POSTANOWIENIE

W odpowiedzi na zapytanie sformułowane we wniosku z dnia 31 sierpnia 2006 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 1 września 2006 r.) dotyczące stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), działając w trybie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Spółka została zgłoszona do urzędu skarbowego w zakresie transakcji wewnątrzwspólnotowych i uzyskała potwierdzenie zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT UE. W celu udokumentowania obrotu wewnątrzwspólnotowego wystawiana jest faktura z numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL. Faktury wystawiane są za pomocą oprogramowania finansowego, gdzie dane dostawcy i odbiorcy (m. in. numery identyfikacyjne) wstawiane są automatycznie przez system. Podobnie jest w przypadku wystawiania faktury krajowej- program automatycznie wstawia NIP z kodem PL. Wnioskodawca zwraca się z pytaniem czy użycie symbolu PL przed numerem NIP przy wystawianiu faktur VAT dokumentujących transakcje krajowe jest prawidłowe, i czy w związku z tym tak wystawioną fakturę VAT można traktować jako poprawnie wystawioną. Zdaniem Wnioskodawcy zważywszy na brak zakazu oraz fakt, iż numery identyfikacyjne NIP zarówno dla potrzeb udokumentowania dostaw krajowych jak i wewnątrzwspólnotowych są w swojej konstrukcji identyczne w zakresie kombinacji cyfrowej, różni je jedynie przedrostek PL przypisany fakturom dokumentującym dostawy wewnątrzwspólnotowe. Spółka uznała, iż nie jest błędem w treści faktury wskazanie numeru NIP PL, zamiast numeru NIP, a w konsekwencji nie ma obowiązku korygowania faktury zawierającej taki numer.

Biorąc pod uwagę powyższe Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdza co następuje:

Art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zawiera podstawowy zestaw elementów jakie powinna zawierać faktura VAT. Zgodnie z brzmieniem cytowanego przepisu faktura powinna zawierać w szczególności:

1. datę dokonania sprzedaży,
2. cenę jednostkową bez podatku,
3. podstawę opodatkowania,
4. stawkę i kwotę podatku,
5. kwotę należności oraz
6. dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.). Zgodnie z § 9 ust. 1 pkt 2 w/w rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11. W myśl § 9 ust. 10 rozporządzenia w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów faktura stwierdzająca tę dostawę powinna zawierać numer podatnika dokonującego dostawy, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy, oraz właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Biorąc pod uwagę literalne brzmienie przytoczonych wyżej przepisów faktury dokumentujące transakcje wewnątrzwspólnotowe powinny zawierać numer identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem PL, natomiast w pozostałych przypadkach obowiązek taki nie występuje. Nie stoi to na przeszkodzie by Podatnik wystawiał faktury VAT w obrocie krajowym z numerem NIP poprzedzonym kodem PL.

Z tych względów postanowiono jak na wstępie.

W przedmiocie interpretacji przepisów podatku dochodowego od osób prawnych Podatnik otrzyma osobne postanowienie.

Niniejsza interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego zawartego we wniosku oraz w oparciu o przepisy prawa obowiązujące w dniu jej udzielenia. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków podatnika. Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 ustawy Ordynacja podatkowa, Stronie służy prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu. Zażalenie należy wnieść w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Zażalenie powinno być opatrzone znakami opłaty skarbowej (podanie 5 zł, każdy załącznik 0,5 zł).