Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi stosownie do swej właściwości na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie uznania, że treść postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wydanego przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego stanowi udokumentowanie nieściągalności wierzytelności, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) co daje podstawę zaliczenia tej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów uznajeza prawidłowe stanowisko Spółki przedstawione we wniosku.

Pismem z dnia 23.05.2006 r. Spółka wystąpiła z zapytaniem, czy prawidłowo zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów odpisaną jako nieściągalną wierzytelność, objętą postępowaniem egzekucyjnym, które komornik umorzył w trybie art. 824 § 1 pkt 3 kodeksu postępowania cywilnego, postanowieniem o treści wymienionej w punkcie 2 wniosku: "Z wglądu do akt II KMP ustalono, że przeciwko dłużnikowi prowadzone jest w tutejszym rewirze postępowanie alimentacyjne. Zaległości na rzecz ZUS wynoszą 7.980,00 zł i na rzecz wierzyciela 9.833,45 zł, rata bieżąca od 01.02.2006 r. po 250,00 zł miesięcznie w związku z art. 1025 § 1 należności alimentacyjne ulegają zaspokojeniu przed innymi wierzycielami. Pismem z dnia 07.10.2005 r. MOPS poinformował, że dłużnik nie korzysta z pomocy w/w ośrodka. Ponadto ZUS Wydział Składek poinformował, że dłużnik nie figuruje jako płatnik składek i ubezpieczony. Dłużnik nie figuruje w systemie emerytalno rentowym jako świadczeniobiorca ww. oddziału. Egzekucja alimentów jest całkowicie bezskuteczna."
Przedmiotowa wierzytelność stanowiła przychody należne. Zakład uznał, iż postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego odpowiada stanowi faktycznemu. Zdaniem Spółki treść postanowienia jest wystarczająca do uznania, iż nieściągalność wierzytelności została udokumentowana zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym odpisanie jej jako nieściągalnej stanowi koszt uzyskania przychodów.

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, że zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 25 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy zostały zarachowane do przychodów należnych i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2. Art. 16 ust. 2 pkt 1 stanowi, że za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego.Ze względu na fakt, iż organy egzekucyjne umarzające postępowanie nie posługują się pojęciem postanowienia o nieściągalności to dla celów podatkowych zasadnicze znaczenie ma treść tych postanowień. Uzasadnienie umorzenia postępowania egzekucyjnego nie powinno budzić żadnych wątpliwości co do istnienia bądź nieistnienia majątku dłużnika. Tylko postanowienie, z treści którego wynika, iż bezskuteczność egzekucji spowodowana jest brakiem majątku dłużnika, a nie np. błędami proceduralnymi postępowania, może być podstawą do odpisania wierzytelności jako nieściągalnej i zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów.

Aby zatem wierzytelność mogła być uznana za koszty uzyskania przychodów konieczne jest, oprócz uprzedniego zaliczenia jej do przychodów podatkowych, wydanie przez organ egzekucyjny postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w związku z brakiem majątku dłużnika. Wierzyciel przyjmując takie postanowienie jako odpowiadające stanowi faktycznemu, ma w konsekwencji możliwość zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodu.
W opinii tutejszego organu podatkowego obydwa warunki zostały spełnione:

• przedmiotowa wierzytelność zaliczona została do przychodów należnych,
• przytoczona w punkcie 2 wniosku treść uzasadnienia postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wskazuje, iż dłużnik nie posiada majątku, z którego egzekucja przedmiotowej wierzytelności byłaby możliwa, co Spółka potwierdziła uznając ten akt za zgodny ze stanem faktycznym.

Zatem udokumentowanie nieściągalności wierzytelności w sposób określony w art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych pozwala na zaliczenie tej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. W świetle powyższego Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi uznał stanowisko Spółki przedstawione we wniosku, w odniesieniu do wierzytelności opisanej w punkcie 2 - za prawidłowe i postanowił jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia. Interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.