POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Legnicy stwierdza, że stanowisko Pani - przedstawione we wniosku z dnia 13.03.2006 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej wyjaśnienia czy przysługuje odliczenie od dochodu w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne wydatków ponoszonych przez Panią jako osobę niepełnosprawną zaliczoną do II grupy inwalidztwa z tytułu używania samochodu osobowego stanowiącego Pani współwłasność dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 13.03.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Legnicy wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemne zapytanie podatnika, płatnika lub inkasenta, mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z przedstawionego stanu faktycznego sprawy wynika, że jest Pani osobą niepełnosprawną zaliczoną, zgodnie z orzeczeniem z dnia 03.11.2003 r., do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności (II grupa) na okres trzech lat. W dniu 20.07.2005 r. na podstawie umowy darowizny, wraz z małżonkiem została Pani współwłaścicielką w 95 % samochodu osobowego. W związku z nabyciem samochodu ponosi Pani wraz z małżonkiem wszelkie koszty związane z jego utrzymaniem w tym koszty ubezpieczenia tego samochodu. Wskazała Pani jednocześnie, że w związku z posiadanymi schorzenia małżonek regularnie przewozi Panią wspomnianym samochodem osobowym na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, konsultacje lekarskie i badania.
Przedstawiając własne stanowisko w sprawie wyrażona została opinia, że przysługuje Pani prawo odliczenia od dochodu wydatków z ww. tytułu, gdyż to Pani wraz z małżonkiem ponosi koszty utrzymania samochodu a ponadto jest Pani współwłaścicielką tego samochodu osobowego.
Odnosząc się do powyższego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Legnicy zważył, co następuje.
Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28 - 30 oraz art. 30a - 30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4c ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 14 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł.

Wobec powyższego warunkiem skorzystania z odliczenia - w przypadku ulgi z tytułu używania przez osobę niepełnosprawną samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - jest:
- posiadanie przez tą osobę stosownego dokumentu potwierdzającego niepełnosprawność zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa,
- aby samochód stanowił własność lub współwłasność tej osoby niepełnosprawnej,
- faktyczne ponoszenie wydatków w związku z koniecznym przewozem wyłącznie na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.
W myśl przepisu art. 26 ust. 7d pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach. W myśl przepisu art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1) I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
b) znaczny stopień niepełnosprawności,
2) II grupy inwalidztwa- należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a) całkowitą niezdolność do pracy albo
b) umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Stosownie do przepisu art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość wydatków na cele określone w art. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.
W przypadku ponoszenia wydatków na cele wymienione w art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie są zatem wymagane dowody poniesienia tych wydatków. Nie oznacza to jednak, że podatnik zwolniony jest z obowiązku wykazania, że wydatki odliczane są zgodnie z celem wskazanym w ustawie. Tym samym przy weryfikacji zasadności odliczenia organ podatkowy może zażądać uprawdopodobnienia, że wydatki ponoszone były w związku z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, samochodem stanowiącym własność bądź współwłasność osoby ponoszącej wydatek.
Warunkiem skorzystania z odliczenia od dochodu z tytułu wydatków na wskazane cele rehabilitacyjne jest również, w myśl art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby poniesione wydatki nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Mając na względzie opisany stan faktyczny oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że stanowisko Pani w przedstawionej sprawie, zawarte we wniosku z dnia 13.03.2006 r. jest prawidłowe. Przysługuje Pani bowiem prawo, jako osobie zaliczonej do II grupy inwalidztwa będącej współwłaścicielką samochodu osobowego, do skorzystania z ulgi z tytułu wydatków na cele rehabilitacyjne ponoszonych na używanie tego samochodu osobowego w związku z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Odliczenie przysługuje do wysokości limitu określonego w art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w 2006 r. odliczenie nie może przekroczyć kwoty 2.280 zł) bez konieczności posiadania dokumentów stwierdzających poniesienie tych wydatków.
Zgodnie z art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku, tj. na dzień 13.03.2006 r., gdyż we wniosku nie wskazano daty zaistnienia zdarzenia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organ kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Legnicy w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia - stosownie do art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.