POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm), w sprawie: zasad określania kwoty dochodu uzyskanego przez zagraniczne przedsiębiorstwo morskiej żeglugi handlowej, dla potrzeb sporządzenia informacji IFT-2R

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka z o.o. jest agentem armatora na terenie Polski. W ramach umowy agencyjnej Spółka m.in. wykonuje pracę logistyczną związaną z obrotem kontenerami armatora na terytorium kraju. Do podstawowych zadań Spółki należy m.in. pobieranie frachtów od klientów krajowych (eksporterów towarów) oraz przekazywanie ich armatorowi na podstawie zestawień miesięcznych.

Transport morski odbywa się na podstawie konosamentu armatorskiego z portu polskiego do portu w krajach trzecich. Przy czym armator w relacji port polski - port w Europie zachodniej korzysta z przewoźnika lokalnego, który obsługuje przewozy pomiędzy portami europejskimi. Do takich przewoźników należą zarówno krajowe podmioty prawne, jak również przewoźnicy zarejestrowani w innych krajach unijnych. Za dowozy do portów Europy zachodniej Spółka uiszcza płatność lokalnemu przewoźnikowi, a następnie potrąca ją przy płatnościach z tytułu frachtów przekazywanych armatorowi.

Spółka ma wątpliwość, czy prawidłowo wykazała w informacji IFT-2R za 2005r. w pozycji D.1 jako opłaty za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej przychody z tytułu uzyskanych frachtów morskich zarówno przez armatora, jak i lokalnego przewoźnika.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Jak stanowi art. 103 ustawy z dnia 18.09.2001r. Kodeks morski (Dz.U. Nr 138, poz. 1545 z późn. zm.) przez umowę przewozu ładunku przewoźnik podejmuje się, za wynagrodzeniem, przewiezienia rzeczy drogą morską.

Zgodnie z art. 201 Kodeksu morskiego przez umowę agencyjną agent morski podejmuje się za wynagrodzeniem stałego przedstawicielstwa armatora w określonym porcie lub na określonym obszarze. Agent morski - na podstawie art. 202 Kodeksu morskiego - jest uprawniony do podejmowania w imieniu armatora zwykłych czynności związanych z uprawianiem żeglugi.  W szczególności agent morski jest uprawniony do działania w imieniu armatora wobec urzędów i podmiotów zarządzających portami morskimi, do załatwiania dla statku wszelkich czynności i przyjmowania oświadczeń związanych z przyjściem, postojem i wyjściem statku, do zawierania w imieniu armatora umów przewozu, umów ubezpieczenia morskiego oraz umów przeładunku i składu, do wystawiania konosamentów, do odbioru i zapłaty wszelkich należności związanych z zawinięciem statku do portu i przewozem ładunku lub pasażerów oraz do dochodzenia w imieniu armatora roszczeń wynikających z umów przewozu i wypadków morskich.

Z kolei makler morski - stosownie do postanowień art. 208 Kodeksu morskiego - podejmuje się za wynagrodzeniem, na podstawie każdorazowego zlecenia, pośredniczenia w zawieraniu umów sprzedaży statków, umów przewozu, czarteru na czas, umów holowniczych, umów ubezpieczenia morskiego i innych umów związanych z obrotem morskim. Zlecenie może objąć załatwianie dla statku wszelkich czynności związanych z jego przyjściem, postojem i wyjściem, a także innych czynności należących do zakresu działania agenta morskiego. Do czynności tych stosuje się odpowiednio przepisy o umowie agencyjnej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych, - ustala się w wysokości 10% tych przychodów. Jak stanowi art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Jak wynika z art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 15.02.1992r. kwoty pobranego podatku płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1 i 2 pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy są również obowiązani przesłać urzędowi skarbowemu deklarację o pobranym podatku, sporządzoną według ustalonego wzoru, a podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku sporządzone według ustalonego wzoru.

Zgodnie z art. 26 ust. 1b ustawy z dnia 15.02.1992r. jeżeli przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3, są uzyskiwane od zleceniodawców zagranicznych, zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej są obowiązane przed wyjściem statku z portu polskiego przesłać urzędowi skarbowemu, którym kieruje właściwy według siedziby Morskiej Agencji naczelnik urzędu skarbowego, deklarację o wysokości przychodu za wywóz ładunku i pasażerów przyjętych do przewozu w porcie polskim i wpłacić na rachunek tego urzędu należny podatek. Odpis deklaracji oraz dowód wpłaty podatku zagraniczne przedsiębiorstwo morskiej żeglugi handlowej jest obowiązane przekazać właściwej miejscowo Morskiej Agencji. Jeżeli jednak przed wyjściem statku z portu polskiego nie jest możliwe ustalenie wysokości przychodu za wywóz ładunków i pasażerów, zagraniczne przedsiębiorstwo morskiej żeglugi handlowej jest obowiązane wpłacić zaliczkę na podatek od przewidywanego przychodu, a następnie w ciągu 60 dni od dnia wyjścia z portu przekazać za pośrednictwem tej Agencji ostateczne dane o wysokości przychodu za wywóz ładunków i pasażerów oraz wpłacić różnicę między kwotą należnego podatku a kwotą wpłaconej zaliczki.

