji podatkowej Spółka powinna pobierać i odprowadzać 20% podatek od wypłacanych należności z tytułu użytkowania urządzenia przemysłowego.

Jednocześnie należy zauważyć, iż przywołane przepisy znajdują zastosowanie tylko warunkowe. W przypadku transakcji z nierezydentami szczególną rolę pełnią umowy międzynarodowe o unikaniu podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innym państwem. Przepisy takiej umowy stanowią bowiem lex specialis i to one przede wszystkim będą miały zastosowanie przed przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast zgodnie z art. 14 e §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmian.) interpretacje w zakresie postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych ratyfikowanych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej wydaje minister właściwy do spraw finansów publicznych.