POSTANOWIENIE
w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowaniaprawa podatkowego

Stosownie do postanowień art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się ze stanowiskiem zawartym we wniosku z dnia 30.01.2006 r. (data wpływu 14.02.2006 r.), i dokonaniu oceny prawnej, orzeka w następujący sposób:
stanowisko jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

Przepis art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zobowiązuje, stosownie do swojej właściwości organy podatkowe do udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach podatników, płatników lub inkasentów, w których nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa i postępowanie przed sądem administracyjnym na ich pisemny wniosek. Stosownie zaś do przepisu art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następuje w drodze postanowienia. W dniu 14.02.2006 r. zwrócono się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. We wniosku odwołano się do następującego stanu faktycznego:
Małżonek Podatniczki, podejmował świadczenie pieniężne w formie renty za wypadek przy pracy przymusowej na rzecz Trzeciej Rzeszy. Renta była przekazywana przez niemiecką instytucję TGB od 01.09.1972 r. do 28.02.1995 r. Od świadczenia tego został pobrany nienależny podatek dochodowy.

We wniosku przedstawiono następujące stanowisko - cyt. "Moim zdaniem podatek ten jest nienależny na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochdowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 nr 54 poz. 654 ) oraz na podstawie dokumentu przesłanego przez Ambasadę Republiki Federalnej Niemiec - Wydział Prawno-Konsularny - Az: RK 540 z dnia 25.01.1995 r."
Mając na względzie treść przepisu art. 14a § 3 ustawy Ordynacja podatkowa oraz art. 3 ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 1993 roku Nr 90 poz. 416 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w latach 1992-1995 oraz § 12 ust. 1 pkt 16 lit. c) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 124 poz. 553 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2004 r. i § 9 ust. 1 pkt 16 lit. c) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1995 r. Nr 35 poz.173) obowiązującym z mocą wsteczną od 01.01.1995 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego dokonując oceny prawnej przedstawionego stanowiska uznał, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.
W myśl postanowień art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 1993 roku, Nr 90 poz. 416 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub których czasowy pobyt w Rzeczypospolitej Polskiej trwa w danym roku podatkowym dłużej niż 183 dni, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Obowiązująca w tym czasie umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisana w Warszawie dnia 18 grudnia 1972 roku (Dz. U. z 1975 r. Nr 31, poz. 163 z późn. zm.), jako akt nadrzędny nad ustawą, nie zawierała postanowień dotyczących wprost podatkowego traktowania emerytur, rent. W myśl postanowień art. 19 wspomnianej umowy dochody nie wymienione wyraźnie w poprzednich artykułach osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Państwie Umawiającym się mogą być opodatkowane tylko w tym państwie. Zapis ten oznacza, iż dochody z tytułu rent i emerytur osoby mającej zamieszkanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegały opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz aktach wykonawczych do tej ustawy. Zgodnie z art. 9 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21 i zwolnionych od podatku na podstawie odrębnych przepisów. Renta za wypadek przy pracy przymusowej na rzecz Trzeciej Rzeszy nie została wymienione jako dochód zwolniony w art. 21 ustawy w brzmieniu obowiązującym w latach 1992-1995r., jak również do 31.12.1993r. w przepisach wykonawaczych do ustawy, tj. w § 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 124 poz.553 z późn. zm.). Sytuacja prawna uległa zmianie od 01.01.1994 r. bowiem ustawodawca rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 czerwca 1994 r. zminieniającym rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1994 r. Nr 76 poz. 345) w § 1 pkt 2 lit. a) nadał nowe brzmienie § 12 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. poprzez wprowadzenie m. in. w lit. c) zwolnienia od podatku dochodowego otrzymywanych z zagranicy rent wypadkowych osób, których inwalidztwo powstało w związku z przymusowym pobytem na robotach w III rzeszy Niemieckiej w latach 1939-1945 pod warunkiem przedstawienia płatnikowi dokumentu instytucji zagranicznej stwierdzającej charakter przyznanego świadczenia. Przemiotwe zwolnienie wymienione zostało również w § 9 ust. 1 pkt 16 lit. c) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1995 r. Nr 35 poz.173) obowiązującym z mocą wsteczną od 01.01.1995 r. Z pisma z 25.01.1995 r. Ambasady Republiki Federalnej Niemiec (znak Az RK 540 ) skierowanym do męża Podatniczki wynika, iż dopiero w 1995 r. został poinformowany o możliwości zwrócenia się do kompetentnej instytucji ubezpieczeniowej o wystawienie zaświadczenia, które umożliwiłoby zwolnienie od podatku wypacanej z zagranicy renty. Wspomniane pismo może wskazywać, iż mąż Podatniczki w latach 1994-1995 nie dysponował dokumentem instytucji zagranicznej stwierdzającej charakter przyznanej renty, zatem nie zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym świadczenia wypłacanego w tych latach przez płatnika.
Reasumując, dochód z tytułu renty za wypadek przy pracy przymusowej na rzecz Trzeciej Rzeszy wypłacany w 1993 r. przez niemiecką instytucję TGB podlegał opodatkowaniu zatem płatnik należnie pobierał zaliczki. Przedmiotowa renta wypłacana w latach 1994-1995 podlegałaby zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym pod warunkiem przedstawienia płatnikowi dokumentu instytucji zagranicznej stwierdzającej charakter przyznanego świadczenia. Jeżeli mąż Podatniczki nie przedstawił płatnikowi dokumentu, o którym mowa wyżej, na co wskazywałoby pismo Ambasady Republiki Federalnej Niemiec (znak Az RK 540 ), świadczenie podlegało opodatkowaniu i płatnik należnie pobierał zaliczki na podatek dochodowy.
Niniejsza interpretacja: dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku jak wyżej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.