W świetle powołanych przepisów podatek, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15.02.1992r. obowiązane jest wpłacić do urzędu skarbowego albo samo zagraniczne przedsiębiorstwo morskiej żeglugi handlowej albo też obowiązek ten ciąży na osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, czy osobach fizycznych będących przedsiębiorcami działających jako płatnik tego podatku.

W pierwszym przypadku - w myśl art. 26 ust. 1b ustawy z dnia 15.02.1992r. - jeżeli przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15.02.1992r., są uzyskiwane od zleceniodawców zagranicznych, zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej są obowiązane bez pośrednictwa płatnika przesłać urzędowi skarbowemu deklarację o wysokości przychodu za wywóz ładunku i pasażerów przyjętych do przewozu w porcie polskim (CIT-9) i wpłacić należny podatek.

W drugim przypadku (mającym zastosowanie w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym) obowiązek wpłaty podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15.02.1992r. ciąży na płatniku tego podatku. Jak wynika bowiem z treści art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

W powyższym przypadku płatnicy - jak stanowi art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 15.02.1992r. - zobowiązani są przekazać kwotę podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatek został pobrany, na rachunek urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. W terminie przekazania kwoty pobranego podatku płatnicy są obowiązani przesłać urzędowi skarbowemu deklarację CIT-10 o wysokości pobranego zryczałtowanego podatku dochodowego od podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto zgodnie z art. 26 ust. 3a ustawy z dnia 15.02.1992r. w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, płatnicy są zobowiązani przesłać podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. oraz urzędowi skarbowemu informację IFT-2R o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Deklaracja o wysokości pobranego zryczałtowanego podatku dochodowego od podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej CIT-10 opublikowana została jako załącznik 7, natomiast Informacja o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej IFT-2/IFT-2R jako załącznik nr 16 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20.12.2004r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. Nr 279, poz. 2761 z późn. zm.).

Jak wynika z art. 26 ust. 3d ustawy z dnia 15.02.1992r. oraz formularza IFT-2R płatnik ma obowiązek sporządzenia i przekazania ww. informacji zarówno wówczas, gdy kwota wypłaconego dochodu podlegała opodatkowaniu w Polsce, jak również wówczas, gdy uzyskiwany przez nierezydenta dochód był w Polsce zwolniony z opodatkowania u źródła na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Obowiązujący obecnie formularz informacji IFT-2R obejmuje następujące bloki danych: A "Miejsce składania informacji", B "Dane płatnika/ podmiotu (wypłacającego należność)", C "Dane podatnika (odbiorcy należności)", D "Rodzaje przychodów (dochodów) i wysokość pobranego zryczałtowanego podatku", E "Informacje dodatkowe", F "Oświadczenie i podpis płatnika / podmiotu lub osoby wyznaczonej przez płatnika/ podmiot".

We wierszu D.1 informacji IFT-2R dotyczącym opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej należy wykazać opłaty uzyskiwane przez dane zagraniczne przedsiębiorstwo morskiej żeglugi handlowej, z tym wyjątkiem, iż w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15.02.1992r. nie stanowią przychodu opłaty pobierane przez nie od ładunków i pasażerów w przypadku, gdy statki zagranicznego przewoźnika zawinęły do portów polskich z ładunkiem lub pasażerami jedynie w celu uzupełniania niezbędnych zasobów np. paliwa i podążają do innego portu docelowego. Przy czym w przypadku, gdy po zawinięciu do portu polskiego nastąpił załadunek części nowego ładunku lub na pokład zostali wpuszczeni nowi pasażerowie, przychodem podlegającym opodatkowaniu w trybie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15.02.1992r. jest wartość opłat uzyskanych od tej części ładunku lub pasażerów.

Przy czym w ocenie tut. Organu podatkowego przychodem zagranicznego przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej podlegającym wykazaniu we wierszu D.1 informacji IFT-2 są kwoty frachtów faktycznie pobrane przez Spółkę-agenta morskiego od klientów krajowych (eksporterów towarów) mające odzwierciedlenie w sporządzanych przez Spółkę-agenta zestawieniach, przed dokonanymi potrąceniami. Reasumując stanowisko Podatnika jest prawidłowe.